Bir an korkudan okumayı unuttugumu sandım ama unutmamıştım çünkü duvardaki yazıları okumak imkansızdı.Yazı eski insanların -yani m.ö. yaşayanların- kullandığı yazılara benziyordu. Okumak neredeyse imkansız gibi duruyordu. Bir süre duvarda yazılanlara baktıktan sonra yerdeki kanı takip etmeye karar verdim ama tüylerim diken diken olmuştu çünkü neyle karşılaşacağıma dair herhangi bir fikrim yoktu. Yavaşka koridorun sonuna doğru ilerledim. Bütün odaların kapısı kapalıydı,açıp açmamak konusunda tereddütte kalmıştım. En sonunda dayanamayıp salonun kapısını araladım. Karşılaştığım manzara karşısında dehşete düşmüştüm. Karşımda beş tane ceset duruyordu,dayanamayıp çıglık attım. Çığlık atsamda bişeyin değişmiyceğinin farkındaydım çünkü apartmanda benden başka kimse yok gibiydi. Odadan çıkmaya karar verdim,bu iğrenç manzaraya daha fazla şahit olmak istemiyordum. Kan izlerini takip edip mutfağa doğru yöneldim. Karşımdaki manzara salondakinden pek farklı sayılmazdı ama artık soğuk kanlı davrana biliyordum. Hiç beklemeden bütün odaları gezdim manzara hepsinde aynıydı. Kokudan midem bulanmıştı. Evin her yanını neredeyse gezmiştim ama aileme dair herhangi bir iz bulamamıştım. Geriye tek bir oda kalmıştı "BENİM ODAM." Kapının önüne geldiğimde tedirgindim,içerde karşılaşacağım cesetler aileme ait olabilirdi. Büyük bir merakla kapıyı açtım. Korku ve rahatlama hissini aynı anda yaşadım. Korkmuştum çünkü yatağın üstünde bir sürü ceset vardı,rahattım çünkü ailemden hiçbirinin cesedi orda değildi. Evden çıkıp kapısı açık olan karşı komşunun evine girdim. İçerde ne bir ceset nede bir canlı vardı. Tam apartmandan çıkarken bodrumdan gelen bir sesle irkildim. Oraya inmemem gerektiğini biliyordum ama merak duygum daha ağır basıyordu. Merdivenleri yavaşça indim. Etrafa göz gezdirdikten sonra kimsenin olmadığını fark ettim. Elimdeki küçük mumun bitmek üzere olduğunun farkına vardığımda çıkmaya karar verdim. Apartmanın çıkışına doğru ilerlerken birden ışıklar söndü ve elimdeki mumun ışığı yerini siyah bir örtüye bırakırcasına yavaşça söndü. Artık daha çok korkuyordum ve ne yapacağıma dair herhangi bir fikre sahip değildim. Çıkışa doğru ilerlerken bir ışığın bana doğru geldiğini fark ettim. Işık kırmızı oluşundan etrafı aydınlatmıyordu. Korkmuştum yerde beliren kan izlerini izlerken neyle karşılaşacağımı düşünmeden edemiyordum. Yerde bulunan bir ceset dikkatimi çekti boynunda iki tane kırmızı nokta vardı. İlk başta bir anlam çıkartamadım. Sonra yavaş yavaş parçalar birleşneye başladı ve olayı çözmeme yardımcı oluyordu. Kanat sesleri,yere sert vuran ayaklar,iki tane uzun sivri diş ve sıcak nefes. Bütün bunlar tek bir şeyi isaret ediyordu. peşimde gerçekten bir vampir mi vardı ?!?! Bu akıl alır gibi değildi. Bir vampir benim peşimdeydi. Ama neden ben.!
