Hopeloos

Het meisje

Ik werd wakker met het gevoel dat er iets ging gebeuren, iets nieuws, iets wat moet komen, wat is voorspeld. Één van de dokters kwam me ophalen en nam me mee naar de eetruimte, waar ik 'lekker' kon eten. Het enige wat ik krijg te eten is droog brood, willen ze ook nog dat ik anorexia krijg, pff. Ik pak het brood en begin er op te kauwen. Ik zit alleen aan een tafeltje. Even later riep de dokter me en moest ik weer terug naar mijn kamer. Naast mij was de kamer nog leeg, de persoon die daar eerder in zat, had zelfmoord gepleegd, wat ik wel degelijk snap. Ik was er gelukkig niet bij toen het gebeurde, dan had ik nu alweer een trauma erbij. Eenmaal aangekomen bij mijn kamer waren de muren geschilderd, het was een landschap met een prachtige felle zon. Oke, terug naar de werkelijkheid het zijn gewoon grijze muren. Wakker worden denk ik bij mezelf. Ik moet de gedachtes stoppen. Stoppen met dingen zien die er helemaal niet zijn.
Even later kwam er een meisje aan samen met 2 dokters. Een nieuw meisje? Wacht is dit echt? Ja het was de werkelijkheid er kwam een nieuw meisje naast me. Ik hoorde ze praten. Iets met waanbeelden. Zou ze het zelfde probleem hebben als mij? Zou ik de kans krijgen om met haar te praten? Ik hoop het. Ik heb namelijk echt iemand nodig die mijn probleem snapt, die het zelfde mee maakt. Met een zucht ging ik op mijn bed liggen. Ik staarde wat naar boven en op dat moment werd er op de muur geklopt. Hoor ik dat goed? Nogmaals werd er op de muur geklopt. Het kwam van de kamer naast me weg. Ik klopte terug. Ik wachtte een paar seconden, geen reactie. Voor de zekerheid klopte ik nog eens. Nog steeds geen geklop terug. Paar uur later werd ik weer geroepen, ja hoor we mochten weer eten. Dit keer aten we aardappels met broccoli. Dat is één van de dingen die ik nog een beetje lekker vind. Ik keek om me heen. Het nieuwe meisje kwam aangelopen. Ze had zwart haar met donkere kleding. Kwam ze nu naar mij toe? Ja ze kwam mijn kant op. Ze ging bij me zitten. Ik zei: 'heyy'. Ze zei niks terug. Mmh oke. Ik vroeg: 'ben je nieuw?'. Ze knikte ja. Voor dat ik nog maar iets anders kon vragen werd ik geroepen. Mijn 15 minuten waren voorbij en moest weer terug naar mijn kamer. Eenmaal aangekomen bij mijn kamer ging ik weer op me bed liggen en na een tijdje vielen me ogen dicht en viel ik in slaap.