Şu sıralar tutturmuş herkes
Neyin var diye soruyor
Neyim yok ki diyemiyorum
Ruhum, en karanlık kuytu köşelerine demir atmış
Acılı yalnızlık limanlarının
Bedenim desen emanet gibi taşıyorum öylece
Yorgun, yıkılmış, yıpranmış, dökük
Kalbim kırılmış, yakılmış, sökük
Ben ben miyim diye soruyorum aynalara
Sen sen değilsin değiştin diyorlar
Yüzündeki ışık söndü, kalbin siyaha büründü
Gülüşlerin soldu, umutların öldü
Evet hepsi doğru inkar etmeyeceğim
Zaten aynalara da yalan söylenmez ki
Ancak insanlar saf ya da umursamaz hangisi bilmiyorum
İki gülüşüme kanıyorlar
İki şeker, iki çay, iki sohbet tamam
Fakat hak da veriyorum onlara
Benim fenerim söndü diye
Onların gemisi batacak değil
Bunu sonunda anlıyor
Anlıyor ve dönüyorum yüzümü
Beni gerçekten tanıyan aynalara...
Medya~Mikael & Demet Tuncer-Söylemeyin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen=♾
Poesíaİyi kitaplar dışında kimse elimden tutmadı der Ali Lidar... Satırlarıma bir uğra belki sözlerim senin elinden tutar ve sende benim sözlerime tutunursun belki satırlarda kendini yada sevdiğin bir şeyleri bulur ve bana ortak olursun...
