Everything Has Changed

Chapter 15

Gerard's POV

"Beh, may problema ba???" I looked at her..... I don't know how to tell her this but I tried....

"Wag kang mabibigla sa sasabihin ko, ha? Wag ka ring magagalit?" 

"Girlfriend mo ko, kaya di ko gagawin yun....." sabi niya.... pero alam kong imposible pag nalaman niya.

"Talaga?" pagtesting ko pero confident pa sya.

"Oo naman!!"

"Sige, ha? Ganto kasi yun.... Krista......"

Tumawag si Mama sakin sa phone....

"Ma??? May problema ba??"

[Anak, wala naman..... pero.... I'll tell you something....] sabi niya... Parang aware na ko sa sasabihin niya.

"Ano yun, ma??"

[Hindi ko alam kung anong na nangyayari sayo diyan kaya mas maganda kung bumalik ka na dito sa Canada...] sabi niya.... Sinasabi ko na nga ba eh....

Ganyan kasi si Mama.... Masyadong worried sa akin.... kaya di na niya alam kung ano na nangyayari sa akin dito sa Pinas kaya ayun.... Pero naalala kong nangako ako kay Krista na hinding-hindi ko siya iiwan dito.... Hindi ko hahayaang maging hadlang si Mama sa pagsasama naming dalawa....

"Ma, sinasabi ko na sayo.... Hindi ako aalis dito hanggang sa magbakasyon... Ganun naman ginagawa ko diba??"

[Oo alam ko.... pero gusto ko lang kasing siguraduhin na okay ka talaga diyan eh....] sabi niya.

"Ma, kausap mo ko ngayon.... kaya okay ako.... Malapit na magbakasyon kaya magkikita na ulit tayo diyan!"

[Teka.... Nung first year ka, gusto mo nang lumipat dito.... pero mula second year mo hanggang ngayon, ayaw mo na?] napatigil ako sa sinabi niya...

"Kasi hindi pa ko sanay... pero nung nagtagal, nasanay na ako dito kasi I have to be independent from that time.... I have to decide by my own.... kasi kung lahat ng mga desisyon ko ay mula sayo, hindi.... Kung naka-depende ako masyado sayo, nothing will change to myself.... Tatlong taon ko iisipin na gustong lumipat sa inyo.... Buong buhay ko, nakadepende sayo.... kaya.... from that time, I should be the one to decide about my future...."

[Dahil ba yan kay Krista??? Siya ba ang dahilan kung bakit ayaw mong lumipat??] tanong niya.

"Nangako akong hindi ko siya iiwan mula nung naging kami. Siya ang dahilan kung bakit natuto akong magdesisyon sa sarili ko.... siya rin ang dahilan kung bakit ako nasanay dito.... Alam kong nag-aalala ka sa akin kaya mo ko pinaalis dito sa Pinas... pero my decision should be firm.... Kung sinabi ko, yun ang gagawin ko...."

[Kung si Krista pala ang dahilan.... bat hindi mo pa iwanan ang Pinas?] tanong niya.

"Kasi iba ako kay Papa na iniwan ka... kaya nga ako nangako sa kanyang hindi ko siya iiwan eh.... kasi pag umibig ako, paninindigan ko na palagi ako ang nasa tabi niya..."

[Tama nayan.... Basta sa ayaw o sa gusto mo, aalis ka ng Pilipinas!] tas binabaan na niya yung telepono.

"Ma..... MAAAAA!"

"Edi..... iiwan mo nga ko, beh??" tanong ni Krista.... Sinasabi ko na nga bang magagalit siya sa akin eh...

"Krista, gusto kong malaman mo na wala akong magagawa.... Parang ikaw noon nung pina-blind date ka ni Tita kay Andrei pero ako talaga ang gusto mo..... I hope you understand...."

"Nangako kang hindi mo ko iiwan pero bat ganun?" umiiyak na siya ngayon....

"Krista......" I held her shoulders pero kinalas niya.