Rüya

39 3 5
                                    

Multimedya: Rüzgar
Gün güneşinturuncu ışıklarıyla doğarken uyandım. Herkes uyuyordu. Ayağa kalkıp çadırdan çıktıktan sonra önünde bağdaş kurup oturdum. Sessizliği dinlemek için iyi bir zamandı. Derin bir nefes aldım, suratımı adeta okşayan rüzgarlar eşliğinde. Bu nefesi verdikten sonra içine bir huzur doldu. Mutluydum.

Çok mutluydum...

Bunun nedeni annemin yanına gelmiş olmamız mıydı? Okulun bitmesi miydi? Yoksa 'o' muydu? Hadi ama, onunla daha yeni tanıştım; hiçbir şeyin nedeni olamazdı. Bu anlık bir şeydi. Anlık bir duyguydu. Şu ağaçların gölgesinden hiç kalkmak istemediğimi düşündüm bir an. Keşke hep burada kalsaydık. Ama bugün gidecektik. Ayrıca onlara da nerdeyse yük olmuyor muyduk? Sırf salak kardeşim 'kamp' dediği için buraya gelmiştik ve belki de onlarda bizi kırmak istemediği için peşimizden sürüklenmişlerdi. Daha yeni taşınmışlardı ve gerizekalı kardeşim...

"Günaydın!" Diye bir ses duydum. Bu çadırından çıkan Rüzgar'dı. Sıkıntıyla karşılık verdim. "Günaydın," Aslında bu kadar erken kalkması beni şaşırtmıştı. " Genellikle tek erken kalkanın ben olduğunu sanıyordum."

Gülümsedi. "Erken kalkmak güzeldir. Geç yatmadığın zamanlar için," Ne kastediyordu? Erken kalkmak iyi, ama geç yatmadıkça. Çok güzel, sabah sabah bilmecelerle uğraşacak halim yoktu. " İyi, çok güzel, mükemmel."

Yine gülümsedi. " Ama geç yatmakta güzeldir. Erken kalkması zor olsa da." Sinirle suratına baktım. " Yani?"

" Erken yat." dedi verdiği muhteşem tavsiyenin gururuyla. Omuz silktim.
"Tabii, nasıl istersen." Allah'ım Yarabbim ya. O kadar şey söyledi sonuç erken yat. Gülümsedim. Gelip yanıma oturdu. " Kardeşinle aranız çok iyi galiba," Ona şaşkınca baktım.
" Yoksa hiçbir kardeş ablasının dediğini yapmazdı. Değil mi?"

" Ne zaman yaptı? Ya da ben neden hatırlamıyorum? Ya da sen nereden biliyorsun?" Ben ne saçmalıyorum ya? Sabah sabah mutluluk kafa yaptı herhalde.

" Yani kardeşine 'kamp yapalım de' demediğini mi söylüyorsun? İyi deneme." Ne?

"Yoo, demedim. Sen ne ima ediyorsun?"

"Ben senin gibileri çok gördüm kızım. Neyse, hadi bir seferlik gönlün olsun." Sinirle ona bakıp ağzımdan birkaç kelime çıkmasını bekledim ama onun yerine anlamsız bir bağırma çıktı.

"Seinnnnnn beinleeee zooooğun ne oğluğğmmmm! Gebeğrtirim seni!" Sonra herşey bulanıklaşmaya başladı. Kendi çığlığımla gerçek bir uyanma süreci yaşadım. Defne uykulu gözlerle bana bakıyordu. " Abla iyi misin?" Şükür, rüyaymış. Kahkahalarla gülmeye başladım. İzlediğim Türk dizileri baya bilinç altıma işlemiş olmalıydı. Ve şarkılar...

Bağırarak uyanmam Rüzgarlarında uykuyla ne oldu diye bakmasına neden olmuştu. Attığım kahkahaları da düşünecek olursak şuan beni bir psikopat olarak görüyordur büyük ihtimal. Bu yüzden suratımda ki gülümsemeyi silip ciddi olmaya çalıştım. Boğazımı temizledikten sonra konuşmaya başladım. " Ben çok iyiyim, iyiyim ya ben. Ben muhteşemim. Sıkıntı yapmayın." Herkes bana uzaylılar gerçek demişim gibi baktı. Evet, ben gerizekalıydım. Rüzgar'a anlamlı bakışlar atarak "Kötü bir kabus gördüm." dedim. Tüm sorumlusu oydu.

" Saat daha sabahın körü. Hadi yatın zıbarın, sonra kalkarız." dedi Burak. Rüzgar kolunu iki yana açtı. " Valla ben birkez kalktım mı, daha uyuyamam."

Sinirle karşılık verdim. " Eee, ne yapalım? Sen uyu diye başına toplanıp ninni mi söyleyelim?"

Bana şaşkınca baktı. " Onu nerden çıkarttın ki şimdi? Yoo, gerek yok saol." Defne ellerini havaya savurarak saçma sapan bir ses çıkardı. " Belki de hayaletler görmüştür ablam rüyasında."

Burak yanımızdan gidip kendi çadırına yönelirken Defne de onumla beraber gitti. Rüzgar'la ikimiz kalmıştık. " Sen iyi olduğuna emin misin?"

Boğazımı birkez daha temizledikten sonra inatla tekrarladım. "Evet."

"Rüyanda ne gördün?"

"Hiçbir şey görmedim. Hatırlamıyorum. Bir canavar vardı, beni yemeye çalışıyordu falan. Öyle birşeydi."

" Bir canavar ha? Sonra bizi mi yiyordu?"

"Hımmm, evet. Herkesi yedi sonra. Rüya böyle bitti." dedim öfkeyle. Rüyama girdiği yetmezmiş gibi birde...Orijinalinden malım gerçekten.

"Şu lanet olası ormanı turlayalım mı, dostum?" deyince hemen "evet" dedim düşünmeden. Neden mi? Bilmiyorum..
Merhaba sevgili okuraşklarım. Bir bölümün daha sonuna geldik. Kitapta aklınıza takılan bir yer olursa lütfen ya özelden yada kitaba yorum olarak sorun.
Yorum ve votelerinizi bekliyorum.

İzmir'im Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin