"အမေလး....ေမာလိုက္တာ"
အေနြးဓာတ္ေသခ်ာမေပးနိုင္ေသာသစ္သားအိမ္ေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ညဘက္ထင္း႐ွိမွအဆင္ေျပလိမ့္မည္
ထို႔ေၾကာင့္ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္က်ေတာ့္အိမ္ေရာက္လာေသာထိုအမည္မသိလူသားကသစ္ကိုင္းေျခာက္ေလးတစ္ခုႏွစ္ခုေကာက္ၿပီးတာႏွင့္ေမာေနေလသည္
သူ႔ထက္ႀကီးတ့ဲထင္းေခ်ာင္းေတြေကာက္ေနတ့ဲက်ေတာ့္ကိုမွအားမနာ
"က်ေတာ့္ထက္လူေကာင္ႀကီးၿပီးေပ်ာ႔လိုက္တာ"
လၽႇာတစ္လစ္ျဖင့္ထိုင္ေနေသာသူ႔ကိုၾကည့္ကာ႐ႈံ႕မ့ဲ၍ေျပာလိုက္ေလေတာ့သူကခ်က္ခ်င္းထကာ
"တစ္ျခားပင္းပန္တာဆိုတစ္မ်ိဳးေလ
ခုဟာကကုန္းလိုက္၊မတ္လိုက္၊ထလိုက္၊ထိုင္လိုက္၊မလိုက္န႔ဲေမာတယ္"
"အာ့ဆိုလည္းထိုင္ေနဗ်ာ"
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲဆိုပင္ပန္းတာေပါ့"
ေတြ႔လား အ့ဲလိုဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ျပန္
သူက်ေတာ့ကိုအားနားေနျပန္သည္
နည္းနည္းေလးေအးတာန႔ဲမေနတတ္ေသာသူ႔ေၾကာင့္အရင္ထက္ႏွစ္ဆပိုပင္းပန္းသည္
•°•°•°•~*~*~•°•°•°•
"ဟာ....မပစ္န႔ဲသနားပါတယ္"
ႀကိဳးဆြဲကာခ်ိန္ထားေသာျမားေ႐ွ႕ကားယားႀကီးလာရပ္ကာေအာ္ေသာထိုအမည္မသိလူသား
"ခင္ဗ်ားငတ္ေသခ်င္လို႔လား"
စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ေဒါသထြက္ကာေအာ္ပစ္လိုက္သည္
ယုန္ေတြ႔လည္းမပစ္န႔ဲ၊သမင္ေတြ႔လည္းမပစ္န႔ဲ၊ငွက္ေတြ႔လည္းမပစ္န႔ဲ
ေျခကားယားလက္ကားယားန႔ဲေ႐ွ႕ကေအာ္လိုက္ေနာက္ကေအာ္လိုက္ေဘးကေအာ္လိုက္န႔ဲ
"တစ္ျခားအေကာင္ပစ္ပါ ဝက္..ေတာဝက္..႐ုပ္ဆိုးတ့ဲေတာဝက္ကိုပစ္"
အင္းးးး မ်က္လွည့္ျပသလိုပဲ စေတြ႔တုန္းကထက္ျမတ္၊တည္ၾကည္၊ေျဖာင့္မတ္၊႐ိုးသားေသာလူႀကီးလူေကာင္းပံုစံ
အတူတူေနၿပီးသကာလသိလိုက္ရတာတကယ့္အူေၾကာင္ၾကား၊ေဂါက္ေတာက္ေတာက္၊ငေပါဆိုတာ....
YOU ARE READING
ခြင့္လႊတ္ဖို႔မထိုက္တန္ေသာခ်စ္ျခင္း
Historical Fictionငါ့အတြက္အခ်စ္ဆိုတာရယူျခင္းမဟုတ္ခ့ဲလို႔~ Cover by @AkariXing Chansoo(Yaoi)
