Cedric Diggory Love story

De ontmoeting

Ik zit op mijn kamer rustig mijn boek te lezen toen ik plotseling uit mijn concentratie werd gehaald door een uil, Toen zag ik het het was de uil van de Weasley's. Ik rende er zo snel mogelijk naartoe en zag dat die een brief bij zich had.

Lieve Nikki Smith,
We willen je vragen of je mee wilt gaan naar het Quidditch toernooi? Harry, Hermoine, Ron, Fred, George en Ginny gaan mee en natuurlijk Onze vader en Meneer Diggory.
Stuur alsjeblieft iets terug
Dan komen we je ophalen bij het weeshuis tot dan.
Gr Mevrouw Weasley

Toen ik klaar was met lezen vroeg ik me eerst af wie is Meneer diggory maar daarna rende ik zo snel mogelijk de trap af naar Mevrouw Jhonsen zij was de baas hier en wist dat ik een heks was en op Hogwarts zat zij was ook degene die Dumbledore had geïnformeerd over mij en toen is hij naar het weeshuis gekomen. Ik liet mevrouw Jhonsen de brief lezen en ze zij dat ik mocht gaan ik was haar zo dankbaar voor alles wat ze al voor me had gedaan. Ik gaf haar een knuffel en rende zo snel mogelijk weer naar boven en pakte wat perkament en begon te schrijven,
Mevrouw Weasley,
Ik zou het geweldig vinden om mee te mogen gaan mevrouw Jhonsen vind het ook een goed idee ik ben de hele vakantie nog niet buiten geweest. Dan zie ik u morgen
Gr Nikki Smith
Nadat ik het perkament aan de uil had gegeven vloog hij weg en bleef kijken tot ik hem niet meer kon zien en ben mijn spullen in gaan pakken voor naar Hogwarts en voor het toernooi de laatste keer dat ik bij de Weasley's ben geweest ging ik vanuit hun meteen mee naar hogwarts. De volgende ochtend stond ik al vroeg op omdat ik zoveel zin had om weer terug te gaan naar The Burrow het huis van de Weasley's in de avond had mevrouw weasley me nog een brief gestuurd hoelaat ze er zou zijn. Je had je haren in een paardenstaart gedaan en had je lievelingsbroek aangedaan met met een vest en een trui daarna deed je je schoenen aan had je tas gepakt en ging naar beneden waar mevrouw weasley al stond te wachten toen ik onder kwam gaf me een knuffel en een kus op mijn voorhoofd waardoor ik me weer even een klein kind voelde dat haar moeder allang niet meer had gezien, ik gaf mevrouw Jhonsen een knuffel en ze zei ' pas goed op jezelf' waar ik op zei ' altijd' . Toen we bij The Burrow kwamen stond iedereen al klaar om te gaan Ron viel bijna op de grond omdat nog veel te moe was waardoor ik mijn lach bijna niet meer kon inhouden, toen kwamen we aan bij meneer weasley en mevrouw weasley pakte mijn tas over met mijn spullen voor Hogwarts. En toen gingen we op pad omdat we al aan de late kant waren. Iedereen was met iemand aan het lopen dus ik liep alleen en begon maar verder te lezen in mijn boek ja ik weet het niet heel slim maar ik verveelde me maar toen werd ik uit mijn concentratie gehaald door fred en george die hun armen door mijn armen haakten waardoor mijn boek viel ik keek ze met een zuur gezicht en ze zeiden gelijk ' niet zo zuur wij houden je nu gezelschap inplaats van z'on saai boek' waar ik op antwoordde ' hoe weten jullie nou dat het een saai boek is als jullie niet een lezen' en toen ze weer wilde antwoorden schreeuwde meneer Weasley dat we moesten opschieten. We kwamen bij een grote boom aan en daar stond iemand te wachten op ons dat was vast en zeker meneer Diggory. Amos Diggory stelde hij zichzelf voor, ik hoorde het hem wel zeggen maar was weer helemaal gefocust op mijn boek. En dit is mijn zoon Cedric die opeens uit het niks uit de boom kwam springen maar ik was natuurlijk nog steeds gefocust op mijn boek maar toen zag ik dat er iemand naast me kwam lopen en vroeg of ik wat gezelschap kon gebruiken waardoor ik boos opkeek omdat ik dacht dat het weer fred of george was maar dat was dus niet zo. Ik veranderde mijn gezicht en zei 'waarom niet' toen stelde hij zichzelf voor Cedric Diggory zei hij met een lach op zijn gezicht waardoor ik zei Nikki Nikki Smith. Daarna hebben we nog wat gepraat over onszelf en over mijn boek Romeo en Julia wat ik nou al voor de vijfde keer leesde maar het was z'on mooi verhaal. Toen kwamen we eindelijk op de top van de berg en het enige wat er stond was een laars waar we ons zo te zien aan vast moesten dus dat deden en draaide we rondjes om de laars en toen schreeuwde Amos los laten kinderen waardoor ik verbaast keek en schreeuwde 'LOSLATEN' ja en iedereen liet los waardoor we vielen en iedereen viel keihard op de grond ik natuurlijk weer met mijn rug altijd veel geluk maar weer Amos, Arthur en Cedric kwamen aan vliegen
En stonden op de grond Cedric kwam naar me toe gelopen en gaf me zijn hand waardoor ik meteen recht stond en keken elkaar glimlachend aan. Tot mijn verbazing zag ik nu pas waar we waren,er stonden overal tenten we liepen verder en Arthur zei 'dat is onze tent ik zie jullie straks Amos en Cedric' en ze gaven elkaar een hand