HIS EX-WIFE

Proloog

Ik ijsbeer in de woonkamer, wachtend op mijn man Niall om thuis te komen. Ik heb last gehad van ochtendmisselijkheid en buikpijn voor een paar dagen nu, dus ik ben vandaag naar de dokter gegaan, en ze vertelden me het beste nieuws waar ik zolang op heb gewacht. En nu kan ik niet wachten om het aan Niall te vertellen. I pace around the big living room of our house waiting for my husband Niall to come home.

Ik hoor de toeter van Niall's auto, de beveiliging bevel gevend de poorten open en meteen weer dicht te doen. Ik loop richting de bank, klaar om hem het nieuws te vertellen.

Een paar minuten gaan voorbij en Niall komt het huis binnen met een lach op zijn gezicht. Door zijn glimlach te zien, krijg ik zelf ook een glimlach op mijn gezicht. Maar die glimlach verdwijnt zodra ik zie dat er een andere vrouw bij Niall staat. Ze glimlachen beide breed wanneer zij praat. Ik schraap mijn keel om hun attentie te krijgen. De ogen van de jongedame worden groter als ze me ziet, en Niall's lippen vormen een of andere duivelse grijns. Waarom is hij zo aan het grijnzen? Niall slaat langzaam zijn armen om de middel van het onbekende meisje en trekt haar dichter naar hem toe. Wat. De. Fricking. Hel? Ik frons mijn wenkbrauwen in boosheid maar hij blijft grijnzen naar me. Zonder een woord te zeggen leidt hij de vrouw naar de logeerkamer terwijl de vrouw haar hoofd naar beneden laat hangen. 

Is dit een of andere grap? Probeert hij me jaloers te maken ofzo? Het maakt me niet jaloers, het maakt me geïrriteerd. Een paar minuten later komt Niall de trap aflopen.

"Wat de hel, Niall?" schreeuw ik.

"Stop met schreeuwen, jij hoer," zegt hij, mijn hart in stukken snijdend. Hij noemde zijn vrouw zojuist een hoer. "Ik wil dat je onmiddelijk mijn huis verlaat en morgen terugkomt naar mijn kantoor om de scheidingspapieren te ondertekenen."

"Scheidingspapieren? Niall waar gaat dit nou weer over?"

"Je weet precies waar ik het over heb!" schreeuwt hij in mijn gezicht. Ik zette een stap terug. Hij schreeuwde nooit tegen me, laat staan zo tegen mijn praten. "Hoe had je dit kunnen doen? Als je met hem wilde zijn, waarom vertelde je me dan niet gewoon dat ik je met rust moest laten? Waarom? Omdat je mijn geld wilde? Zeg het, jij bitch!" roept hij. 

"Ik wilde met hem zijn, met wie zou ik willen zijn? Ben je gek geworden?" zeg ik luid.

"Liam. Ik wist dat jullie stiekem dingen aan het doen waren achter mijn rug om!" 

"Wat? Weet je uberhaupt waar je het over hebt?" roep ik. "Liam is mijn beste vriend."

"Je ziet er zo sneu uit, proberen om onschuldig over te komen." Hij rolt zijn ogen.

"Luister, ik ben niet op je vreemdgegaan. Ik zou je dat nooit aandoen, jou niet en niemand niet. Ik hou van je, Niall." zeg ik terwijl er tranen onwillig mijn ogen verlieten.

"Ik weet alles! En je bent vreemdgegaan op mij!"

"Nee! Dat ben ik niet!" schreeuw ik. En toen gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht. Niall heft zijn hand en slaat me tegen mijn gezicht, zeker een afdruk achterlatend. Ik kijk naar hem, mijn zicht wazit als de tranen weer naar beneden vallen.

Ik kan de harde woorden en de beschuldigingen aan, maar dit niet. Hij beloofde dat hij het nooit zou doen. Hij zweerde het. Hij weet alles over mijn verleden en dan doet hij dit. Ik had nooit verwacht dat dit zou gebeuren.

Niall's ogen vergroten als het tot hem doordringt wat hij zojuist heeft gedaan, maar in zijn ogen staan boosheid. Mijn mond is open van de shock. Ik probeer iets te zeggen, maar niets komt uit mijn mond. Zijn acties lieten me sprakeloos.

Zonder een ander woord loop ik in onze- mijn oude slaapkamer en haal de koffers van de walk-in kast tevoorschijn. Ik stop mijn spullen in de koffer. Zodra ik daarmee klaar ben loop ik uit de kast met mijn koffers. Ik laat ze op de grond vallen en kijk de kamer rond waar we beide vele herinneringen aan hadden. De kamer waar we voor het eerst fysiek onze liefde aan elkaar bewezen. De kamer waar we ons kind hebben verwekt. Ik snik en plaats mijn hand op mijn buik. Mijn baby. Ik schud mijn hoofd, pak de koffers weer op en loop uit de slaapkamer. Ik neem de koffers mee de trap af, kijkend naar de foto's aan de muur. Foto's van onze eerste date, een foto van ons bij de Eiffeltoren, een foto van ons op onze bruiloft, onze eerste kus als man en vrouw, foto's van onze huwelijksnacht en veel meer met familie en vrienden.

Niall heeft zijn arm om de schouder van de vrouw en zij heeft haar armen rond zijn buik. Hij kijkt me recht in de ogen aan en buigt voorover om haar slaap te kussen. Mijn hart breekt alweer als hij naar haar kijkt op de manier waarop hij eerst naar mij keek. Ik zeg geen woord als ik naar hun gezichten staar. Ik loop naar de deur en kijk naar het huis waar ik voor vier jaar heb gewoond. Ik open de deur en duw de koffers naar buiten. Zodra ik naar buiten stap, grijpt een hand mijn pols en ik draai me om, om vervolgens in de ogen van Niall te kijken. Zijn aanraking zet me in vuur en vlam, zelfs nu. Ik snap niet hoe hij dat doet. Mijn ogen kijken in die van hem, maar die van hem zijn emotieloos. Heeft hij al die tijd niet van me gehouden? Vertrouwde hij me niet?

"Ik wil dat je morgen naar mijn kantoor komt," zegt hij, en hij laat mijn pols los. "Je moet de scheidingspapieren ondertekenen."

"Oké." En zonder een ander woord loop ik weg uit het huis en zijn leven.