Bugün bugün de uyutmadı Ay bizi
Yatağımdan kalkıp odamdaki tek masa sandalyesi sığdırabildiğim minik balkonuma çıktım. Onun balkonuna bakıp müzik dinlerken sabahlayacağım planlarını yaparken onun da anca bir tekli koltuk sadıra bildiği balkonunda koltukta üzerine çektiği battaniyeye sarılmış yarı uzanmış bir şekilde durduğunu gördüm. Şehirdeki binalaşmadan dolayı iç içe giren binalara teşekkür ettim onu az da olsa bana yakın ettiği için. Düşlerimden sıyrılıp ay ışığının aydınlattığı yüzüne baktım ay ışığı bir insana böyle güzel yakışır mıydı? Böyle mi güzel parlatırdı. Kısa saçları günün uzerine düşen gece kadar koyuydu. İnce dudakları bir hilalmişcesine aşağı doğru kıvrılmıştı. Biraz daha dikkat ettiğimde Onunda kulağında olan kulaklığı gördüm. Kimbilir neden uyumamış yine. Hadi ben senin için İçimde yanan ateşi biraz olsun dindirmek için çıkıyorum da sen kimin için Sen kimin için yanan ateşi söndürmek için çıkıyorsun Ay yüzlü sevgili.
Öyle ya da böyle de sen beni fark ettin ne ben senden başka yere bakabildim ikimizde belki aynı müziği dinleyerek sabahladık yeniden.
