EYE

PANIMULA

SOMEONE POV:

Limang taon palamang ako nakakakita na ako ng mga bagay na hindi dapat makita ng normal na tao

Mga kaluluwang hindi matahimik

Sa una natakot ako

hanggang sa nakasanayan kona

Nakasanayan konang iwasan at wag pansinin ang mga ito

Pero patuloy parin sa pangungulit ng mga ito kaya minsan nagugulpi ko ang mga ito

Oo nahahawakan ko pa sila

Nakikita at nahahawakan

Hindi narin ako natatakot sa mga ito pwera lang sa mga itim na kaluluwa

Masasama sila kaya iniilagan ko ang mga ito

Ngunit isang araw habang nakatingin ako sa aking replika sa salamin

Mga imahe ang pumasok sa aking isipan

Ng titigan ko ang mga mata ko

Isang trahedyang nagpapakita na mapapahamak ako

Ngunit pinagsawalang bahala ko nalang ang pangitain na iyon

Hanggang humantong sa punto na nagkakatotoo ito

Lubos na pinagsisihan ko ito ngunit huli na ng matagpuan ko ang sarili kong naliligo sa sarili kong dugo

At ang taong nasa hindi kalayuan ko

Apat na taon

Apat na taon ako nakahiga sa kamang iyon

Mahimbing na natutulog

At walang kasiguraduhan na magigising pa ako

Ngunit isang araw bigla ulit bumukas ang talukap ng aking mata

At muli nasilayan ko ang liwanag na kaytagal kong hindi nakita

Ngunit alam ko sa muling pagbukas ng aking mata

Ay alam kong may kakaiba

Isang buwan ako nag pahinga hindi parin nawawala ang kakayahan ng aking mata na makakita

Isang araw sinubukan ko ulit gawin ang nangyari noon

tinitigan kong muli ang aking mga mata sa maliit na salamin naiyon

Ngunit imbis na ang hinaharap ang makita ko

Isang bagong kakayahan nanaman ang natuklasan ko

Nah gawa ng mga mata ko

Lumutang

Lumutang ang salamin sa hindi ko maipaliwanag na dahilan

Gawa ba ito

Ng mga

MATA ko?