Benim adım Carlos.Ben üç yaşımdan beri babam sayesinde futbola büyük ilgi duydum ve artık altı yaşındayım.Bir haftasonu akşamı babam bana şöyle dedi.
-"Oğlum senin için küçük çocukları yetiştiren bir altyapıya seni almalarını istedim ve kabul ettiler. Fakat önümüzdeki salı yani iki gün sonra küçükler arasında kıyasıya bir final maçı olacakmış. Bu maçı gelip izlemeni ve nasıl oyun kurup pas yaptıklarını öğrenmi istiyorlar." dedi.
Ve ben o an çok şaşırdım babama ne diyeceğimi bilemedim ve kabul edip mutlu bir şekilde odama doğru koştum. Gece olmuş saat 01:30 olmuştu ben heyecanımdan uyuyamıyorudum.Ve annemler sesimi mi duydu bilmem ama bir anda odama gelip olum saat kaç oldu niye uyumuyorsun yat artık dedi ve ben bağırdığı için ağlamaya başladım. Annem üzülüp yanıma oturdu ve şöyle dedi.
-"Oğlum ben senin iyiliğini düşünüyorum. Eğer ilerde futbolcu olursan her zaman maçı düşünecek sonrada uyuyamayıp dinlenemiyeceksin. Dinlenemeyincede maça çıkıp kötü oynayacaksın." dedi. Ve ben annemin dediklerinden bir ders çıkarıp anneme bir gülümseme attım ve arkama dönüp,"Ben uyuyoruuum!! dedim.
Sabah olmuştu, ben kalktım ve mutfağa kahvaltı yapmaya gidiyordum. Babam işte olduğu için evde sadece annem ve ben vardık. Annem biraz yorgun olduğu için oturma odasında uzanıp uyuya kalmıştı. Ben hemen iki üç birşeyler alıp karnımı doyurdum. Canım sıkılıyordu kapımızın önüne çıktım dışarıda 2 kız seksek oynuyordu. Bende aslında tek başımada olsa futbol oynardım ama bir futbol topu alacak paramız bile yoktu. aklıma harika bir fikir gelmişti. Mutfağa gidip bir poşet aldım odamdanda birkaç kağıt alıp hepsini poşete doldurup ağzını bağladım. Ve onu futbol topu düşünerek. Tekrar kapının önüne çıkıp yaptığım topla sektirmeye başladım.
Akşam olmuştu ben eve girmiş televizyon izliyordum. Babam hızlıca eve girdi ve oğlum maç bir saat sonra falan başlıyormuş. Hadi hemen çıkmamız lazım üstünü değiştirip gel dedi ve ben koşarak odama gittim. Sonra aynı şekilde koşarak baba değiştirdim hadi çabuk gidelim dedim. Yola çıktık yolda babama dumadan baba çok heycanlıyım diyordum. Ve stadyuma gelmiştik stadyum bana baya büyük gelmişti.Fakat babam bana oğlum bu stad 6 - 10 yaş aralarına göre bunun daha büyükleride var dedi ve tam cümlesini bitirdiği anda ilk yarının başlam işareti verilmişti. Ben heyecanla gözümü maçtan ayırmıyordum.Dk. 15 olmuştu bizim altyapı sağkanattan geliyordu cezasahasına doğru bir orta geldi ve benimle aynı yaşında olan bir çocuk kendisinden büyük olan bir çocuğa çok sert bir müdahele yaptı ve çocuğun ayağı kanıyordu.Ben çok korkmuştum babam tutmasa çocuğun yanına gidecektim.Ver maç az aradan sonra devam etti. Ve şimdi dk.34 olmuştu yine biz yükleniyorduk.Fakat bizim takımda olan yine aynı çocuğa sert bir müdahale geldi ve çocuk bu sefer sakatlığı dolayısıyla oyundan çıktı. Teknik direktör aynı zamanda adaşım olan Carlos abi yedek kulübesine baktı fakat onun yerinde oynayabilecek bir oyuncu olmadığını gördü. Ve tribüne doğru bakım kafasını bana çevirdi ve bir göz kırpıp bana gel işareti yaptı. Ben koşarak sahaya indim ve maç tekrar başlamıştı. Bu sefer karşı takım atağa çıkıyordu.Orta yapıldı ben topa