Indy Swan, Back To The Magic

The Cricket Games

Het was vandaag ook meteen de verjaardag van Henry en mij dus dat werd vanavond groot gevierd. Puur is was in mijn vorige leven nu achttien geworden. Emma, Henry en ik hadden in de ochtend boodschappen gedaan. En gingen in de middag naar het huis van Emma. We deden de deur open en liepen naar binnen. 'De taco's waren in de uitverkoop.' Zei Henry. 'Ze zijn niet erg in trek in The Enchanted Forest.' Zei Emma. We zagen dat David en Mary Margaret in bed lagen. Meen je dat nou echt. 'Wat doen jullie nog in bed? Het is allang middag.' Zei Henry. 'Dat wil je niet weten. Kom mee, we gaan taco's maken.' Zei ik en trok Henry mee naar de keuken. 'Ik was moe van de reis. Ik wilde rusten.' Zei Mary Margaret. 'Ja, en ik moest haar daarbij helpen.' Zei David. 'Zijn jullie nu al terug?' Fluisterde Mary Margaret. Blijkbaar kon Henry het niet horen. Maar ik wel. 'Hang een stropdas aan de deur. Of stuur een sms'je of... Weetje wat. Ik ga maar eens taco's maken.' Zei Emma beschaamd en liep naar ons toe. 'Niet gek dat we haar op deze leeftijd nog jeugdtrauma's kunnen bezorgen.' Lachte David zacht. Ik kreeg daardoor een grijns om mijn gezicht. 'Dat meen je.' Zei ik zacht tegen mezelf.

In de avond ging we naar Granny's en we werden enorm ontvangen. Ruby rende weer op me af. 'Ik was heus niet ongerust hoor.' Zei Ruby. 'Ja, dat merk ik.' Zei ik. Toen gaf Archie mij een knuffel. 'We hebben jullie allemaal gemist.' Zei hij. 'Taco's? Eindelijk eten dat ik niet moest doden.' Zei Emma en legde de taco's op de bar. 'Ja, een gehaktbrood viel ook niet mee.' Zei Granny's. Ik kreeg een glas Hugo framboos in mijn handen gedrukt. David tikte een mes tegen zijn glas bier en het werd meteen stil. 'Bedankt dat jullie allemaal zijn gekomen. Mary Margaret en ik vinden elkaar altijd weer terug. Dat geloof ik met heel mijn hart. Toch wil ik graag deze toost uitbrengen. Fijn dat we even niet meer hoeven te zoeken.' Zei David. Ik deed meteen een nep kuch erachteraan. 'En natuurlijk dat de tweeling lang mogen blijven leven. En dat Indy nu drie ouder is dan haar broertje.' Zei David. Ik stak meteen mijn tong naar hem uit. 'Op Mary Margaret, Emma, Henry en Indy.' Zei David en we proostte.

Maar toen kwam Regina binnen met een bak lasagne. 'Sorry dat ik zo laat ben.' Zei Regina. Iedereen keek haar bang aan. Leroy pakte meteen een koksmes. 'Wat doet zij hier?' Vroeg hij. 'Ik heen haar uitgenodigd.' Zei Emma. 'Pas op anders verwond je jezelf nog.' Zei ik en toverde het mes weg. Ik liep naar Regina en pakte meteen een bord. 'Gefeliciteerd, lieverd.' Zei Regina. 'Dankje mam.' Zei ik. 'Is dat alchohol?' Vroeg Regina. 'Ja, ik ben eigenlijk achttien. Dus ik mag het officieel.' Zei ik. 'Vooruit dan maar.' Zei ze. Ik pakte meteen lasagne. Leroy kwam aanlopen. 'Ik heb lasagne gemaakt.' Zei Regina. 'Wat is je geheime ingrediënt, vergif?' Vroeg hij. 'Chilivlokken. Lekker pittig.' Zei Regina. De rest van de avond. Zat ik maar wat af te eten. En met Ruby en Henry te kletsen. Tot ik maar naar huis ging.

De dag daarop gingen Emma, Henry en ik ontbijten bij Granny's. 'Hoe was het daar eigenlijk?' Vroeg Henry wanneer we het eten hadden. 'Eens even kijken. Er waren ogers, levende doden, moordenaars. En nog meer ogers.' Zei Emma. 'Gaaf.' Zei Henry. 'Zo gaaf was dat niet. Weetje wat gaaf is. Degene die je haat bewusteloos slaan.' Zei ik. 'Kom mee. Ik breng jullie naar de schoolbus.' Zei Emma. 'We kunnen dat wel alleen.' Zei Henry. 'Ja, maar dat betekent niet dat dat hoeft.' Zei Emma. 'Van David mag het wel.' Zei Henry. 'Ja, maar ik ben David niet.' Zei Emma. 'Eerst mocht het wel van jouw.' Zei ik. 'Maar ik ben niet mij. Ik loop met je mee, net als de andere moeders.' Zei Emma.

We liepen naar buiten en zagen Pongo blaffen en aankomen rennen. 'Hey, Pongo.' Zei ik en knuffelde hem. Hij blafte de hele tijd hard. Er was iets mis. Ruby kwam paniekerig naar buiten rennen. 'Indy, er is iets mis.' Zei Ruby. 'Dat kan ik je ook wel vertellen.' Zei ik. 'Hoe weten jullie dat?' Vroeg Emma. Ik keek Emma aan en liet mijn ogen geel worden. 'Oké, je wolveninstinct.' Zei Emma. Emma liep naar Henry. 'Je bent oud genoeg om alleen te lopen naar de schoolbus. Ik haal je straks op.' Zei Emma. 'Oké, hou van jullie.' Zei Henry en rende weg. 'Indy, ga jij ook nog naar school?' Vroeg Emma. 'Nee, ik ga helpen.' Zei ik. Pongo rende weg en we rende achter hem aan.

Hij leidde naar het kantoor van Archie. De deur was open de we liepen naar binnen. En daar lag Archie. Emma liep meteen op Archie af. Ik was geschrokken maar er hing hier een hele andere geur dan normaal. Maar ze hadden het door. Zelfs Ruby niet. 'Hij is dood?' Vroeg ik. 'Ja, wie kan het zijn geweest?' Vroeg Emma. 'Ik heb wel een idee.' Zei Ruby. 'Wie?' Vroeg ik. 'Regina.' Zei Ruby boos.

Ik ging met Ruby mee naar Granny's en daar dronken we warme chocomelk. Emma en mijn grootouders pakte Regina op en gingen haar ondervragen. Ik zat daar maar met een knoop in mijn maag. Waarom deed het me nog steeds niet? Waarom kan ik niet honderd procent liefde voelen? Maar is net alleen maar leeg. Het is helemaal leeg in mij. Ik kon wel raden wat er was. Mijn hart is eruit gerukt. Ik kan ook wel raden wie. Cora.

Ik ging in mijn eentje naar de haven om tot rust te komen. Ik kon zo tot rust komen. Maar ik kreeg opeens een hand op mijn schouder waardoor ik enorm van schrok. Ik draaide mijn hoofd om en zag daar Hook staan. 'Heb je me gemist, Love?' Vroeg Hook. Ik kreeg meteen een gloor lapje voor mijn mond en alles werd zwart.