"Fry! who the hell do that to you?" Hindi ako umimik at patuloy ang pag-iyak habang naka upo sa damuhan na nakasubsob ang ulo sa tuhod.
"Fry,who did that?" Ma awtoridad niyang pagkakasabi ngunit di ko pinansin.
"Hahaha! Bakit ganon? Nakakatawa talaga ako no! Walang kaibigang nagmamahal kase walang may pakelam sa aki-.."
"Fry that's not true.I am here I care for y-..." Hindi ko na pinagpatuloy pa ang sasabihin niya.
"Bakit kailangang manakit? Bakit ba,bakit? Masaya bang mambully pangit ba ako? Hindi ba dapat akong nabuha-..."
"No! Fry your something especial don't say that." Oo na ako na ang mali, ako na ang may ayaw sa buhay ko.Iyak lang ang kaya kong isagot sa kanya at sana maintindihan niya.
"You know what Fry.....(umupo sa tabi ko)...we need to accept this world full of regrets,but God gave us freedom to change our faith.Bakit ba ayaw mo makipag kaibigan? Masaya kaya,they are the one who will comfort you in terms of sadness appear"
"They are liar,friendship is not my thing! I was just wasting my time crying here.I should go" pero Bago pa ako makalakad ay hinawakan niya na ang kamay ko.
"Hindi sila magsisinungaling kung walang sapat na dahilan,just at least listen first to their explanation. Sometimes, overthinking will grab us down in regretting" makahabag damdamin niyang sinabi.
Natamaan ako fun pero di ko pinahalata....
"So what? Nakasakit sila ng damdamin.Feel ko yun di nila feel.." Hinablot ko ang aking kamay sa pagkakahawak niya at nagsimulang maglakad ng....
"Fry wait! Fry ouch! ouch!....aahhhh!!" Daing niya na halatang nasasaktan at bigla nalang siyang natumba.
"Drake what happened?! Tulong! Tulong!" Mabuti at napadaan ang mga guards dito at dali daling binuhat si Drake.
Oh my God! I am so sorry! Lame update,
YOU ARE READING
My Unexpectable Friendship
Teen FictionA story of a girl without knowing that theres someone waiting for her attention.Would that unfriendly attitude will change or will just vanish by the happiness.Can he be the best or would he keep those lies forever?
