Blow it away!

What's going on here!

Plotseling besefte ik me wat hij bedoelde als je me nog wilt zien. Ik ga misschien dood en dan zie ik hem ook niet meer!!! Binnen 5 minuten was de man weer terug, met een of ander goedje. ''Je denkt toch niet dat ik de vader van Demian ben of wel?'' Vroeg hij verbaasd. ''Eerst wel maar ik begin door te krijgen wie je bent.'' Hij grinnikte en maakte me los. ''Hier eet op, sterk je wat van aan.'' Hij liep naar de deur en deed hem op slot. ''Ik ken Demian, ik weet niet wat hij vind, maar ik ken mijn zoon al lang genoeg om te weten dat hij jou leuk vind.'' Ik begon te snappen wie hij was, ik ben nog niet zeker en zal het dus ook nog niet vertellen. Ik kreeg ineens een flinke steek in mijn buik. ''AAAHHH.....'' gilde ik. Ik vond het niet meer leuk. Ik zag een oude vieze WC in de hoek staan en strompelde er met veel pijn naar toe. Eenmaal boven het toilet hangend, kwam alles eruit. ''Iew meid, braken doe je ergens anders oke?'' Ik keek hem vies aan. -wat een egoistische kwal was dat.'' Hij snapt niet dat zijn zoon haar leuk vond. ''Ik hoop dat je vanavond al weg kunt, maar dat weten we pas als we zeker zijn dat je krachten beter zijn dan nu.'' Ik verachtte hem nu al. Laat staan als ik zeker weet wie hij was. ''Jenny!!!'' Hoorde ik van boven af komen. ''What the....'' Zei ik, ik liep langzaam naar de trap toe, toen de vader van iemand ineens op me af kwam rennen en me op het matras tekkelde. ''Auw?!?!'' Ik keek hem vragend aan en hij zei dat ik me gedeisd moest houden. Ik knikte en liet hem verder gaan met zijn goedje..

Ik keek om me heen. Wat moest ik hier nu weer? Dromen totdat er ooit iets gebeurde. ''Pssst, jenny!'' zei het figuur boven mij. Ik reageerde niet en liet hem met rust. Ik kreeg barstende hoofdpijn en schudde met mijn hoofd zodat het wegging. Het bleef. Ik liep een rondje in de ruimte. ''Wat is er?'' Snauwde de man. Ik schudde mijn hoofd en keek door de kamer. Er was hier ook echt niks te doen. Ik voelde ineens iets trillen en wist niet wat het was. Ik deed mijn handen in mijn broekzak en voelde mijn mobiel trillen. Mijn mobiel! Ik kan mam de politie laten bellen en zo kan ik vrij komen. Ik pakte de mobiel en ging in een hoekje zitten ik probeerde mam te SMS'en.

-AAN : MAM

-HELP, BEL DE POLITIE IK ZI.....

''Wat hebben we hier een mobieltje?'' Zei de man plotseling vriendelijk. ''Geef hier!'' Snauwde hij er achter aan. Ik leek wel een klein kind. Ik kreeg tranen in mijn ogen en keek weg. Hij ging weer rustig op de stoel zitten met de rug naar me toe. Ik zag een kans en sloop naar de trap toe. Ik was op de helft toen ik even omkeek, hij was in slaap gevallen. Ik sloop verder en zag een oude man van ongeveer 50 jaar liggen. Hij had er een fles wijn langs. Ik rolde met mijn ogen en zag een half geopende deur. Ik liep er heen, en keek voorzichtig door de opening. Een jongen met een zwart t-shirt, bebloed op de grond liggen. Ik wilde gillen, maar plotseling werd er een hand voor mijn mond gehouden. Het was zeer ruw. Ik spartelde helemaal, maar ik kwam niet los. Hij zette me neer en plakte tape op mijn mond. ''Sorry...'' zei een bekende stem. Het kwam uit mijn kinder tijd. ''Sorry voor het verwonden van de vriendje en sorry dat je hier nu zo zit.'' Het kwam eerlijk over. Hoho wacht eens even. Verwonden van mijn vriendje. DAMIAN!!!! Ik zat zo een paar uur en viel in slaap.