Cedric Diggory Love story

De wedstrijd

Iedereen had zich klaar gemaakt voor de wedstrijd en zijn maar de ingang van het stadium gegaan waar we Amos en Cedric tegen kwamen wij zijn samen naar onze plekken gelopen maar toen stopte Harry opeens en ik zag het al Draco Malfoy je kunt ook nergens naartoe zonder dat hij er een keer niet is hij was Harry alweer uit aan het dagen dat hij betere plekken had en dat hij door de Cornelius Fudge was uitgenodigd en toen had ik er genoeg van en ben naar Harry toe gelopen en zei ' Draco ga toch weg met je betere plekken wij gaan het tenminste leuk hebben met onze vrienden en jij bent hier alleen maar om indruk op andere mensen te maken maar ik zal je iets zeggen mensen haten je allang dus probeer het niet eens meer oké dag' hij keek me super boos aan en liep weer verder en wij deden het zelfde. We kwamen eindelijk op onze plaatsen en wachtte tot het begon en ik hoorde daarna een bekende stem en deze keer geen boek meegenomen het was die van Cedric, Nee zei ik met een glimlach op mijn gezicht ik weet niet hoe maar hij liet goed voelen. We zaten allebei te lachen en Amos fluisterde ' hij heeft nog nooit zoveel in een dag gelachen met iemand sinds zijn moeders dood' in het oor van Arthur en hij keek ons beide aan en zei ' zei ook niet'. De wedstrijd was begonnen en de twee teams lieten alle twee iets zien voordat de wedstrijd begon. De wedstrijd duurde best lang we kwamen pas terug bij de tent en het was al hartstikke donker Cedric knipoogde naar me voordat  hij zijn eigen tent in ging ik wist niet hoe ik moest reageren dus ik deed maar alsof ik het niet zag, in onze eigen tent waren fred en george onzin aan het uithalen met harry en ron ik hoorde buiten de tent alleen maar mensen schreeuwen en wilde gaan kijken maar Arthur trok me weg en ging zelf kijken ik kon nog net mee kijken en zag dat er mensen weg waren aan het rennen voor iets, Arthur keek nu heel serieus en zei iedereen mee komen en geen onzin halen en blijf bij elkaar Fred George jullie letten op Ginny de rest we moeten zo snel weer terug naar de heuvel nu hup hup en verlies elkaar niet uit het zicht. We keken elkaar allemaal bezorgt aan en gingen naar buiten waar we allemaal aan de kant werden geduwd door de menigte ik de gene die slap was werd meegesleurd door de menigte Harry werd ook meegesleurd we probeerde elkaar handen nog te pakken maar dat lukte niet hij werd naar de ander kant geduwd. Proberend trok ik me door de menigte het was bijna gelukt maar werd ik omver gelopen door een oudere vrouw waardoor ik keihard op de vloer viel en mijn hoofd stootte en uiteindelijk alleen nog maar zwart kon zien. Ik werd weer wakker en had ontzettende hoofdpijn en dat ook nog mijn hoofd was aan het bloeden ik probeerde op te staan en voelde toen een hand onder mijn rug komen om me te helpen op te staan ik herkende hem meteen het was Cedric. Ik stond weer en voelde me alweer beter maar toen zag ik een man naar de lucht kijken maar daarna keek hij me recht en mijn ogen hij begon mijn kant op te lopen ik wilde Cedric waarschuwen maar hij zei de hele tijd dat er geen man stond het leek net alsof ik gek werd. Ik zag toen Harry staan en rende zo snel mogelijk naar hem toe en omhelsde hem en Hermoine en Ron kwamen ook aan gerend en omhelsde ons ' ik dacht dat ik jullie kwijt was' zeg ik met bijna tranen in mijn ogen maar Harry zij al snel ' je zult ons nooit kwijtraken' ineens zag ik flitsen verschijnen naar onze kant waardoor met z'n alle zo snel mogelijk bukte maar ze bleven maar doorgaan ik zag Cedric proberen diegene die ze vuurde te stoppen maar het lukte hem niet en toen kwam Arthur er schreeuwend doorheen en schreeuwde dat is mijn zoon! Hij keek ons bezorgt aan. Nu zag ik wie de spreuken afvuurde het was het was Barty Crouch en zijn bestuur ze dachten dat we death eaters waren. Harry zei toen opeens dat hij een man zag dezelfde man die ik zag zei ik erachter aan Barty vroeg meteen waar en we wezen tegelijkertijd naar een tent die helemaal was afgebrand daar stond zei ik, hij keek ons dankbaar aan en ging zo snel mogelijk naar de plek. Wie liepen met zijn alle terug naar de heuvel en gingen weer terug naar The burrow waar Molly heel bang buiten stond te wachten op ons ze omhelsden ons allemaal en keek even naar mij en zag dat ik aan het bloeden was door alles wat was gebeurd was ik dat helemaal vergeten 'laten we dat maar even schoon maken' zei ze glimlachend en ik liep met haar naar binnen. De volgende ochtend gingen we weer naar Hogwarts toen we kwamen op perron 9 3/4 voelde ik me alweer thuis ik legde mijn spullen weg en stapte in met Hermoine, Harry en Ron in en  gingen we naar een lege zitplaats en gingen daar zitten. Hermoine was de krant aan het lezen en ik mijn boek ze was een beetje geërgerd over wat er allemaal in de krant stond hoe kunnen ze nou niet weten wie het heeft gedaan zegt ze boos waardoor ik opkijk en realiseerde dat Cedric daar stond en uitbeelden dat ik met hem mee moest komen ik ga even naar het toilet zei ik snel en was weg ik volgde Cedric hij leek erg bezorgd  hij duwde me ergens naartoe waar ik nog nooit was geweest en vroeg me hoe het ging na die avond waar ik op antwoordde met goed maar hij geloofde het niet echt maar toch liet hij het daarbij. We bleven er nog paar minuten in stilte staan en de stilte werd doorbroken toen hij zij dat hij me beter wilde leren kennen ik wilde antwoorden maar voor ik dat kon doen zei hij morgen nadat het avondeten ontmoette we elkaar bij de Black Lake  ik knikte ja en hij zei tot dan en liep weg toen ik weer terug wilde gaan naar de andere werd ik terug getrokken aan mijn pols door Draco die me met een domme lach aankeek, zozo kijk eens wie we daar hebben jij gaat nog spijt krijgen van wat je hebt gezegd hij liet me los en liep weer verder, soms wil ik hem gewoon keihard en zijn gezicht slaan. Ik kwam Hermoine tegen en we gingen samen ons gewaat aan doen toen we klaar waren zag ik hogwarts verschijnen en ik dacht eindelijk weer thuis.