Calvin's POVNagbabiyahe kami papuntang Dumaguete ngayon...
Grabe, sobrang tahimik nilang lahat sa loob ng bus.
"Bakit sobrang tahimik?" Tanong ko kay Vic na sobrang busy sa kakalaro ng candy crush sa phone niya.
"Wala yata sa mood sila Coach."
"Si Coach Alex?"
"Si Coach Tine,"
"Anong kinalaman ni Tine dito?"
"Starting today, siya na daw magcocoach satin."
Hala! Patay kami neto... May kasalanan pa naman kami sa kanya.
"Nakapunta ka ba nung minsan?" Vic
"Hindi nga eh, may emergency sa bahay. Ikaw ba?"
"Hindi rin, nagkaroon ng biglaang lakad kasama ang pamilya eh."
"Wala naman si Coach Tine do to di ba?"
"Nandoon na daw sa Dumaguete, nagreready ng parusahan tayo."
Ano bang meron noon? Bakit niya kami pinapapunta?
Oh shit! Now I remember!
Tumayo ako kahit umaandar ang bus.
"Sinong nakapunta sa bahay ni Coach Tine nung minsan?" Sigaw ko pero tinignan lang nila ko.
"Taas ng kamay, dali!" Wala parin.
"Lahat kayo hindi nakapunta?"
Isa isang nagbigay ng dahilan ang mga kamote..
Leche, wala ngang nagpunta, paniguradong bad mood yun.
Lumapit ako kay Coach Alex at may ibinulong dito.
"Stop the bus!!!" Sigaw niya maya-maya lang.
Agad namang pumreno ang driver.
"Anong problema, Coach?"--Jeron
Christine's POV
Humanda talaga sakin yang mga punyetang Aces na yan... Parurusahan ko talaga sila.
Nandito ako ngayon sa court, nireready ang meet and greet segment ng mga Aces, sosyal noh?
~A few hours later.
"Coach Tine, nandyan na ang mga Aces."
Patay kayo sakin, mga hinayupak!
Unang lumapit sakin si Tito Alex at nakipagbeso.
"How was you trip, Tito?" tanong ko dito.
"It's fine, but I'm tired."
Nakita kong nakasunod ang Aces at ang iba namang players ay nagtatago sa likuran ng mga staff.
Si Calvin ang pinakaunang naglakas loob na lumapit sakin.
"Belated happy birthday, Tine." sabi nito habang nakangiti.. Yung ngiting halata na may kasalanang ginawa.
Nakataas lang ang kilay ko pero hindi ko siya kinibo.
Bahala kayo sa buhay niyo.
Nagulat nalang ako nang bigla siyang may inilabas na rose.
"Sorry na." sabi nito at siniko ako.
Pinipigilan ko paring ngumiti.
Sunod-sunod namang lumapit sakin ang mga Aces at nagbigay ng bulaklak.
Hindi ko na napigilang ngumiti.
Paniguradong pakana na naman nito si Calvin. He really knows my weakness.
Ang pinakahuling nagbigay sakin ng rose ay si Jeron. Kasunod niya ay ang mga staff na may dalang balloons and cakes...
Literally cakes, atleast 10 cakes yata yun.
Bat di ko napansin yun kanina?
Pagkatapos ay sabay-sabay silang sumigaw ng "Happy Birthday, Coach Tine!" na para silang mga grade one.
"Thank you..." yun nalang ang nasabi ko habang nakangiti.
Inakbayan naman ako ni Calvin.
"Ayiee di na siya galit." --Calvin.
"Tse, nagtatampo parin ako. Patay kayo sakin." sabi ko at tumalikod na.
~~Meet and Greet
"May mga pinahanda pong pagkain ang Aces para sa buong barangay, sana po ay nag-enjoy kayo."--Kyla--isa sa mga staff ng Aces na siyang in-charge sa pagiging MC.
"Saan galing yung pagkain?"--tanong ni Kuya Jvee.
"Kay Coach Tine, kaya kanina pa yan nandito eh."--Coach Jeff.
"Wow, mayaman!"--Si Calvin.
"Gunggong! Kaltas sa sweldo niyo yan, galing sa management yan!"--Hailey, isa sa mga staff.
"Di bale ok lang, magkano ba kaltas?"--Calvin.
"One hundred thousand."
"Ahhh--Ano???"
"Charot lang! Galing talaga kay Coach Tine yan."--Hailey
~~~
Calvin's POV
Ang aga ng call time namin. May practice daw kami at manonood si Tine, mukhang patay kami neto. Magkakaroon daw ng announcement si Tine.
~
"As for my announcement, ako ang magco-coach sa inyo bukas sa 5th game niyo, at bukas niyo rin matatanggap ang punishment na ibibigay ko sainyo."--Coach Tine.
Jusko, bat di pa niya sabihin kung anong announcement niya, para hindi na kami kinakabahan.
~~~~~~~~~
YOU ARE READING
The One Who Left Me
FanfictionI never thought that I would be seeing him again. It was never my intention to fall in love with him.. He chose her, not me..