Mysterious Twin [PUBLISHED UNDER IMMAC PPH]

#30:Under the rain

Chapter 30:Under the rain

                           *akira pov*

"Twin can I talk to you?"-akara

"About what?"tanung ko

"Sorry twin!"halos pabulong nyang hinging paumanhin

"I told you Its okay! Tama ka naman ehh hindi ko sayo sinasabi ang totoo!"ako

"Thats not what I meant! "

"Kara you already forgiven okay!"sabi ko saka sinara ang libro

Kaming dalawa nalang ngayon ang nasa classroom at wala atang balak na mag lunch ang kambal ko

"Are you sure that you are not mad at me?"tanung nya ulit

"Yes"

Sagot ko at bigla naman nya akong niyakap

"I--i cant breath twin!"

"Oh sorry!"nakangiti nyang sagot at humiwalay ng yakap sakin

"Lets go!!"sabi nya at hinila ako palabas ng classroom

"Hey easy twin!"sabi ko dahil higit higit pa rin nya ako

"Ok!"sabi nya at tumigil na s paghila sakin

"Oh si shan kasabay na natin ngayon!"masayang pagbabalita ni kara sa mga kaibigan namin

"OMO shan I miss you! "Sigaw ni kianna at patakbong lumapit sakin at niyakap ako

"Co-couz!"halos hindi na ako makahinga dahil sa pagyakap nya

Gusto ko lang sabihin is OA

"Sorry shan I just miss you!"sabi nya at inayus ang salamin ko

Hinila nya na ako papunta sa table na lagi naming pinupwestuhan

Katapat ko si kurt na busy lang sa pagkain

Napabuntong hininga na lang ako

Inorder na ako nila kianna ng pagkain at talaga namang hindi pa sila nagbabago maingay parin

Nalaman ko rin na si ethan na at si kianna tapos nagliligawan naman si johan at mhie at ang kambal k at si cain is---

Ewan nasa courting stage parin ata sila

At kami ni -----wala pala hindi kami... friends lang bow...

Pagkatapos nun ay bumalik na kami sa kanya kanya naming klase

Uwian na at umuulan pa rin

Pinauna ko na si kara dahil may gagawin pa ako sa library

Ng matpos na ako ay tumingin ako sa wristwatch ko at WTF mag se-seven na

Ng makarating ako sa parking lot ay napagtanto ko na---

"Haisttt wala nga pala akong dalang kotse!"napasabunot nalang ako sa buhok

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko at sa kamalas ko

"Ayyyy lowbat!"wala na, reyna na ako ng kamalasan today

Aist I have no choice

Lumabas ako sa academy at ginawang payong ang bag pack ko

At sa kamalas malasan ng aking buhay, nadulas pa ako

Binaba ko na ang bag pack ko ng padabog

"Aist wala na basa na ako! "Inis na sigaw ko at hindi pa rin tumatayo sa pagkakadulas ko

Mayamaya pa ay wala na akong maramdaman na patak ng ulan ng pagtingala ko ay nakita ko ang lalaking matagal ko ng minamahal

"K-kurt?"talang tanung ko

Nilahad nya sakin ang kamay nya

Tinanggap ko naman un at tumayo

"Bakit nagpapaulan ka?"tanung nya

"Nakalimutan ko kase na dalhin yung kotse ko!"

"Ang lamig ng hangin lalo nat gabi!"may pag aalala sa boses nya at hinubad ang jacket na suot nya

Isinuot nya sakin yun

"Ok lang ako kurt I dont need a help from someone else!"malamig na sabi ko at umalis sa pagkakapayong nya

Hinila naman nya ako pabalik kaya naman ang nangyari nabitawan nya yung payong

And thats the end of drama

Joke!!!!!!

Pareho na kami ngayong basa

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo!?"galit na tanung nya

Binawi ko naman ang brasong hawak nya

"Nu bang pakialam mo huh??this is my own life wala kng pakialam kahit anung gawin ko!"inis na sigaw ko

"Yeah your life pero hindi mo man lang ba naiisip na may nag aalala sayo?? Na may nasasaktan kapag nakikita kang nagkakaganyan! "Galit at inis na sigaw nya sakin

"At sinu naman ang taong mag aalala sa buhay ko!?"

"Ako!"nawala ang inis sa mukha ko at napaltan ng pagtataka

"Ako lang naman ang nag aalala kapag pinapabayaan mo ang sarili mo,nasasaktan ako kapag alam kung nasasaktan ka,hindi ko makayanan na tingnan ang mga mata mo na kaseng lamig ng yelo at parang laging may kinikimkim na sakit,Gusto kong pawiin ang sakit na nararamdaman mo, Gusto ko na mapangiti ka kahit sandali lang, Shan nag aalala ako para sayo!"sabi nya sakin at makikita sa mga mata nya ang sinseridad at sakit

Kung alam mo lang kurt,kung alam mo lang na ikaw Ang unang lalaki na nagpangiti sakin, ang nagpatibok ng puso ko,ang lalaking nagtatanggal ng sakit at takot na nararamdaman ko,Pero may mas mahalaga akong misyon kurt at kailangan kitang protektahan

"So anu ba ang gusto mong sabihin!"ginawa kong galit ang tono ng pananalita ko para hindi nya mahalata na sobrang sakit na ng nararamdaman ko

"Mahal kita Shan,gusto ko na malaman mo yun, gusto ko na ako naman ang lumaban para sayo---black!" Damn it nakilala nya ako

"Anu naman kung mahal mo ko at lalong higit sa lahat hindi ako si black!"nangingilid na ang mga luha ko

Ngayon masasabi ko na hindi ako malas ngayon dahil tinutulungan ako ng ulan para hindi nya makita ang mga luhang pumapatak sa mata ko

"At wag mo na rin akong mahalin kurt dahil, dahil hindi kita m-mahal!"pinipigilan ko ang paghikbi ko, tinalikuran ko na sya

Pero hinila nya ulit ako, basang basa na kami

"W-what did you say?"halata sa boses nya ang sakit at lungkot

"Bingi ka ba Kurt HINDI KITA MAHAL AT WALA AKONG NARARAMDAMAN PARA SAYO NAIINTINDIHAN MO NA BA??"

Bawat salitang binitawan ko ay unti unti akong dinudurog,

Nakita ko sa mga mata nya ang sakit na tulad ng nararamdaman ko ngayon

"I guess Its true!"malungkot na saad nya at tinalikuran na ako

It is the most worst decision I had made

I hurt the one I Love

I made him broke

Im sorry kurt,but I love you Too

Ng hindi ko nasya matanaw ay dun na tuluyang bumgay ang mga tuhod ko

"Im so sorry!!! ahhhhhhhhhhhhh!"iyak,sigaw ang ginawa ko

It is the most painful happened in my in tire life under the rain