Ολα ξεκινησαν απο ενα στοίχημα.

Κεφάλαιο 1

Περπατάω στο δρόμο με τα ακουστικά μέχρι που νιώθω κάποιος να με τραβάει από το χέρι. Τσιριζω και βλέπω την Λίζα
Ε: ΙΙΙ ΡΕ ΗΛΊΘΙΑ ΚΟΨΟΧΟΛΙΑΣΤΗΚΑ ΠΑΣ ΚΑΛΑ
Λ: Λεει και μία καλημέρα ο κόσμος είπε και με αγκαλιασε
Ε: Καλημέρα πως και από τα μέρη μας;
Λ: Είπα σήμερα να πάμε μαζί σχολείο έχω να σου ανακοινώσω και κάτι
Ε: Ωχ τι;;
Λ: λοιπόν να το Σάββατο λέμε το βράδυ να μαζευτούμε σπίτι μου και να αραξουμε να δούμε καμία ταινία..ξέρεις
Ε: ωραία ναι και;
Λ: και να θα φέρει και ο αδερφός μου τους φίλους του και όπως καταλαβαίνεις θα είναι και ο Αντ-
Ε: Ο Αντώνης
Λέω και νιώθω την καρδιά μου να χαίρεται και να αγχώνεται ταυτόχρονα
Λ: Ναι
Ε:οκ μέσα είμαι δεν με ενδιαφέρει αν είναι ο Αντώνης ή ο οποιοσδήποτε
Είπα ενώ από μέσα μου ήξερα πόσο πονουσα. Ο Αντώνης είναι το κρας μου εδώ και τρία χρόνια. Αλλά αυτός τα έχει με μια άλλη, την Αλεξάνδρα μια πουτανα. Ξέρω ότι με τους φίλους του με κοροϊδεύει και δεν πρόκειται ποτέ να γυρίσει να με κοιτάξει. Και αυτό είναι που με πληγώνει ακόμα πιο πολύ. Με τα πολλά και με τα λίγα φτάσαμε στο σχολείο και καθίσαμε στις θέσεις μας. Πρώτο μάθημα ήταν τα μαθηματικά
Καθώς μας εξηγουσε η κυρία μας τι θα γράψουμε στο τεστ που θα μας βάλει ακούω από πίσω την φωνή του Αντώνη να λέει στους φίλους του.
Α: ρε μάγκες αυτή πολύ μαραμένη είναι σήμερα δν νομίζετε ότι θέλει πότισμα;
Αρχιζαν όλοι να γελάνε και κατάλαβα ότι έλεγε για εμένα. Δεν με πληγωσαν αυτά που είπε αλλά το γεγονός ότι αυτός που γουστάρω λέει έτσι για εμένα μου κάνει την καρδιά χίλια κομμάτια. Αν μου έδινε την ευκαιρία θα του έδινα όλη μου την καρδιά και θα τον αγαπούσα με το όλο μου το είναι. Αλλά δεν με θέλει. Λογικά με μισεί. Σκέφτηκα όλα αυτά και άρχισαν πάλι τα μάτια μου να γεμίζουν με δάκρυα. Όχι πάλι ρε ελευθερία. Όχι πάλι. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Αλλά ήταν πολύ αργα. Άρχισα να κλαίω από μέσα μου δεν άντεξα εκεί μέσα λέω με μια βουρκωμενη φωνη
Ε: Κυρία με συγχωρείτε δεν νιώθω καλά μπορώ να βγω για λίγο έξω;
Κ: ναι ελευθερία μου θες να έρθει και κάποιος άλλος μαζί σου;
Ε: ναι η Λίζα και η Ντίνα αν γίνεται
Είπα και γύρισα το κεφάλι μου πίσω για να τις δω και με είδε ο Αντώνης που είχα δάκρυα στα μάτια. Τον κοίταξα επίμονα στα μάτια αυτός με κοίταξε μια στιγμή μόνο έντονα στα μάτια και μετά γύρισε αλλού. Γιατί; Γιατί να αποφεύγει να με κοιτάει; Ίσως να αδιαφορεί για εμένα. Ναι αυτό θα είναι.
Κ: εντάξει κορίτσια πηγαίνετε μαζί της. Είπε και προχώρησαμε στο προαύλιο με τα κορίτσια. Τις είπα όλα όσα ένιωθα τα πάντα.
Ν(τίνα) : μήπως θες να μην πάμε το Σάββατο στο σπίτι της Λίζας; Αν θες πάμε στο δικό μου οι γονείς μου θα λείπουν
Ε: όχι όχι δεν θέλω. Θα πάω. Θα πάω και θα τον κάνω να μετανιώσει που με έκανε έτσι.
Είπα και τα κορίτσια με κοίταξαν με ένα πονηρό βλέμμα. Κοιταχτηκαμε
Και οι τρεις και αρχίσαμε να γελάμε δυνατά.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Λοιπόν κοριτσαρες ανέβηκε το κεφάλαιο 1 πολύ σύντομα θα ανέβει και το δεύτερο. Αν θέλετε να με βοηθήσετε ένα αστεράκι και ένα σχόλιο θα ήταν πολύ ωραία. Ευχαριστώ
Καλό βράδυ φραουλίτσες μου 💖