Campus Clash: Everything Has Changed

Chapter 47

Lara's POV:
Kakaalis namin sa hospital yung nangyari kahapon. Dumiretso na ako sa kwarto ko. Sa wakas, nakaka - miss talaga ang kwarto ko dati. Pagbuksan ko ng cabinet nakalagay na rin yung binigay sa akin ni Reed dati yung Stitch na stuff toy. I missed him so badly.

Umupo ako sa harap ng desk para magsulat. Susulat lang ako kaso nahulog yung papel. Pinulot ko ito at binasa yung bucketlist na gusto ko gawin.

My bucket list:
1. Enjoy a bubble bath together
2. Cuddle under the sheets
3.  Go to church to pray and worship Papa God
4. Go to a drive in movie
5. Go to carnival together
6.  Kiss the rain
7. Go to Seventeen's concert

Ang nagawa namin yung no. 2. Pero yung iba, wala. May kumakatok sa pinto ko. Tinago ko ito bucket list sa loob ng drawer ko. "Come in." Unexpected na pumasok si Reed sa kwarto ko na may sugat sa mukha niya. I felt sorry for him.

"What are you doing here? Paano ka nakapasok dito without telling it? I'm gonna called a security now." Tatawag sana ako kaso kinuha niya ito. "Hindi mo ba ako mahal kaya please Lara. Huwag mo gawin ito. Kaya don't ever do this to me." He hugged me at the back at tinalikuran ko ito. Hinawakan ko yung mukha niya. "I'm sorry Reed but I have to let you g-....."
Hindi ko tinatapos yung sinabi at halos ako nakahiga sa kama yung ginawa sa akin ni Reed. He kissed me slowly.

At the next day, aalis na kami papunta Davao. Lumapit yung mga bata and especially Paige. "Saan kayo pupunta, Mom? Sama ako sa inyo." - Max. "No need, Max. Kailangan namin mag - bonding so next time na lang tayo with family bonding." - Reed. We wave at them at hawak - hawak namin ang luggages. Ihinahatid kami ng driver ni Dad papunta sa airport. After ilang minutes, kakadating namin sa Davao. Kaya doon kami nag - stay sa hotel. "Lara, kumpleto pa ba ang gamit mo?" Binubuksan ko yung luggage ko kaso 5 lahat ng clothes at phone ko pero kulang na lang yung cosmetic ko. Dapat dinala ko ito.

"Oo, bakit?" Tinitingan niya yung luggage ito. Sobra dami naman ito may clothes, wallet, phone and etc. "Wala naman." Napansin niya ako mukha may malalim iniisip ko. "Ayos ka ba? Mas mabuti pa kalimutin natin yung nangyari kahapon." I sighed. I should forgot that what happened. "Why don't we just adopt an orphan sa may DSWD?" Hinawakan niya yung kamay ko.

"No, why don't we create our babies? What I mean is." He wiggled his eyebrows. I pushed him. "How pervent are you? Don't tell me magkaroon tayo ng eksena nito." Lumapit siya sa akin malapit ang mukha namin isa't - isa. Hahalikan niya ako sa lips ko kaso may kumakatok sa pinto namin. "Damnit. Sino ba talaga ito? Sayang! Yung moments natin dalawa."