İlkler Unutulmaz

Güzel Bir Başlangıç

Evet 3 ay sonra her şey değişti, doğru insanı bulduğuma inanacak kadar çok seviyorduk birbirimizi.

Onunla tanışmamız aslında garipti. Şubat tatilinde arkadaşına mesaj atacağına bana atmıştı, bu pek inandırıcı değil fakat umursamadım. Daha sonra aradan biraz zaman geçtikten sonra yine mesaj attı. ''.... ile dışarı çıkacakmışsınız'' diye. Böylece konuşmaya başladık.

Daha sonra ise çok yakın bir arkadaşım ve sevgilisi vardı. Arkadaşımın sevgilisi aynı zamanda o çocuğunda çok iyi bir dostuydu ve biz bu sayede görüştük. Olaylar gelişiyordu ve bu çocuk bana açıldı. Evet ben güvenmedim. Güvenmeyi istedim aslında.

Herneyse 12 Mart İstiklal Marşı Kabulü dolayısıyla tenefüs uzundu ardındanda tören olacaktı. Zey Gök ve Tunahan ile beraberdik. Tunahan onların yanlarına gitti ve arkadaşımın sevgilisi çocuğa ''bak sana bakıyor kesin seni seviyor'' demiş, yani en azından Tunahan bunu duymuş. Nasıl sinirlendiysem buna adeta küplere bindim. Yersiz gibi gözükse de beni niye bu kadar sinir etti çözemedim açıkçası.

Okul bitmişti eve gittim ve çocuğa sana çok sinirliyim diye mesaj attım, nedenini sorduğunda anlattım ve bir başka arkadaşımın sayesiyle o gün çocukla buluştuk. Yaklaşık 4 saat beraberdik, biraz utangaçtı sanırım ben de öyleydim.

Bir ara yolda yürürken küstüm sanırım ona, öyle hatırlıyorum. Ona güveniyordum sanırım yavaş yavaş,kalbimin kırılan parçalarını eğilip topladı sanki, özel hissettirdi beni güzel bir duyguydu bu.

Gezerken küçücük bir çiçek koparıp verdi. Normal şartlarda gülünç bir durum olurdu fakat ben yinede iyi hissettim. Herneyse işte saat 8 civarları bizim apartmanın arkasında ağaçlık gibi bir yer vardı oralarda bir yere oturduk. Çoğu şeyini anlatıyordu ben de dinledim onu. İçimden de bunları anlatacak kadar değer veriyor demek ki demekten kendimi alamadım doğrusu.

Sonra ne oldu bilmiyorum ama gözlerimizi kapatarak sarıldık. Bu çok güzel bir duyguydu ilk kez yaşamıştım ve en son önümde diz çöktüğünü hatırlıyorum. Kimse böyle şeyler yapmamıştı benim için. Çok mutluydum o da öyleydi hissettim. Yaklaşık 20 dakika ayrılamadık ardından ben eve çıktım saat biraz geç olmuştu ama kime ne, ben ilk kez bu kadar mutluydum hoşlanıyordum ondan bundan emin değildim belki ama emin olmam için uzun bir süre vardı onunla önümüzde. O doğru kişiydi benim için.

Onunla karşılaşmalarımızı düşündüm. Bir ara yanımda arkadaşım varken karşımızdan gelmişti ve ben de ''kaardeşim'' demiştim. Bu aramızdaki bir şeydi. Herneyse eski sevgilisinden ayrıldığını söylemişti yüz ifadesi de garipti. Ben ne zamandan beri bir şeyler hissetmemeye çalışıyordum ona karşı ? Peki neden böyle bir şey yapıyordum,üzüleceğimi mi düşünüyordum acaba. Bilmiyordum. Sanırım başka birininde kalbimi kırmasını istemiyordum ama mutluluk bu sefer beni bulduysa onu kaybetmemeliydim her şey çok güzeldi. Umarım mutluluk götümde patlamaz diye bile düşünüyordum. Mutluydum, çok mutluydum..