𝐝𝐞𝐥𝐢𝐜𝐚𝐭𝐞 | 𝚜𝚎𝚟𝚎𝚗.

351 9 20
                                    

.

.

.

'~𝙼𝚊𝚢𝚋𝚎 𝚒𝚝 𝚠𝚊𝚜 𝚑𝚒𝚜 𝚕𝚊𝚞𝚐𝚑
𝚃𝚑𝚊𝚝 𝚔𝚎𝚙𝚝 𝚖𝚎 𝚘𝚏𝚏 𝚖𝚢 𝚝𝚘𝚎𝚜
𝙰𝚕𝚕 𝚝𝚑𝚎𝚜𝚎 𝚝𝚑𝚒𝚗𝚐𝚜 𝚕𝚎𝚏𝚝 𝚖𝚎 𝚒𝚗 𝚕𝚘𝚟𝚎
𝙰𝚗𝚍 𝚘𝚗𝚕𝚢 𝚖𝚢 𝚑𝚎𝚊𝚛𝚝 𝚔𝚗𝚘𝚠𝚜~'

.

.

.

หลังจากวันที่ทอมบินกลับไปทำงานต่อที่ลอนดอน เราทั้งคู่ก็ได้คุยกันบ้างเป็นบางครั้งบางคราตอนที่เขาว่างจากการทำงานของเขา อาทิตย์หนึ่งฉันคุยกับเขาแค่สองครั้งเองล่ะมั้ง บางอาทิตย์ก็แทบไม่ได้คุยเลยด้วยซ้ำ

หากถามว่าตอนนี้ชีวิตของฉันนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ฉันมีความสุขไหม ก็คงจะมีล่ะนะ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะว่าทอมด้วยที่ช่วยฉันให้มีความสุขมากขึ้น ถ้าถามอีกว่ารู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นคนทำให้ฉันมีความสุข อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อได้ยินหรือนึกถึงเขาเมื่อไหร่รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าฉันเสมอล่ะมั้ง นั่นเรียกว่าความสุขหรือเปล่านะ

ตอนแรกฉันเป็นห่วงเรื่องข่าวทอมมากเลยรู้ไหม ว่าจะมีคนเห็นว่าเราไปไหนด้วยกันตอนที่เขามาหรือเปล่า แต่ที่ไหนได้ ไม่มีข่าวเกี่ยวกับเขาลงในอินเทอร์เน็ตเลย ยกเว้นก็เสียแต่ว่ารูปที่เขามางานอีเวนต์กับบางรูปที่แฟนคลับมาขอถ่ายรูปตอนไปสวนสัตว์และก็ที่สนามบินขากลับล่ะมั้ง

ฉันแอบโดดเรียนไปส่งเขาเลยด้วยนะ ตอนแรกฉันบอกกับเขาไปว่ามีเรียน แต่สุดท้ายฉันก็ยอมใจตัวเองแล้วโดดไปส่งเขาด้วยตัวเองอยู่ดี

แอบใจหายอยู่เหมือนกันที่ต้องมองเขาเดินหันหลังขึ้นไปเข้าเกท ก่อนจะขึ้นเครื่องบินเขาส่งข้อความมาหาฉันอีกที ว่าถ้าเขาถึงลอนดอนเมื่อไหร่ เขาจะรีบโทรมา แต่ถึงเขาไม่โทรมาเลย ฉันก็ไม่ได้ว่าเขาหรอก เพราะเขาคงเหนื่อย แต่ทว่าเขากลับโทรมาตามที่เขาบอกไว้

delicate | THDonde viven las historias. Descúbrelo ahora