Virus Detected

Chapter 4: Protect

Nathaniel Suarez

"SAAN KA PUPUNTA? 'Di pa tapos ang pagdiriwang." Siya'y napabalik ng tingin sa kanyang nobya. He was about to leave faster kung hindi lang siya tinawag ni Penelope Steele—a well-known chef in Europe and his long—time girlfriend.

"D-dad called me," he answered back at her.

"He's not yet here? I thought that he was here a while ago?"

"Yeah, he's here, but he called me to go to his office... immediately."

"Really? Parang hindi naman kita nakitang may katawagan kanina," nakakunot noo ito at sa pagkakataong iyon ay alam na niya 'agad ang tumatakbo sa utak nito.

Mabilis niya itong nilapitan at sinunggaban ng halik. "Wala 'kong babae, Hon. Alam ko 'yang iniisip mo."

Penelope hugged him tightly. "H-hindi kaya 'yon ang iniisip ko. Alam ko namang ako lang ang babae mo."

Napangiti siya sa tinuran nito ngunit ikinunuot niya ang kanyang noo at hinawakan niya ang pisngi ng dalaga. "But of course, it's only you. Wala nang iba," then bigla niyang naalala ang biglang gagawin. "I really need to go."

"Want some company?" tanong nito sa kanya but he smiled at her sweetly.

"No need, Hon. Just stay here and text me if you're going home. A'right?"

Penelope smiled wryly and kissed him torridly. He deepened the kiss and broke it. "I gotta go," then he walked faster than usual.

He angrily answered the phone call when his cellular phone vibrated in his pocket.

"Where the hell is he?" bungad niya sa tumawag.

"Don't come near on your, Dad," for some reason, his heart skipped a beat when he heard a continuous changing of bullets in the other line.

"Does my Dad, alright? Answer me?!"

"Damn you, idiot! Ang daming dada, 'pag ako natamaan rito kokonyatan kita! Basta bilisan mo!" then the caller hangs it up.

Nangagalaiti niyang itinapon ang kanyang telepono sa passenger seat at pinaharurot ang kotseng sinakyan. Kinakailangan na niyang bilisan dahil kapag hindi'y mamatay ang kanyang ama.

May pinindot siya sa kanyang kotse at nagwika, "Manila Hotel—Heritage Hotel, estimated kilometer."

"20.5km," sagot na kanyang narinig mula sa speaker ng kanyang gadget.

"View the shortest route."

Pagkasabi niyang iyon ay kusang pinakita sa kanya ng computer ang kanyang hinihinging ruta. Nang matapos ay mabilis niyang pinaharurot ang kanyang kotse.

Damn! Sana umabot siya. Utang na loob. He needs to save his Dad's life.

Sana lang ay umabot siya sa tamang oras na itinakda ng kausap niya kanina sa telepono. Hindi niya maatim na mabigo gayong ang buhay ng kanyang ama ang nakasalalay rito.

Natanaw ng kanyang mata na nasa four intersection way na ang kanyang kinalulugaran. Ito yung may ruta papuntang Aseana City, MOA at papunta sa LRT at MRT.

Napahampas siya dahil maiipit siya sa trapik. Kinakailangan niyang gumawa ng paraan upang hindi siya mas lalong matagalan.

Sobrang lapit na niya sa intersection way nang makitang ten seconds na lamang ang green light at malapit nang maging red ang traffic light. He gets gripped on his steering wheel and drifted his shift on the sidewalk. Doon siya dumaan at pilit hinabol ang patapos nang green light—five seconds greenlight to be exact.