Min Yoongi's Baby Girl (Bts #1)

Chapter 3

Avi POV~

*continuation*

Umupo naman ako sa upuan ko. Psh! Tangina di talaga ako makapaniwala na yun?! Wtf? Bitin! Magpapabebe pako ih! *pout*

Napatigil naman ako sa pag eemote ko ng mag ring ang phone ko, agad ko itong kinuha at nakitang tumatawa si shaine.

Agad agad kong sinagot, lumakad naman ako palabas ng pinto kasi alam nyo na privacy. Pero hinarangan ako ng guard at sinabing bawal lumabas hanggang di pa tapos yung event. Napasimangot naman ako kasi ang arte. Tinuro naman nya sakin kung saan pwede kumausap in private. Nakitakong may second floor pa pala tong venue tapos yung second floor nya kita mo parin naman yung bts tapos kita ka rin nila ganun kasi meron lang parang terrace din sya e pero may mga upuan. Agad naman akong pumunta duon at di na umupo. Para saan pa? E saglit lang namn to.

"Hoy! Bruha meron ka nang video greeting kay jimin!" Bungad na bungad ko saknya, walang hi or hello samin e, umoo naman ako

"Oh? Salamat naman kung ganun!" Tanong nya pero parang ang lungkot ng boses nya

"Baket bes? Anong problema?" Tanong ko

"Kasi *hik* bes!*hik* huhu" bigla naman akong kinabahan ng bigla syang umiyak.

"Baket? Anong problema?" Kinakabahan na sabi ko dito

" kasi bes!*hik* yung airlines ng pinsan mo!*hik* " di na nya matuloy tuloy yung sinasabe nya sa kakaiyak nya

"Ano nga! " Tanong ko saknya medyo tumataas na rin yung boses ko, kasi naman e! Kinakabahan na nga ako di pa masabi ng diretsyo.

"Kasi bes! Yung airline ng pinsan mo! Si boss! Nag karoon ng problema! Merong sumubotahe sa boss naten! Kaya lahat ng mga flights ng airlines ay di makakpag trabaho or makakaalis ng bansa! In sort yung mga nasa ibang bansan ngayon na tauhan ni boss katulad mo ay mastuck sa mga lugar kung asan kayo! Buti nga at nakauwi agad ako at eto ang binalita nya sakin! Bes! Ang inaalala ko ay ikaw! Pano ka dyan?! Wala kang trabaho and i guess wala ka na ring matutuluyan at pocket money! Pano ka nyan?!" Mahabang sabi nya sakin

"WHAT?! bes namaaan?! *hik* Anong? P-panong nangyari yan? Shit! Bessy naman pano na ko nyan dito?*hik* Wala akong magpagtratrabuhan habang na stuck ako dito?! Anong ipapadala ko sa pamilya ko? Alam mo namang ako lang sumusuporta *hik* sakanila! Argh!" Napahawak sa railings at napatingin sa baba nakita kong nakita ko silang lahat kasama yung bts na nakatingin sakin malakas na kasi yung boses ko. Pero wala akong pake, all i know is i have this fucking problems na kahit sino hindi makakalutas ng problema ko. Pinahid ko naman yung luha sa pisnge ko napatingin ako sa bts napansin kong kumunoot yung noo ni yoongi habang nakatingin sakin. Napasingap naman ako at tumalikod sakanila.

" pano na to? Huhuhu" sabi ko kay shaine parehas na kaming umiiyak.

"Bes! Sorry dahil sakin kaya ka andyan, sorry tlaga huhuhu" shaine~

"Tangina naman kasi e! di mo nman to kasalanan, Hanggang kailan daw ba yang prolema sa airlines?" Tanong ko habang pinapahid parin yung luha ko sa pisnge, humarap naman ako at nakita kong ganun parin ang bts nakatingin parin sakin siguro dahil iba yung salitang sinasabi ko at dahil narin kung bakit ako umiiyak.

"Mga 6 months paraw or mahigit one year bes" ng sabihin nya yan, napatingin ako kay yoongi at alam kong lumuluha nanaman ako ngayon, napayukom ko naman ang mga kamao ko dahil sa gigil, hindi dahil dito at hindi dahil sa bestfriend ko nag gigilgil ako dun sa may gawa ng problema sa airlines namen! Ang dami kong dapat bayarin sa pilipinas! At kung di ako makakabayad at makakapagpadala ng pera sa mga magulang ko ay siguradong patay ako!
Tumalikod nalang ako sakanila dahil narin sa ayaw kong makita nilang umiiyak ako, dahan dahan naman akong napaupo sa sahig dahil sa sinabi ni shaine na 6 or 1 year pa bago masulusyonan yung problema sa airlines, kasi putangina saan lupalop ako kukuha ng trabaho ngayon?

"Bes hang up ko na may meeting about sa problems ng airlines balitaan kita ah! Bye! Love you ingat ka dyan! Ako munang bahala sa parents mo! Okay? Byeee" pagkasabi nya yan pinatay na nya agad, pinatay ko naman ang cp ko at di mapigilang maiyak.tumayo nako at yumuko malapit ng matapos ang fan meeting diko na alam ang gagawin ko, wala na ang hotel na tinutuluyan ko, wala na rin akong pera para mag taxi if ever na may mapuntahan ako kaso wala na talaga.

Napayuko ako ng simulan ko nang maglakad papunta sa upuan ko, alam kong merong nakatingin sakin pero wala nakong pake dun, pabagsak akong umupo sa upuan ko. Luckily na yung upuan dito ay may desk, agad akong umubob dun at tahimik na umiyak.

Umiyak lang ako ng umiyak dahil sa bigat ng problema ko. Pinunasan ko na yung luha ko dahil narinig kong tapos na daw ang fan meeting. Nag bow ang bts samen at nag pasalamat ganun din ang ginawa namen. Ang pinagkaibahan ko lang wala akong sinabi basta bow lang. Agad kong hinila ang maleta ko at lumabas.

Pagkalabas naupo ako sa bench sa labas ng building. Talaga namang naghina ako sa binalita ng bestfriend ko. Hindi ko na alam kung saan ako pupunta.

Nagulat ako ng may puting van na huminto sa harapan ko, nakita kong lumabas duon ang isang lalaki, medyo mataba sya i mean mataba na talaga tapos may salamin sya, i think nakita ko na ang mukhang yan dati! Ah! Si pd nim! Yung may ari ng bighit! Nagulat ako ng papunta sya sakin. Humarap sya sakin at ngumiti.

"Hi" sabi nya

"Hmm hello" sabi ko at medyo nag bow

" nakita kita kanina umiiyak ka, baket ka umiiyak?" Tanong nya. So kinuwento ko naman lahat. Medyo gumaan naman ang loob ko ng malabas ko sakanya. Niyakap nya ako at pinapatahan, nakita ko sa van na nakasilip si V sa bintana at naka nga nga. Hinarap naman ako ni pd nin sakanya.

" meron akong business proposal para sayo" sabi nya sakin. Napaturo naman ako sa sarili ko

"Ako po?" Sabi ko

" yes, tara na at duon ko nalang ipapaliwanag ang business proposal ko sayo " wala na rin akong nagawa ng kunin nya ang kamay ko kaya agad kong kinuha ang maleta ko at pinapasok nya ko sa van. Luckily na sa bintana ako na pwesto. At katabi ko naman si Rm Alam kong nakatingin nanaman sakin ang lahat, pero diko nalang pinansin at naramdaman kong onting onting bumababa ang tuklap ng mata ko dahil na rin siguro sa pagod sa pag iyak. Sana panaginip nalang lahat ng to.

*and everything went black*