แสงสลัวภายนอกสาดส่องผ่านกระจกขุ่นบานโตเข้ามาภายในแซงทัมของพ่อมดหนุ่มนาม ดร.สตีฟเฟ่น สเตรนจ์
ร่างสูงโปร่งใต้ผ้าคลุมสีแดงชาด เดินสำรวจภายในแซงทัมอย่างที่ทำเป็นประจำ เมื่อตรวจสอบจนแน่ใจว่าไม่มีสิ่งผิดปกติ พ่อมดหนุ่มก็จัดการเปิดportalวาร์ปไปยังลอนดอน ภายในแฟลตห้อง221B บนถนน เบเกอร์สตรีท....
ข้ามผ่านportalมาไม่ถึงนาทีพ่อมดหนุ่มก็แทบจะก้มไปจูบกับพื้น...ตัวการก็ไม่ใช่อะไร กองเอกสารเป็นตั้งบนพื้น กับหนังสือปรัชญาอีกสองสามเล่ม...เลื่อนสายตามองบนโต๊ะตัวเล็กก็ได้แต่ถอนหายใจ... กองเอกสารระเกะระกะเต็มโต๊ะ..
"เชอร์ล็อค.."เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเจ้าของห้อง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาเป็นความเงียบ... สาวเท้าเข้าไปในครัวแล้วก็แทบจะเปิดportal วาร์ปกลับแซงทัมมันเดี๋ยวนั้น...
หลอดทดลองต่างๆนานาตั้งระเกะระกะเต็มโต๊ะทานข้าว... ภายในบรรจุสารเคมีสำหรับการทดลองบางอย่างที่'น้องชาย'ของเขาจะทำมัน สตีฟเฟ่นได้แต่เอามือลูบหน้าอย่างเอือมระอา... ให้ตายเหอะเชิลร์...
ร่างสูงของคุณหมออดีตศัลยแพทย์มือหนึ่งก้าวเข้ามาในครัว เดินเลี่ยงไปทางตู้เย้น เมื่อเปิดช่องฟรีชด้านบน... มือหนาปิดมันลงเบาๆ ก่อนเปิดขึ้นมาใหม่.... พระเจ้า หัวคนในช่องฟรีช!?
หลายคนอาจคิดว่าเขาเป็นหมอทำไมถึงต้องตกใจกับอะไรแบบนี้ มันคงไม่น่าตกใจถ้าหัวนั่นไม่ได้อยู่ในฟรีชของตู้เย็นสำหรับตั้งในบ้าน!!!
และนี่จะเป็นอีกวันที่สตีฟต้องจารึกในสมุดส่วนตัว... ก่อนจะมาต้องบอกให้เชิลร์เคลียร์'ของ'ให้มันอยู่ในที่ของมันก่อน!
หลังจากเก็บกวาดห้องนั่งเล่นจนเกลี้ยง สตีฟล้มตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนังในห้องรับแขกของแฟลต และผล็อยหลับไปในที่สุด...
เที่ยงคืนกับอีกยี่สิบนาที เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นไม้ดังไม่เป็นจังหวะ เชอร์ล็อค เดินโอนเอนขึ้นบันไดแฟลตมายังชั้นสอง ด้วยสภาพที่เดินไม่ใคร่จะตรงทางนัก
