1D & 5sos One Shots (Dutch)

Calum - Stranger

Het is half drie 's nachts wanneer Calum zijn sleutels in het sleutelgat van het appartement probeert te duwen. Het gerommel maakt Verona wakker uit haar lichte slaap. Haar nek doet pijn van het liggen op de harde bank. Het was niet haar bedoeling geweest om in slaap te vallen, al had ze niet kunnen weten dat Calum pas zo laat thuis zou komen.

Boosheid laait in haar op als Calum naar binnen komt strompelen, een walm van alcohol voor zich uit sturend. Ze staat op van de bank en slaat haar armen over elkaar.

"Well, look who showed up." De sarcasme en boosheid druipen van Verona's woorden, maar Calum lijkt het niet te merken.

"Hey baby." groet hij haar en probeert haar naar zich toe te trekken, maar Verona legt een hand op zijn borst om hem op afstand te houden. Ze moet bijna kokhalzen van de geur die om hem heen hangt.

"Where were you?" Verona's stem klinkt harder dan ze had bedoeld, maar op dit moment boeit het haar niet. Calum kwam al weken zo laat thuis met de geur van alcohol in zijn adem, terwijl Verona hard haar best doen om de kosten te verdienen voor dit excuus van een appartement.

Calum wankelt naar achter. "Jeez babe, calm down."

"Don't tell me to calm down." zegt Verona woedend. "You know how important tonight was for me."

Verona zingt in een klein café, vier avonden per week. Vandaag was de dag dat twee belangrijke producers naar het café kwamen, het had haar doorbraak kunnen zijn. Verona had hem nodig vandaag en Calum had beloofd er te zijn. Maar hij was er niet en het optreden was een ramp.

"Oh please." Calum rolt zijn ogen en loopt naar de bank, maar Verona houdt hem tegen met een hand op zijn elleboog.

"Are you kidding me?" vraagt ze, de pijnsteek in haar borst onderdrukkend.

"Do you think I would want to watch my girlfriend dress up all slutty and sing for a few old horny men?" schreeuwt Calum opeens. Verona deinst terug van zijn woorden, haar ogen wijd. Calum heeft vaker zijn ongenoegen uitgesproken over haar baan, maar nog nooit op deze manier, nog nooit met zoveel haat in zijn ogen.

"You know what?" vraagt Calum zachtjes, terwijl hij dichter naar haar toe loopt. "I don't even think you're doing it for that shitty salary they pay you. I think you're doing it for the attention."

Hete tranen branden in Verona's ooghoeken, maar ze weigert eraan toe te geven. In plaats daarvan zet ze alle pijn die ze voelt van zijn woorden om in woede.

"What the actual fuck, Calum?" schreeuwt ze. "Don't you dare talk to me like that. I am the one who's actually doing something, instead of drinking until I can't see straight. I'm not the one hiding in some bar instead of looking for an actual job. I'm not the one who keeps himself drunk to forget what a failure he actually is, because that's what you are, Calum. A failure." Nu ze is begonnen kan ze haar woorden niet meer binnen houden. 

"You can't even keep sober for one day straight! You failed your career, you failed me. You-"

Calums hand schiet omhoog en maakt met een harde smak contact Verona's wang. Even is het stil in het appartement. De regen tikt tegen de ruiten, maar het geluid lijkt te komen uit een andere wereld. Dan komt het volle besef van wat Calum heeft gedaan in één keer binnen, samen met de pijn in haar wang. Calum lijkt zich dat ook te beseffen en hij kijkt haar met grote ogen aan als Verona voorzichtig een hand tegen haar pijnlijke wang legt.

"Oh no." fluistert hij, de waas in zijn ogen op slag verdwenen. "Baby, I am so, so sorry."

Nu kan Verona haar tranen niet meer tegen houden. Ze wist dat Calum pijnlijke dingen kon zeggen, maar ze was er van overtuigd dat hij haar nooit fysiek pijn zou doen. Nooit. Calum strekt een hand naar haar uit, maar Verona deinst achteruit. Die beweging alleen is genoeg voor Calum om zijn armen naast zijn lichaam te laten vallen, verslagen. Ook bij hem stromen de tranen over zijn wangen.

"Verona, please-"

Maar Verona draait zich om en loopt met grote passen naar de slaapkamer. Haar zicht is wazig van het vocht in haar ogen en met snelle bewegingen trekt ze een koffer onder het bed vandaan. Wanhopig begint ze kleding uit de kast te trekken en in haar koffer te gooien. Ze hoort Calum de kamer inlopen, maar ze negeert hem terwijl ze de koffer dicht ritst.

"Verona, you know I would never hurt you." klinkt zijn stem smekend. Hij haalt een hand door zijn haar, terwijl hij paniekerig heen en weer loopt.

"You just did." fluistert Verona, bang dat haar stem zal breken als ze harder praat. Ze kijkt naar de man die tegenover haar staat met bloeddoorlopen ogen en wild haar waar hij met beide handen aan trekt. Dit is niet meer de Calum waar ze verliefd op is geworden. Dit is niet de persoon waarmee zo hard kon lachen tot ze buikpijn kreeg. Dit is niet de persoon die haar mee nam op romantische dates en haar liet voelen alsof ze de enige persoon op zijn wereld was. Dit is niet de persoon waar ze besloot mee samen te gaan wonen, ook al hadden ze maar weinig geld. Voor haar staat een vreemde.

Verona kijkt in Calums bruine ogen die haar verwachtingsvol gadeslaan, terwijl ze het handvat van haar koffer in beide handen klemt.

"I don't know you anymore."

De overweldigende pijn die in zijn ogen te lezen is bij haar woorden verlamt elke spier in Verona's lichaam, maar met de weinige kracht die ze nog over heeft loopt ze naar de voordeur. Ze ziet nog net hoe Calum midden in de kamer op zijn knieën valt als ze de deur achter zich dicht trekt. 

~~~

Hey there,
Dit was een request van TheKanyeTruth.
Ik hoop dat het een beetje is wat je hoopte, laat me weten wat je ervan vindt!

(Misschien schrijf ik hier later nog een vervolg op?)

Liefs!