Blow it away!

My birthday

. Ik werd om een uur of 01.37 wakker, met het gevoel alsof ik nog iets moest regelen. Ik liep zonder na te denken naar buiten, ik keek omhoog en hoorde de kraaien krijsen. De aarde begon te trillen en ik liep naar een cirkel van licht waar de mysterieuze jongen ook in stond. Eenmaal in de cirkel begon hij te praten: ''En, heb je de keuze gemaakt?'' Ik kon niet praten dus knikte alleen maar. Hij mompelde iets en stapte uit de cirkel. Ik keek omhoog naar de sterren. Er kwam licht uit mijn ogen, Ik zag plotseling alles, gewoon zoals je het overdag zou moeten zien. Ik kreeg gouden ogen en had een blauwe jurk aan tot aan mijn knieën, met pumps eronder. De mysterieuze jongen knikte goed keurend en liep naar het tuinhuisje. Ik wilde hem volgen maar hij hield me tegen. '' Je bent nog niet klaar met de verandering. Je gebit is nog niet klaar.'' Ik bedacht me wat hij bedoelde toen ik ineens iets voelde prikken in mijn tong. Mijn hand bewoog naar mijn hoektand en ik voelde hem scherper. Werd ik nu een vampier? Dat is echt onzin. De jongen merkte dat ik klaar was en riep iedereen er bij. Plotseling zag ik een hele hoop van zijn (onze?) soort. De vrouwen hadden allemaal prachtige jurken aan. En de mannen allemaal een net pak. ''Ik zei het toch vader..'' Zei de jongen tegen een iets oudere man. ''Blijkbaar moet ik je je gelijk schenken, Demian.'' Zei de man die blijkbaar de vader was van Demian. Hij dacht goed gedaan te hebben totdat ik begon te schreeuwen: ''Wat is dit allemaal? Wat gebeurd er?'' De vader keek zijn zoon boos aan. :'' Je hebt haar niks verteld?!?!?'' Damian keek vragend naar mij. ''Ik wist het toch niet zeker...'' Hij keek schuldbewust naar zijn voeten. ''Het spijt me vader..'' Ze begonnen een beetje te zeuren tegen elkaar en ik begon de ruimte maar af te speuren. Ik zag een meisje dat ook pas was verandert. Ze stond er maar een beetje moeilijk bij. Ik liep naar haar toe. : ''Hoe heet je?'' Het meisje schrok en zei zachtjes :''Rosie, maar ze noemen me allemaal Roosje..'' Ik keek haar vriendelijk aan. ''Gaat het wel een beetje?'' Ze knikte en vertelde dat ze vorige week op haar 16de verjaardag veranderd was en dat ze nog een beetje moest wennen aan het vampier leven. Ik knikte begrijpelijk en keek om me heen, zag een bankje staan en liep er naar toe. Plotseling zag ik een bende met schimmen of wat het dan ook waren en sloeg een harde gil. Ik werd weer licht in mijn hoofd en voelde met mijn handen de natte grond, mijn hoofd sloeg tegen een harde steen en het laatste wat ik voelde die nacht was dat Damian mij van de grond tilde en me op de buiten tafel legde...

