Beni Neden Sevmedin?

Aldatmak

Aldatmak. Aldatılmak. Hangisi daha kötü?

Bir şey itiraf edeceğim. Ben çok aldattım.

Hep merak eder ya hani aldatılan taraf, bunu nasıl yapabilir diye? Yapabiliyorsun işte.

Kavga ettin mesela, seni sevmediğini söyledi ya da herhangi kötü bir şey canını yakan, yüreğine dokunan...

Aldatınca güzel mi oluyor sanıyor sayın aldatılan? Anlatayım...

Karşındaki seni tanıyor, belki de uzun zamandır fırsat kolluyor, sen tanımıyorsun, haberin yok, duygun yok, hiçbir şeyin yok ona karşı. Ama tam zamanında karşına çıkıyor işte, denk geliyor ya da getiriyor, bilmiyorum. Sonrası malum. Açık olacağım, kim keyif almaz ki o anlardan?

Ama sıkıntılı taraf orası değil. Başkasıyla birlikte olduktan sonraki an en büyük sıkıntı. Kendine sorular soruyorsun durmadan, kendine yükleniyorsun.

"Değer mi? Değer miydi? Ne olacak şimdi?

Ya benimle uyumak isterse? Bunu yapamam ki? En ufak şey hissetmediğin biriyle uyuyamam ki ben. Neden öpmeye çalışıyor hâlâ beni, kalkıp gitse ya evine!" Beyninde milyonlarca sorun. Seni, onu, bunu bıraktım. Kendinden nefret ediyorsun. Hem de öyle bir nefret ki, kendine katlanamazsın.

Kendine küfür ediyorsun. Ayağa kalkıyorsun, bir sigara yakıyorsun sonra. O zannediyor ki keyif sigarası yaptın. Aslında o sigarayla kendi içini yakıyorsun. Zamanı geri almak istiyorsun. Ayakta dursan olmuyor, otursan olmuyor, daha demin müthiş keyif aldığın sevişmeler o an senin için mide bulantısından öteye geçemiyor. En kötü yanı da, o sigara hiç bitmesin istiyorsun, yalnız kalmak istiyorsun, bir sigara içiminde kendi yalnızlığına sığınıyorsun...

İnsan bir tavanın ne kadar izleyebilir? Kaç dakika? Kaç saat?

Bir gece boyunca izlediğimi biliyorum.

Sonra sabah oluyor, o gidiyor. Hep önünde oturduğun pencerenin perdesini yavaşça kapatıyorsun, utanıyorsun ondan. Pencerene bile ihanet etmiş gibi hissediyorsun. Terk ediyorsun odanı. Bir süre geçiyor, o tertemiz duygularla sana geliyor, barışıyorsunuz. Sen? Yalan söylüyorsun. Mecbursun. Ne diyebilir ki insan?

Aldatılanın gözünden hiç bakmadım ben, yani bakamadım. Bunu yaşamayı bırak, kendimi onun yerine koyamadım bile. Ya şimdi o da aynısını yaptıysa bana? Ya o da beni aldattıysa, başkasına dokunduysa? Ya bundan keyif aldıysa, hiç pişman olmadıysa? Delirecek gibi oluyorum!

Kural verin.
Ya sevmeyin kimseyi, sevecekseniz de üzmeyin.

Sevdiğiniz senden başka tene dokunmak elbet yakar yüreğinizi. Orada mutluluk diye birşey yok. Oraya iten ne varsa içinizde, unutun, duymayın onu, kaçın o duygudan. Sonunda acı çekeceksiniz.

Üzmek, canını yakmak, hele ki en sevdiğinde bunu yapmak. En büyük günahlardan biridir kesinlikle. Ben kendimi onun yerine koyuyorum ve o an dünya başıma yıkılıyor. Kimsenin dünyasını başına yıkmayın. Hayatınızın aşkını bulduğunuz zaman da ne kadar kavga ederseniz edin, sahip çıkın o temiz duygularınıza.

Ayrıldınız mı? Her şey bitti mi? Başkasıyla olacaksanız da bundan emin olun önce.

Peki ben ne mi yapıyorum? İçimde bir damla bile kalmayıncaya kadar bekliyorum artık. Daha fazla canım yansın istemiyorum. Daha fazla can yakmak istemiyorum. Kim bilir... Ona karşı içindeki her şey belki biter
bir gün.

Biter mi?
Şeyi biter mi?
Sevgi bitince her şey düzelir mi?
Bilmiyorum...

Bildiğim tek şey var. Hayvan herifin tekiyim...

Çünkü ben kaçamazsın,
Sana gelirim...