~Shelter~

♢~Cześć.4~♢

-Dobrze-spojrzał na mnie zrezygnowany-co chcesz wiedzieć?
-Hm...na przykład-przeciągnęłam ostatnią literę-Co robiłeś w lesie i to w tak n-niebezpiecznym miejscu ?
-O to samo mógłbym zapytać ciebie-uśmiechnął się do mnie
-Uwierz mi nie chcesz słuchać tej opowieści-spojrzałam na niego z litością
-Nie patrz tak na mnie.Dobrze powiedz jedno słowo mówiące o tym co się wydarzyło.
-Muszkieterowie-odpowiedziałam z pogardą w głosie.
Aron odrazu spojrzał na mnie przepraszającym wzrokiem i wrócił do leżenia.Po krótkiej ciszy zapytał:
-Hej,czy to byłby problem gdybym został na noc u ciebie?
-Hm....-rodziców,ani nikogo z mojej rodziny raczej nie ma,mieli wyjechać po popołudniowym posiłku ale jest noc,a w domu wszystkie światła są zgaszone-"Nie ma ich"-pomyślałam
-Ale jeśli to dla ciebie kłopot to...
Nie pozwoliłam mu dokończyć tylko powiedziałam odrazu:
-Możesz spokojnie zostać....tylko jest jeden mały problem...-Nagle zrobiłam się cała czerwona.Aron zachowywał się jakby tego nie zauważył.
-A jak ten problem brzmi ?
-Jest jedno łóżko....
Nagle zrozumiał dlaczego moja twarz była takiego koloru i po chwili sam był takiego samego a może i nawet ciemniejszego.
-To...to nic-zaśmiał się nerwowo-będzie w porządku.
Przez chwilę myślałam nad tym coś zrobić z tą przeszkodą,ale nijak dało się ją ominąć.Westchnęłam.Trzeba to trzeba. Moment położenia się do łóżka był coraz bliższy,a my nie odezwaliśmy się do siebie jakby to miało wywołać jakąś wojnę.Nadszedł ten czas,czas śnięcia.Cała byłam spięta gdy koło mnie leżał Aron-i to jeszcze bez górnej części ubioru.Ale nie, musze się wyspać.Próbowałam zasnąć,wierciłam się,przesówałam,zmieniałam kąt leżenia nic nie pomagało.W końcu usłyszałam zaspany głos chłopaka:
-Nie możesz spać?-spytał odwracając się sobie mnie twarzą -blisko-
-Mhm-to było jedyne słowo,które mogłam teraz wydukać.
Odwróciłam się do niego plecami,gdy nagle poczułam jak Aron się do mnie przytula.Wpierw zaczęłam panikować,lecz później to pomogło mi się uspokoić i zasnąć jak małe dziecko. dziecko.