Ik weet niet meer wat er gebeurd was maar ik werd rond een uur of 10 wakker, doordat Macy mij wekte: ''Kom op slaapkop, opstaan!'' Ik stond moeizaam op. Ik sliep in een hempje en een kort broekje toen ik iets op mijn arm zag staan. Ik was van schrik helemaal wakker en rende naar de spiegel. '' O-ow'' Zei ik met een ernstig gezicht. ''Dit is niet goed!'' Macy kwam eraan en vroeg wat er was. ''Niks!'' Zei ik iets te vlug. Macy keek me raar aan en ik rende naar de badkamer en deed de deur op slot. ''Doe open Jen!'' Ik zei niks en keek in de spiegel, hoe kan ik die draken tattoo nu verbergen? Ik zag een t-shirt liggen en trok die aan. Nu maar hopen dat we geen water spelletjes doen vandaag. Want ik ken mijn broer en die gooit graag water over me heen. Ineens hoorde ik iemand roepen: ''Jenny! Die jongen van gister avond is er weer!'' Het was mijn moeder want ik hoorde haar sarcasme iets in haar stem. Ik maakte de deur los en zag Macy mij raar aan kijken :''Wat?'' vroeg ik aan haar. ''Niks, ik vind het gewoon grappig dat die jongen steeds naar je toe komt.'' ''Ach, het is gewoon toeval.'' zei ik stilletjes. ''Toeval bestaat niet.'' Zei Macy sarcastisch. Ik liep naar onder en ze liep mee. ''Hoi Damian.'' Zei ik. Macy fluisterde in mijn oor: ''Hoe weet jij zijn naam?'' en ze deed het wenkbrauw ding, dat ze omhoog en omlaag gaan weet je wel? Ik schudde mijn hoofd en kreeg een glimlach. ''Mag ik binnen komen?'' Vroeg Damian ''Owja natuurlijk, kom erin.''  Ik kreeg een rood hoofd waar ik natuurlijk weer commentaar op kreeg. ''Je bent schattig met een rood hoofd'' Fluisterde Damian in mijn oor. -Nee jij bent schattig- dacht ik. -OMG dadelijk ga ik hem nog leuk vinden.- Ik schudde mijn hoofd en wees naar de bank waar hij kon zitten. ''Ga langs hem zitten!'' Riep Macy door de kamer. ''Eh...'' Zei Damian. '' Ja kom erbij..'' Zei hij er nog zacht achteraan. Ik ging langzaam langs hem zitten en Macy ging naar de WC, mijn moeder is in de keuken, mijn vader is werken en mijn broer ook. Ik zit hier nu dus alleen met Damian. ''Jij bent mooi..'' Fluisterde hij in mijn oor. Ik keek hem aan, in zijn zwarte ogen. Ik verdronk erin. Hij kwam dichterbij en gaf me een kusje op mijn neus. -Wat een rare plek- dacht ik. Net toen hij me een kus wou geven kwam Macy binnen. ''Doe maar alsof ik er niet ben hoor.'' Damian trok zich weg en keek naar de andere kant van de kamer. ''W-W-We deden niks. Ik vroeg of er wat in mijn oog zat, omdat ik er last van had.'' Macy begon te lachen. ''Dat is de slechtste smoes die ik ooit gehoord heb. Maar ehm. ik moet gaan, Chelsy wacht om een cadeautje te halen voor je dus eh. tot zo!'' Ze zwaaide en liep naar de deur. ''Ik moet ook gaan.'' Zei Damian. ''Ik zie je snel weer.'' Ik bleef alleen achter tot mam weer binnen kwam. Ze leunde tegen de muur aan en zei: '' Ik heb alles gezien. Zelfs de bijna kus..'' Ik keek verlegen naar de grond en zei: ''Je bent toch niet boos he?'' Ze keek verbaasd. '' Waar moet ik boos om zijn, het lijkt me een aardige jongen.'' Ik kreeg een lach om mijn gezicht. ''Ik ken hem pas sinds gister ochtend.'' Toen keek mam wel verbaasd. ''Dan is het wel erg vroeg voor een kus.'' Ik wist wat ze bedoelde maar het bezoek kwam eraan. De bel ging en dat verbrak de stilte tenminste.

''Opa! Oma! Wat fijn dat jullie er zijn!'' Ik gaf ze een knuffel en ik kreeg mijn cadeautje. Ik wist al wat het was want ik kreeg ieder jaar hetzelfde. Ik pakte het uit en zei: ''Dank u wel'' Het was natuurlijk een reep melk chocolade met nootjes. Mijn hele familie kwam binnen en mam begon weer met het verpesten van mijn verjaardag: ''Wisten julliie al dat Jenny een vriendje had?'' De hele familie keek mij aan en ik keek boos naar mam. '' Je weet dat ik geen vriendje heb!'' Ik rende boos naar boven en deed de deur op slot. Ik draaide me langzaam om en liet me zakken tegen de deur aan. Ik keek omhoog en zag Damian staan. Ik schrok me kapot. ''Wat doe jij hier!'' Hij keek me geschrokken aan. '' Ik dacht dat jij je kus nog wilde..'' Zei hij zachtjes. ''Ja die wil ik nog wel ja.'' Zei ik lekker relaxt. Hij gaf mij de kus en liep naar het raam. Hij draaide zijn hoofd in mijn richting en zei: ''Tot vannacht!'' Hij sprong uit het raam. Ik schrok me kapot en rende naar de raam toe, ik zag hem nog net de straat uit rennen. Vergeten..... We zijn vampiers.....

Ik liep naar onder en ik zag een envelop bij de deur. Ik maakte de envelop open en las wat erop stond:

-KOM OM 23.30 UUR NAAR DE VERLATEN FABRIEK, DAAR STAAN 2 MEIDEN OP JE TE        -

-WACHTEN ZE HETEN : ASHLEY EN DORINA. ZIJ BRENGEN JE NAAR DE JUISTE LOCATIE  -

- DIT IS HET ADRES: LONGSTREET 35B, IK ZIE JE DAAR ALS JE ME NOG WILT ZIEN. GR      -

Ik vond het maar raar. Maar ik ging weer naar binnen en gewoon weer feestvieren, ik kijk vanavond wel wat ik ga doen...