002

4.4K 177 22
                                    

Takbo.

My mind said but my legs were being stubborn.

Move, dammit!

Unti-unti kong nahagilap ang zombie. It's a good thing that he didn't see me. Agad akong lumayo doon at tumago sa likod ng medyo malaking basurahan. I endured the foul smell instead of baiting myself.

Tinignan ko muli ang zombie. My heart's racing so fast. Balak niya atang umupo sa isang swingset na malapit ng masira. The chains moved lalo na noong umupo siya kaya tuluyan na itong nasira. He sat in the cold ground while groaning.

Nakakatakot siyang tignan. His face was like... parang 'yong nasunog ng bahagya? May kaunting kalmot ngunit 'di naman iyon napapansin sa malayo. 'Yong suot niyang t-shirt ay parang pamilyar ngunit 'di ko madistinguish since natabunan ito ng dugo at bahagya itong napunit. His pants were a bit funny though. 'Yong tulad ng mga nakikita ko sa isang website na bagong uso kuno. Halos makikita na iyong ano nila sa kalaki ng na-ripped part. Sana 'di nalang sila nagsuot ng pantalon kung ganoon.

"Shit," I cursed a bit too loud when I almost slipped. Balak ko na sanang tumakas when I passed by a sticky liquid dripping from the trash. Its color is red.

Nabigla ako noong napalingon ang zombie sa akin. It immediately stood up and I immediately ran. Wala bang tao dito? Saan ba sila? Am I alone with this undead creature?

"Bumalik ka dito," the zombie managed to utter ngunit 'di ko masyadong nagets ang sinabi niya. He was running towards me weirdly and I can't help but to think na parang hindi siya zombie makaasta at makakilos. But who am I to judge? First time ko lang 'to naranasan and I don't want it to happen again.

I just ran and ran hanggang sa nadapa ako. The zombie's hand grabbed my shoulder and I shivered. Ang bilis niyang nakalapit!

Help!

Soulless CorpseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon