(Di Na Natuto - Noel Cabangon)
Kaye
Nagulat ako nang makita ko sya na nakatayo sa harapan ng pintuan ng bahay ko. Pinipindot nya ang doorbell ng ilang beses, pasilip silip at nag aantay ng pag bukas ng pinto.
Nasa loob lang ako ng sasakyan ko at hindi ko alam kung lalabas ba ako o papanoorin ko na lang sya hanggang sa mapagod at umalis sya. Pero hindj kk naman matitiis na ganon ang gawin sa kanya kaya binuksan ko ang pinto ng oto ko at bumaba. She's not even aware na may tao sa likod nya.
Excuse me? Tanong ko. Mabuti na lang at soot ko ang sunglasses ko kaya hindi ako maiilang sa pag tingin sa kanya. Lumapat naman ang isang malaki at masayang mga ngiti sa kanyang mukha.
Ga? She seemed so excited when she sees me.
Bea? I said. Nasa sasakyan pa lang ako alam ko na na sya yun, pero iba pala talaga kapag nasa harapan ko na sya dahil ayun na yung reality, kausap ko na sya.
She steeped closer to me and put her arms around me. Hindi ko alam ang nararamdaman ko, masaya na hindi ko maintindihan, and so I hug her back.
How are you ga? Sobrang na miss kita! Her eyes look like they were about to cry. We pull away.
Eto ayus lang naman. Ikaw kamusta ka na? Laki na nang pinagbago mo ah.. halos di kita nakilala. I said in a smile.
Andami nang nagbago sa kanya pero parang sakin wala naman? Maiksi na yung hanggang baywang na buhok nya noon na madalas nyang ipinapasuklay sa akin. May kulay na rin, red.
Kung sa bagay, ganun naman talaga diba? Madali naman magbago kung gugustuhin mo.
Okay din naman. Sobrang saya ko na nakita na kita ulit, nandito na ko. She smile. Akala ko lumipat ka na ng bahay e, kanina pa kasi ako nag ri-ring ng door bell. San ka ba galing?
Humawi ako ng buhok pataas at nag excuse ako upang buksan ang pintuan ng bahay.
Actually, galing pa ko ng Baguio. Kakababa lang namin. At eto pagkahatid ko kay Lu ay ikaw na ang naabutan ko. I said at the back of my mind.
Ah, kasama mo ba sila Trish? Teka nga, sila ba ang nagkatuluyan o binasted nya si Dave? Natatawa nyang tanong.
Uy hindi ah, sinagot nya si Dave. After nung... Natigilan ako nang maalala ang nakaraan. Sasabihin ko sana na after nyang umalis, naging sila na. Ngunit napatigil ako dahil ayoko na din na i-brought up pa ang nakaraan, dahil sa totoo lang akala ko okay na ko pero nang makita ko sya... Bigla na lang bumalik lahat.. Gusto mo ba ng maiinom or kumain ka na ba?? I quickly changed the topic. Her face turn into a quick frown, she caught that sudden change of subject.
Sure, I mean gusto ko sana lumabas tayong dalawa. Ngumiti sya. Alam mo na, catch ups, ganun.
Naka upo sya sa couch and I sat towards her. Nilalaro ko ang keychain na nakasabit sa susi ng oto ko, heart shaped strawberry bigay ni Lu.
Kaya lang mukang pagod ka pa yata from driving? 😅😅
I glanced up to her thinking whether to join her for breakfast or to shut her down. She has this hopefull look in her face, nakangiti sya.
YOU ARE READING
One Of The Few
RomanceWhy do people has to love the wrong person, when there's already the right one in front of you? Bakit kelangan nyang umalis? Bakit kelangan mong masaktan? Bakit kelangan mong magmahal tapos bigla syang babalik?