* T H R O U G H T H E Y E A R S *

Separated ways

As time passes by, nabuhay silang hindi mag-kasama. Pero kahit ganun iniisip pa rin siya ni Lea kung kamusta na ba si Rob ang kababata niya. Sabi nga nila, First love never dies.

LEA's POV:

Nakatingin lang ako dingding. Iniisip ko lang si Rob kung kamusta na ba siya, kung iniisip niya pa kaya ako or binaon niya na ako sa limot. Well, how I wish na masaya na siya. Pero sana hindi niya pa ako nakakalimutan kasi mahal ko pa rin 'yun. Ewan ko ba, is this real? Ilang taon na ang nakakalipas pero mahal ko pa rin siya.

*Biglang nag-ring ang phone*

Ay, si Agnes.

Me: *Sinagot* Bakit?

Agnes: Kamusta ka na? Wala ka na bang balak umuwi?

Me: I planned to go back there kapag naka-graduate na ako.

Agnes: Ohh, kailan ba ang graduation mo?

Me: Well, this month na and after my graduation we'll go back there to have at least a vacation namimiss na rin kasi ni Mommy ang Pilipinas. Alam mo naman, there's no place like home.

Agnes: I see. Oo nga pala, we'll have a reunion sa bahay ko. Please be there.

Me: I will. Kailan ba?

Agnes: P'wede naming i-adjust kapag nakauwi ka na para talagang kumpleto ang barkada.

Me: Ahhh, si Rob? Pupunta?

Agnes: Yes, with his girlfriend.

Me: *Nasaktan* I-I see. S-sige c-count me in. *Hindi na nakapag-salita ng maayos sa sakit na nararamdaman*

Binaba ko na ang phone. Hays, I guess he's really happy with someone else and not mine. I guess, we're meant to be friends not lovers instead.

Pinilit ko nalang na matulog sa sobrang sakit na nararamdaman ko.

ROB's POV:

I'm done with my paper works. Hay, finally makakapag-pahinga na ako. *biglang nag-ring ang phone* Ohh boy, si Jerry.

Me: *Sinagot* Yes, pre?

Jerry: Pre, ia-adjust daw ni Agnes ang reunion kung okay lang?

Me: Pero pre, nakapag-file na ako ng leave on that day.

Jerry: Papalitan mo nalang sabihin mo magtra-trabaho ka sa ganung araw. As if namang a-absent ka nu'n.

Me: Fine, I will I will. Bakit ba kasi kailangang i-adjust?

Jerry: Kasi pre.....

Me: Ano?

Mukhang kinakabahan ako, ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Jerry: Ide-depende daw sa uwi ni Lea.

Lea, naaalala ko nanaman siya. My first love that I can't even call mine.

Me: A-ahh I see. Okay lang ba kung hindi pumunta?

Jerry: Hindi mo na mahal 'diba? Mag-pakita ka pre. Unless, may hindi ka sinasabe saakin.

Me: Hindi ko na alam pre.

Jerry: Patay tayo diyan. Ihanda ko na ba ang beer?

Me: Sige pre, mukhang kakailanganin ko ng kausap para dito.

Bigla akong kinabahan, bigla akong napangiti, bigla akong nalungkot, bigla kong naalala na mahal ko pa pala siya. Kamusta na kaya siya? Naaalala niya pa kaya ako? For sure, masaya na 'yun sa nangyari doon sa New York. For sure ako masaya na siya ng wala ako.