ACIMASIZ hayat

acımasız hayat 5

Gözlerimi açtığımda direk saate baktım saat saat tam gece 01:00olmuştu inanmıyorum biz bukadar uyumuşmuyduk bir an aklıma annem geldi gözümden bir damla yaş düşmüştü
"Hayat iyimisin bişemi oldu"
Eylülün kalktığını hissetmemiştim hemen göz yaşımı silip eylüle döndüm
"Hayır yok bişe sadece annemi özledim hadi yatalım biz"
Ben yatalım deyince eylül ısrar etmemişti biz gene yatıp kendimizi uykunun kollarına bıraktık

Sabah gözlerimi zar zor açtım gözlerim akşam dün sğlamaktan kıpkırmızı olmuştu saate baktığımda saat 08:35'di mutfaha indiğimde kimse yoktu bende çay suyu koydum çay olurken marketten hazır alınmış patatesleri kızartmayaya başladım

Son kez sofraya baktım herşey tamdı mutfaktan çıkarken birine çarptım kafamı kaldırıp çarptığım kişiye bakınca bunun kenan enişte olduğunu anladım çork korkmuştum
"Şey ben özür dilerim görmedim seni kenan enişte "
" önüne bakıpta yürüsene "
Kenan eniştenin bağırmasıyla halam ve eylül mutfaha geldi
" ne oluyor burda hayat"
" hala vallahi bilerek olmadı"
Kenan eniştem konuştu bu sefer
"Hayat önüne bakıp ilerlesene hem sen napıyordun mutfakta "
Masayı göstererek konuştum
"Şey ben erken kalktımda kahvaltı hazırlayayım dedim enişte"
Hemen eylül atladı
"Bakın hayat kahvaltı hazırlamış hadi oturalım sofraya"
Kimse  birşey demeden sofraya oturdu herkes kahvaltı yaparken ben tabahımla oynuyordum bir an  annem geldi aklıma annem olsaydı şimdi keşke yanımda annem olsa beni korurdu
"Hayat niye kahvaltını yapmıyorsun "
Halamın bana yöneltihi soruyla halama döndüm
"Şey hala karnım pek aç değilde "
Busefer kenan eniştem konuştu
"Yok öyle şey bu sofraya oturduysan herkesle beraber sende yemek yiceksin "
Gözlerim dolmuştu burda ağlamak istemiyordum
"İzniniz olursa ben odaya çıkabilirmiyim "
Eniştem sadece kafa sallamıştı bende hemen masadan kalkıp eylülün odasına çıktım annemi okadar çok özlemiştimki hemen annemi aradım ikinci çalışta telefon açıldı annem seni çok özledim telefondan gelen sesle irkildim
"Sen nasıl ararsın anneni telefonu nerde buldun "
"Baba insan hiçmi kızını özlemez"
"İnsanın senin gibi kızı varsa hiç özlemez anneni bir daha arama eniştene söylüyorum telefonunu alıyor"
Babam telefonu kapatınca paniklemiştim eniştem telefonumun olduğunu öğrenince bu sefer ben kesin biterim aradan iki dakika geçince kapı çaldı içeri eylül girdi
"Şey hayat babam seni çahırıyor"
"Sinirlimi"
"Hemde çok"
Eylül önden ben arkadan oturma odasına girdik kenan enişte elinde telefonla çekyatta oturuyordu halamda oturmuş telefonla ilgileniyodu ben yavaş yavaş kenan eniştenin önüne geçtim
"Beni çağırmışsın kenan enişte"
"Beni uğraştırmada ver"
Kenan eniştenin telefondan bahsettihini anlamıştım o yüzden hemen çıkartıp verdim

Arkadaşlar özür dilerim yanlışıkla yayımladım bir sonraki bölümde devamını hemen atıyorum yorum yaparsanız sevinirim mesela bana söyleyin ben düzelteyim tekrardan özür dilerim devamını atıyorum hemen