Mermaid Out of Water

Το Βραχιόλι

Ο αέρας έκανε τρεις ημέρες να ησυχασει και οι δυο μας πρωταγωνιστες είχαν παραμείνει εγκλωβισμενοι στους τέσσερις τοίχους με τις οικογένειες τους. Όταν επιτέλους ο αέρας σωπασε είχε αφήσει πίσω του μεγάλες καταστροφές. Αλλά η μοίρα θα τους έφερνε κι πάλι κοντά. Ή μήπως όχι;

Χαβάη, Χονολουλου

Οι καταστροφές που άφησε ο άνεμος στο μαγαζί ήταν ολεθριες. Δεν ειχε μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα και γενικότερα ολόκληρη η κληρονομιά μας είχε χαθεί.

Πήγα στη θάλασσα να ηρεμησω. Πήρα και τη μάσκα μου μαζί μπας και έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον.

Μπήκα μέσα στα δροσερά νερά και μια ανατριχιλια διαπερασε τη ραχοκοκαλια μου.

Βουτηξα μέσα στα κρυστάλλινα νερά και κολυμπουσα ουτε κι εγώ ξέρω πόση ώρα, μέχρι που είδα κάτι να λαμπυριζει στο βάθος της θάλασσας.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κολυμπησα μέχρι τον πάτο. Ο αέρας είχε αρχίσει να εξαντληται απο τα πνευμονια μου και ακόμα δεν είχα πάρει αυτό που ήθελα.

Μόλις έφτασα στον πάτο ένιωθα το λαιμό μου να σφιγγεται ολο και περισσότερο και τα αυτιά μου ήταν έτοιμα να σπάσουν.

Κοίταξα το λαμπερό αντικείμενο. Ήταν ένα βραχιόλι. Το πιο όμορφο βραχιόλι που είχα αντικρισει στη ζωή μου.

Το φορεσα και σαν να ένιωσα πως τα πνευμονια μου γέμισαν με αέρα.

Κολυμπησα γρήγορα προς την επιφάνεια. Ανελπιστα γρήγορα...

Κοίταξα τα πόδια μου που πλέον τα ένιωθα συμπιεσμένα και στη θέση τους υπήρχε μια... ουρά!

Εβγαλα μια κραυγή αηδίας αλλά παρόλα αυτά δεν πνιγηκα...

Τι συνέβαινε;

Παρατήρησα πως μπορούσα να αναπνεω μέσα στο νερό.

Τι στο διαολο;;;

Κοίταξα προς την παραλία φοβουμενη μήπως και με δει κάποιος και τρομάξει. Και αφου βεβαιωθηκα πως ηταν άδεια. Κολυμπησα προς τα ρηχά.

Κοίταξα το γυμνό σώμα μου.

Το γυμνό;;;;;

Ήταν αλήθεια δεν φορουσα μαγιό στο πάνω μέρος του σώματος μου και η κοιλιά μου είχε κάτι σαν διπλό μαργαριτερενιο βραχιόλι τυλιγμενο γυρω της.

Ειναι συνηθισμένο οι γυναίκες εδώ να κυκλοφορούν γυμνές στο στήθος αλλά όχι και με ουρά ψαριού.

Τι στο διαολο ειχε συμβεί;
Άραγε έφταιγε το βραχιόλι;
Φοβόμουν να το βγάλω μήπως και τα ρουχα μου δεν εμφανιστούν ξανά.

Και ναι είχα δίκιο διότι το ολοσωμο μαγιό μου είχε μπλεχτει ξεσκισμενο στην άκρη της ουράς μου.

Της ουράς μου... Ακούγεται πολυ παράξενο...

Έβαλα τα μαλλιά μου να καλύπτουν τα στήθος μου και παρατήρησα πως πάνω τους υπήρχαν χρυσαφιες ανταυγειες και περλες.

Προσπάθησα να το αγνοησω και αυτό.

Βγήκα εξω στην ερημωμενη παραλία και περιεργαστηκα το βραχιόλι.

Τα μαργαριτάρια του ήταν σαν να εκρυβαν ολοκληρο το ουράνιο τόξο μέσα τους και οι περλες του αστραφταν αποκοσμα πολύ στο φως του ήλιου.

Το έβγαλα από το χέρι μου και το εβαλα στην τσάντα μου.

Ίσως ο μπαμπάς να ήξερε κάτι γι αυτό.

Αλλά έκανα βλακεια διότι είχα δίκιο και έμεινα ολογυμνη. Βουτηξα ξανά στη θάλασσα προσπαθώντας να βρω μια λύση.