Chapter 5

32 1 0
                                    

JESSIE's POV

Uso na pala ngayon ang mangaladkad, kanina pa ako sigaw ng sigaw na dahil mababali at magkakapasa na ata ako sa kamay ko pero para syang ewan dahil wala syang naririnig si mich nga taqag ng tawag sa amin hindi manlang nya pinansain.
"Mark Angelo"warning ko sa kanya baka sakaling gumana kasi kapag ganito at galit na ako titigil na yan, pero nakailang tawag na ako sa pangalan nya wala pa rin. Hanggang makarating kami sa kanyang kwarto.

Pinilit kong makawala sa hawak nya at ngyon ay pinawalan nya na iyon at tiim ang bagang na tumitig sa akin. Kung nakakamatay lang ang titig baka pinaglalamayan na ako ngayon.
"Ano bang problema mo?" Singhal ko sa kanya habang hinihimas ko yung wrist ko sobrang sakit dagdag mo pa na may bracelet ako, sa totoo lang pulang pula na talaga. Hindi sya sumasagot, at tinalikuran ako at pumunta sa may veranda.
"Alam mo kung wala kang planong magsalita, lalabas nalang ako" bwisit na salita ko, naiirita pa rin ako dahil hindi pa din sya nagsasalita.

Pagbaba ko, nakatingin sila sakin lahat ma tila ba hinihintay akong magsalita.
"Wag nyo kongbtitigan at hindi ko din alam" bad trip na umupo ako at kumain.
"Oh my God, bess"aligagang tumayo si Jaya at nilapitan ako "anong nangyarin sa kamay mo?pulang pula, loko yang Angelo na yan ah, wait kukuha ako ng yelo" dali dali syang kumuha ng yelo at binalot sa bimpo
"Ano ba kasing nangyari?"tanong ni Mich
"I don't know, nag-uusap lang kami ni James tapos sumulpot sya at hinila ako" paliwanag ko " tapos tinatanong ko sya kung bakit hindi naman nagsasalita" kapag naaalala ko talaga yun naiinis ako.

ANGELO's POV

"Shit" at gunulo ko nalang ang buhok ko, bakit ko ba kasi ginawa yun? Hindi naman ako nagseselos, uminit lang talaga yung ulo ko nung nakita kong nagtatawanan sila yun lang wala ng iba. Haist, nababaliw na yata ako, kaya nung tinatanong nya ako kanina hindi ko din talaga alam kung bakit ko ginawa yun.

Pagbabako walang ng tao sa loob siguro lumabas sila, nga pala isang linggo kami dito dahil mamayang gabi may pa chechebureche pa yung dalawang mag-asawa katuwaan lang daw bago kami maghiwahiwalay dahil alam nya daw na matagal nanaman bago kami magkita kita. So nagdecide nalang ako na kumain muna kahit ayoko kimain na nag-iisa, wala lang para kasing nakakaqalang gana. Pagdating ko sa kusina naabutan ko si Jessie na nakaupo katatapos lang at kumain.

Kumuha ako ng plato at nagsimulamg kumain, akala ko aalis sya dahil sa nagyari kanina pero nanatili syang nakaupo at pinapanuod ako kumain

"Ahem" sabi nya para mabasag ang katahimikan
"Ahmm, mem sorry nga pala kanina" sabi ko kas naman nakita ko yung pasa nya sa kamay at alam kong dahil sa akin yun
"Hmmm" sabi nya lang
"Bakit nga pala hind kapa lumalabas? Okay lang naman saken"sabi ko pero deep in side talaga parang ayoko sya umalis at natutuwa ako dahil nanatili syang nakaupo sa harap ko
"Sige na kumain kana, alam ko namang ayaw kumain ng walang kasama" pinipigilan kong mangiti sa sinabi nya kasi kahit na galit sya saken naisip nya pa rin ang kalagayan ko, kaya ako naiinlove dito eh, what? Wait nagkakamali kayo, hindi ako inlove noh.
"Okay" sabi ko "kamusta na yang kamay mo? Pasensya na talaga nawala lang talaga ako sa sarili"
"Okay naman na hindi na din masyado masakit" sabi nya "pero hindi ko pa din talaga maisip eh kung bakit mo ko hinila, minsan nga iniisip ko na nagseselos ka pero, ikaw magseselos? Ang swerte kong tao kapag nagkataon dahil madalang pa sa patak ng ulan ang pagseselos mo, eh yung ex mo nga kahit na may kasamang lalaki hindi mo napagselosan ako pa kaya? Mabubuang yata ako kaiisip sa ginawa mo" dire-diretsong sabi nya andal-dal talaga walang kupas

Pero totoo naman yung sinabi nya sakanya lang talaga ako nagkakaganito. "Sabi ko nga kahit ako hindi ko din maipaliwanag"

"Okay, sabi mo eh pero kung ano man yan, okay lang saken" sabi nya pa "and by the way nasa hall na sila lahat inaayos ang venue dahil on exactly 3:00 magstart na ang program na inihanda nila, magpapages lang naman daw ata sila ang meron din premyong makukuha"

"Ano naman daw?"
"Hindi ko alam, tanong ka ng tanong, kumain ka nalang jan at bilisan mo dahil mag 3:00 na. And she rolled her eyes and I find it cute dahil bagay na bagay sa singkit nyang mata
"Oh tulala ka nanaman jan sa ganda ko, pero kapag hindi ka tumigil katititig, sasapakin na kita, nakakailang kaya" sabi nya
"Yes, mem" at nagact pa ako na parang sundalo at nagsalute 

To be continued

jokes are half meant😎Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon