Aynaya bakarak çığlık çığlığa ağlıyordum.Sesimi duyan yurtlular ve hizmetliler yanıma geldi.Onlar Jade'ye bakarken istemsiz çığlıklarım durmaksızın devam ediyordu.Etrafımdakileri duymuyor,o an ölmek istiyordum.Bedenimdeki tek hareket göz yaşlarımın yerine gelen kandı.Hala bana deli gibi bakıyordu.Beni ne kadar sarstıklarının farkında olsamda tepki veremiyordum.En sonun gitti.Sanki beni sıkan,kaskatı bırakan oydu.Rahatladım.Etrafımdakiler bana bakarak fısıldaşıyorlardı.Anlamıştım.Benim yaptığımı düşündüler.Ama hayır bunu onlara anlatmalıydım.''Ben yapmadım-geldiğimde ölüydü-çığlığını duydum''! şeklinde cümleler ağzımdan çıkarken korku dolu gözlerle onları seyrediyordum.En sonunda bir teyze beni kaldırıp içerideki sandalyenin üstüne oturmamı istedi.Elime bir bardak suyu tutuşturduktan sonra bana: ''Sakin ol küçük.Kamera kayıtlarını gördüm ve senin yapmadığını biliyolar.Yalnız..'' dedi ve sesini kesti. ''Ne?,ne demeye çalışıyordunuz?'' devam etti.: ''Ben biliyorum kızım.Arkadaşların okul çıkışı yanıma gelip paronayaklaştıklarını ve gördükleri garip tesadüfleri anlatıyorlardı.'' Söze girdim: ''Neden size anlatıyorlar?'' -Çünkü bunu bende yaşadım.Bende genç bir kızken bana böyle bir cin musallat olmuştu ve ondan kurtulmama yardım eden tek kişi bir falcıydı.Arkadaşlarına falcının adresini vermiştim ve bir randevu almıştım ama maalesef ki arkadaşın Jade öldü.Kısmet sanaymış.Gidin ve normal yaşantınıza geri dönün.Hemen,yarın.Bunun üzerine kafamla onaylayarak yarın olmasını bekledim.Çünkü biliyordum, Jade'nin kanı yerde kalmayacaktı.
Üzgünüm ama kısa bir bölüm oldu.
Eğer olaya girseyim çok fazla yazabilrdim diye kendimden korktum.:)
Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyiniz.
Teşekkür ederizz:=)
-Melisa
