New Singer!?{𝓜.𝓜}✔

Κεφαλαιο 29

Τινους POV
Είμαι εδώ και 2 ώρες στο Νοσοκομείο και δεν έχει καμια βελτίωση η Ραφ ανυσηχω παρα πολύ το ίδιο και οι γονεις της είναι κομματια και οι δικοί τις μα και οι δικοί μου γιατί την νοιωθανε σαν παιδι τους και την νοιώθουν πιο πολύ αφότου μάθανε οτι τα ξανά βρήκαμε
Δεν μπορω να πιστέψω πως ο ανθρωπος που αγάπησα με όλη μου την ψυχή και πάλεψαν για να έχω που μου εκανε το μαυρο άσπρο αυτήν που πέρασα δύσκολες αλλά και εύκολες στιγμές για αυτήν που ΕΚΛΑΨΑ τόσες νύχτες ξέροντας οτι κάποιος άλλος την ακουμπάει και την φιλάει
Την θέλω δίπλα μου θέλω να την έχει στην αγκαλιά μου και να ξέρω οτι είναι καλα και οτι νοιώθει ασφαλής μαζί μου δεν μπορω να πιστέψω οτι αυτό το άτομο μπορεί αναπασα στιγμή να πεθάνει δεν μπορω να το πιστέψω
Τινους όχι μην κανεις κακίες σκέψεις δεν κανει κάντο για αυτήν αυτό θα ήθελε
Απο της σκέψεις μου με βγάζει ο Μάρκους ακουμπώντας τον όμω μου
Γύρισαν και τον κοίταξα στα ματια το ίδιο και αυτός
Στα ματια του έβλεπα την λύπη και την στεναχώρια όπως και στα δικά μου
Έσκυψε και με αγκάλιασε
Αυτό ηταν ακριβως που χρειαζομουν μια τρυφερή αγκαλιά
Ένιωθα σαν ενα μικρο παιδι που χτύπησε και χρειάζεται μια αγκαλιά για να ηρεμήσει
Μ-Αδελφε μείνε δυνατός για εμένα για εμας και εκείνη
Τ-Θα προσπαθήσω
Του είπα αδύναμα γιατί από τότε που είμαιαι στο νοσοκομειο πιστεύω πως δεν χρειαζεται να μιλάω μονο να σκέφτομαι και να ζω με την ελπίδα πως θα ξυπνήσει και πως δεν θα με αφήσει
Καθώς αγκαλιάζομαστε έρχεται κοντά μας ένας γιατρός
Γ-Ειστε συγγενείς της Ραφαηλιας Μυστακίδη;;
Τ-Ναι
Απάντησα πριν από τους άλλους
Γ-Εχουμε μια βελτίωση αλλά μονο αυτό τίποτε άλλο δεν έχουν μείνει πολλές ελπίδες
Τ-Οχι, όχι δεν μπορεί να συμβεί αυτό όχι δεν μπορεί
Άρχισα να τρέχω στους διαδρόμους αλλά άκουσα τον Μάρκους να με φωνάζει
Λίγο πριν βγω εξω με πιάνει απο το μπράτσο και με γυρναει να βλεπομαστε πρόσωπο με πρόσωπο
Μ-Τινους σε παρακαλω προσπάθησε να ηρεμήσει μπορεί να μην ξέρω πως νοιωθεις γιατί δεν το έχω ζησει αλλά είμαι ο αδελφός σου και θα ειμε εδώ να σε στηρίζω για οτι και αν γίνει και δεν το κάνω αυτό απο υποχρέωση αλλά απο αγάπη
Τον ακουγα προσεκτικά απο λεξη προς λεξη
Στο τέλος έπεσα στην αγκαλιά του και τον αγκάλιασαν όσο πιο σφηχτα μπορουσα
Με αγκαλιασε και αυτός και αρχίσαμε να πέφτουμε κάτω καταλήξαμε να ειμαστε κατω και να κλαίμε
Τ-Σε ευχαριατω για όλα σε ευχαριστώ για ολες τις καλες και άσχημες στιγμές που ήσουν εδώ και με στήριξες και με βοηθησες για όλες της συμβουλές σου και την αγαπη σου
Μ-Οχι, όχι εγώ ευχαριστώ που είσαι αδελφός μου και ποτε δεν με παρατησες
