Sokak karanlık,soğuk ve ıssızdı. Bir canlının kesintili ve sıcak nefesini ensemde hissedebiliyordum. Adımlarım zaman geçtikce büyüyor ve hızlanıyordu,cidden korkmaya başlamıştım. Yerdeki kan damlalarını gördüğümde kalbimin daha hızlı atmaya başladığını hissediyordum. Adımlarımı hızlandırdım artık yürümüyor resmen koşuyordum. Ben hızlandıkca ensemde hissettiğim nefer ara ara daha da çok yaklaşıyor ara ara yok olacakmışçasına beni takip ediyordu. Ondan kaçamıycağımın farkındaydımama koşuyordum,arkamdakinin ne tür bir canlı oldugunu düşünerek. Fakat bir türlü bi sonuç çıkaramıyordum. Çünkü ara ara kanat sesleri ara ara yere sertçe vuran ayak sesleri duyuyordum. O kadar korkmuştum ki evin yolunu hatırladığımdan emin değildim öyle amaçsızca koşuyordum sadece. Belli belirsiz hatırladığım yolu buldum sonunda ve emin adımlarla eve doğru yöneldim. Artık hiç bir ses duymuyordum ne bir kanat sesi nede yere sertçe vuranayak sesleri. Sonunda eve yetişmiştim arkamı birkaç kere kontrol ettikten sonra kapının yanında duran saksının içinden evin anahtarını çıkardım. Anahtarın yerini hatırlamam büyük bir mucizeydi öyle korkunç dakikalardan sonra ismimi bile hatırlıycağımı düşünmüyordum. Korkkak kapıya yöneldim anahtarı yavaşça çevirdim. Kapıyı açınca direk koridor olduğundan korkum azalmıştı. Çünkü içerdeki her neyse koridordan daha iyi bir saklanma yeri buldugundan emindim. Kapıyı açtığımda içerden keskin bir koku ve kırık eşyaların olduğunu farkettim. Kapıyı açtıkça koku keskinleşiyordu sanki burnumu delip geçmişti. Kalp atışlarımın kapıyı açtıkça arttığının farkındaydım ama korktuğumu belli etmek istemiyordum. Çünkü korkkak bir av onun için eğlenceli ve kolay olurdu. Kapıyı tam açtığımda apartmandaki otomat sayesinde evin koridoru biraz da olsa aydınlanmıştı ama manzara hiçte hoş değildi aksine kan dondurucu derecede korkunçtu. Yerde içeriye doğru ilerleyen kan damlaları duvarda da kanla yazılmış yazılar vardı... NOT:BU BENİM İLK KİTABIM YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...
