idfc ; jennie.jungkook

0.8

jungkook,güldü ama gözleri doluydu.sonra başını bir sağa bir sola sallamaya başladı.

"olmaz,o-olmaz"

hala aynı şekilde gülümsüyordu ve bu sefer bir sağa bir sola yürümeye başladı. hala 'olmaz' diye mırıldanıyordu.

sonra yine bana yaklaştı. "abin'e söyle. bunu yapması senden vazgeçmemi sağlamayacak. senden asla vazgeçmem. gerekirse de okul'u değiştiririm. yarın görüşürüz."

bir şey söylememe izin vermeden hızlı adımlar ile uzaklaştı. beni gerçekten seviyor muydu yoksa sadece takıntı mıydı?

-

kilitli dolap'ımı kapattım ve  yanımda bana bakan bir jungkook'u görmemle elimi sol göğüsümün üstüne koydum.

"abin'e sana dün söylediklerimi söyledin mi?"

"hayır."

dolabı kilitleyip , arkamı döndüm ve yürümeye başladım. hemen bana yetişti ve önümde durdu.

"neden?"

"uyuyordu" gitmek isterken yine önüme geçti. "bu sabah?"

"yoktu jungkook."

bu sefer önünden geçmeyi başarmıştım ve hızlı adımlar ile sınıfa girdim. arkadaşlarıma herşey'i anlattığımda az kalsın ağlayacaklardılar.

-

herkese tek tek sarıldıktan sonra kenarda duvara yaslanmış bir Şekilde beni izleyen jungkook'a kaydı gözlerim.

göz göze geldiğimizde yaslandığı duvardan çekildi ve sertçe kapıyı açıp okulun içine girdi.

araba kornası duyduğumda herkese son bir kez sarıldım ve kızların gözündeki yaşları silmeye çalıştım.

araba'ya bindikten sonra herkese el salladım. araba hareket ettiğinde tamamen arkamı döndüm ve arka camdan hepsinin nasıl ağladığını izledim.

bunu kabul etmek zor biliyorum ama sanırım en çok jungkook'u özliyecektim.