Τ-Ποτε δεν προκειτε να σε παρατησω
Μ-Ουτε εγώ σε αγαπώ αδελφέ
Τ-Και εγώ
M-Παμε πίσω και πρέπει να φτάνουμε δυνατή συμφωνεις;
Τ-Ναι πάμε
Εκατσα στην καρέκλα χωρίς να μιλάω σε κανέναν μονο να έχω τον Μάρκους δίπλα μου και να με εχει παρει αγκαλιά
Πλησιάζει μια νοσοκόμα και μας λεει πως μπορούμε να πάμε να την δουμε αλλά μονο ενα ατομο για λίγο
Όλοι κατευθείαν κοίταξαν εμένα
Τ-Μα είστε οι γονεις τις
Μπ.Ρ-Δεν έχει σημασία σε αγαπούσε παρα πολύ
Τ-Σας ευχαριστώ
Μπ.Ρ-Τιποτε παιδι μου
Η Νοσοκομα με οδηγησε στο δωματιο και μου λεει πως μπορω να κάτσω μονο 10 λεπτα
Οταν μπενω μέσα την βλέπω συνδεδεμένη με όλα αυτά τα σοληνακια
Και τα δάκρυα δεν αργούν να κανουν την εμφανηση τους
Την πκησιαζω και παρατηρώ πως το δέρμα της δεν έχει αυτή την όμορφη λάμψη όπως συνήθως αλλά ενα σκουρόχρωμο χρώμα όπως και τα χείλη της αντί να έχουν το ροζ χρωμα τους έχουν ενα σκούρο καφέ
Της πιάνω κσι την κοιταω στα υπεροχα μα τώρα πια κλειστά ματια της
Τ-Γιατι, Γιατί μου το έκανες αυτό γιατί δεν με άφησες να με πετύχει η σφαίρα
Δεν μπορω να ζήσω χωρίς εσένα εισια το γιανγκ μου είσαι το άσπρο μου που με βγάζει απί το σκοτάδι είσαι το άλλο μου μισό είσαι το άλλο μισο της ψυχής μου εισια όλη μου η ψυχή δεν μπορείς να πεταξεις όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί τις στιγμές που μου χάρισαν τόσο ωραίες αναμνήσεις ακόμα και οι άσχημες μου εδεινα μαθήματα για να μην κάνω αυτό το σφάλμα
Να θυμάμαι μια φορά που ειχαμε παει για βόλτα στην λίμνη και είχες τρομάξει μς μια πάπια και μετα είχες κάτσει μέσα στην λίμνη για δυο ώρες και μου ελεγες να πηδηξω και εγώ ή τους που ειχαμε παει διακοπές στην Πάρο και ειχαμε νοικιάσει ενα σπίτι με πισίνα και ειχαμε παει για τρέξιμο στις 5 η ωρα το πρωι και όταν επιστρέψαμε ειχαμε σκάσει τόσο πολύ που πηδηξαμε στην πισίνα με τα ρουχα τόσες ωραίες αναμνήσεις και ξεκαρδιστικες δεν μπορείς να με αφήσεις εδώ και να πεταξεις οτι κάναμε ξυπνα αγαπη μου ξυπνά και κανεμε χαρουμενο κανεμε να βγω στον δρόμο και να φωνάζω οτι σε αγαπώ μέχρι να πεθάνω σε παρακαλω

Την κοιταγανε με τόσο νοημα αλλά καμια ανταπόκριση
Τοτε η πορτα ανοιξε και μπήκε μέσα η νοσοκόμα και μου είπε πως πρεπει να βγω εξω
Βγήκαν απο την και τους είδα ολους με μια ελπίδα στα ματια αλλ όταν τους απάντησα αρνητικά το χαμογελοβτους σβήστηκε
Αναρωτιέμαι αν έχω εγώ ελπίδα τώρα πια.....
Για σας παιδιά 2 καινούργια Παρτ γιατί σαςβτο χρωστούσαν γιατί είχα πολύ καιρό να γταψω
Θέλω κάτω στα σχόλια να μου πείτε αν κλαψατε σε αυτό το Παρτ γιατί το εκανα πολύ συγκινητικό
Enjoy-💓💓💓💓💓