yükseldima ama topu bizim sahadan uzaklaştırayım derken ters bir vuruşla topu kendi kaleme gönderdim ve kendimi orda yere atıp ağlamaya başladım. Carlos abi benim yanıma gelip dk. 35 daha önünde 55 dakika var.Neden 2 gol atıpta bizi bu final maçında şampiyon yapmayasınki dedi. Ben haklısınız hocam deyip kafamı salladım ve gözümdeki yaşı silip takıma takımm haydi yeni başlıyoruz dedim ve takım hepbirağızla evettttt diye bağırdı. Maç tekrar başladı. takım kendi yarıalanında zamanı geçirmek için pas yapıyordu. Bir 5 dakika öyle geçti. Biz topu alamadığımız için kızıp hızlıca rakibbin üstüne yürüdük derken defansta bir kişi kalmıştı rakip bizim alana doğru uzun bir top gönderdi. defans 3 e1 yakalanmıştı.Bizde tek defans kalan oyuncumuz direk topu almak için rakibe yüklendi am tam alacağım derken rakip oyuncusu boştaki takım arkadaşını gördü ve o atakta gol oldu.Maç 2-0 oldu. Son golle birlikte haem ilk yarıyıda bitidi. İkinci yarının başlaması için herkes yerlerini almıştı. Ve hakemin düdüğüyle 2. yarı başladı.Rakip takım yine pas yapmaya başladı. Biz topu alamıyorduk. Dk. 55,65,75,85 oldu derken son 5 dk kalmıştı. Carlos abi hala bize umutlu gözlerle bakıyordu. Bu sefer tekrardan hızlıca çıkmıştık fakat defans 4 kişi kalmıştı bu sefer. Harika bir preyle topu aldık ve bana pas geldi.Kaleciyle karşıkarşıya kaldım.Ceza alanına girdim tüm taraftarlar gool diye bağırmaya başladı ve ben ya atamazsam dedim ve topu yanımdaki takım arkadaşıma verdim ve arkadaşım harika bir gol atmıştı. Tüm seyirciler goooooll diye bağırdı maç 2-1 oldu. Maç tekrar başladı. hakem 90+1 verdi. Biz hızlıca yine preye çıkıp topu almıştık. Top yine bana gelmişti ben çok sert şekilde yaklaşık 20 metreden kaleye vurmuştum. Bir anda seyirciler yine golll dedi fakat topu kaleci parmaklarıyla çıkarmıştı. Korner kullanacaktık topun başında ben vardım ortayı yaptım defans topu uzaklaştırdı. Bizim takımdan bir defans oyuncusu cezasahası dışında bekliyordu . Savunmanın uzaklaştırdığı topu gelişine sert vurarak durumu 2-2ye getirdi. Ve o golle birlikte 2. yarınında son düdüğü geldi ve maç direk penaltılara gitti.Penaltılar çikiyordu. maç 4-4 oldu skor son penaltılara kaldı. Ve işte o an gelmişti rakip penaltıyı kaçırmıştı.Topun başında ben vardım.Belkide şampiyonluk golünü atacaktım.Hakem işaretini verdi şutumuçektim ama bu şampiyonluğa direk izin vermedi. Uzatma penaltılarına gidildi rakip bu penaltıyı gole çevirmişti. Biz bu penaltıyı gole çeviremezsek şampiyon rakip olacaktı. Fakat bir hiç kuşkusuz atar dedik .Çünkü topun başındaki takımın en iyisiydi. Hakem işareti verdi ve o tağlihsiz olan oldu arkadaşımız topu dışarı atmıştı ve şampiyon rakip oldu. Bizim takım üzgün bir şekilde staddan ayrıldı. Ben babamla tam çıkarken Carlos abi yine gel tamammı dedi. Ve ben üzgün bir şekilde tamam dedim. Bu şampiyonluğu kazanamamızın tek sebebi ben olduğumu düşünüyordum. Eve geldik ve babam bana bu daha ilk maçındı ilk maçında böyle oynaman harikaydı seninle gurur duyuyorum dedi. Ben o "gurur duyuyorum " kelimesini duyduktan sonra artık hiç üzüntüm kalmamıştı ve babama şöyle dedim.
-Birdahaki sefere daha iyi oynayacağım.Bu daha İLK MAÇIM dedim...
