Friends For Life

Chapter 5.

Gabi na nang magising si Mia. Pasado alas-siyete na. Paika-ika siyang lumabas ng kwarto.

"Mia!" Frank shouted sabay na inakay si Mia papuntang sala.

"Are you hungry?" Clara asked. Mia just nodded at her. "Kukuha lang ako ng makakain mo." she volunteered.
"Thanks." Mia said. "Tapos na kayong kumain?" tanong niya sa amin.
"Yes. What are you feeling now?" I asked her.
"Masakit pero okay na rin." sagot niya sa akin.

"Art? Where's the med? The specialist said na linisin ang sugat ni Mia paggising niya." Lianna said.

"Nandun malapit sa tv. Dun ko nilagay kanina." Art answered at binalik ang atensyon sa PSP.

Kinuha ni Lianna ang bote gaya ng sabi ni Art.

"Kumain ka na muna Mia." Clara said. "Okay. Thankyou Clara." At pinanuod namin siyang kumain. After niyang kumain, nagpresenta si Lianna na siya na ang maglinis sa sugat ni Mia.

"Wear gloves, Li." Art reminded her. "Of course." Lianna answered.

Binuhos ni Lianna ang bote ng gamot sa sugat ni Mia.

"What the--- Aaaahhhhh!!!!!!" sigaw ni Mia. Napahiga siya at namilipit sa sakit.

"MIA!" sigaw ni Carl.

Gulat na gulat kaming lahat sa pangyayari. That bottle... that bottle contains muriatic acid! Napatulala si Lianna sa nangyari. Dumalo agad si Frank kay Mia.

"Mia! Anong nangyari?!" Frank shouted.

"I.. I just... I just poured out what the bottle contains. I... I don't know." namutla si Lianna at hindi nakapagsalita ng maayos.

Mia just instantly shake on the floor. Sunog na sunog ang sugat niya. Kita na ang buto dahilan sa pagkasunog nito. Napaiyak ako dahil dito. Niyakap ako ni Adrian. "Mia... What happened?" I cried.

"SINO BA TALAGA ANG MAY GUSTONG PUMATAY KAY MIA HA?! ANO BA!" Galit na galit si Frank. Ngayon ko lang siya nakitang ganyan kagalit. "For God's sake, she's pregnant!"

Napatigil ang hininga ko nang marinig mula kay Frank yon.

"What? What do you mean? Ikaw ang ama?" Napatanong si Clara kay Frank. Umiyak nalang si Frank. Tumigil si Mia at nalagutan ng hininga. She's pregnant? How come? What the hell?

"Mia, please baby." Umiyak si Frank.

Tumakbo si Frank patungo kay Lianna. Hinablot niya ang braso nito at hinawakan sa magkabilang balikat.

"Frank!" Pigil ko sakanya.

"Shit! Ikaw ba ang may gawa nito ha?! Hoy sumagot ka!" niyugyog niya si Lianna.

"What?! No! Ano ba Frank! Ano ba! I don't know either na yun pala ang laman! Ano ba!" Lianna hissed.

Nilayo naman ni Adrian at Carl si Frank kay Lianna. Umiyak si Lianna at napayakap sa akin. "I don't know... I really don't know. Please..." umiyak ng umiyak si Lianna.

Art just sitting on the floor katabi ng bangkay ni Mia. I stared at him. He's teary-eyed. Art and Mia are childhood bestfriends. I know he's hurt.

Mabilis na tinawag ni Clara si Mang Pedring at gulat na gulat sa mga pangyayari. "Ako na po ang bahala sa bangkay, ma'am." Mang Pedring told us. Umiyak parin si Frank hanggang ngayon. Syempre, we never saw it coming. Hindi namin inexpect ang mga pangyayari.

"Matulog na po kayo. Ako na po ang maglilinis dito." tugon ni Mang Pedring sa amin.

Tumungo na kami sa kanya-kanyang kwarto. Nabawasan na ng isa. What will happen next? I don't know.

Hindi ako makatulog sa mga pangyayari. Why would the killer do that? Hindi ko alam! Magkakaibigan kami. Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip nang naputol ang kuryente. Ang hangin mula sa labas ang nagsisilbing hangin upang hindi kami mainitan. Tulog na ang kasamahan ko. Bigla naman akong nauhaw kaya naman lumabas ako para makainom ng tubig.

Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto. Tunog ng ihip ng hangin ang tanging naririnig ko. Isang kaluskos ang narinig ko mula sa isang pasilyo papuntang study room ng bahay. Minsan na rin akong nag bakasyon dito sa Donya Cara kaya medyo alam ko na ang pasikot-sikot ng bahay. Tahimik akong naglakad at nakita ko si Carl sa study room. Tila may tinatago. Dala niya ang isang bag na may lamang baril. Baril? Para saan? Si Carl? Inipit niya ang bag sa gitna ng isang gilid ng bookshelf at lamesa. Gulat ko siyang tinitigan. Napaatras ako at natamaan ko ang latang pinaglalagyan ng mga holen na pinaglalaruan ko noong bata pa ako. Kumalampag ang tunog ng lata. Dali akong nagtago sa gilid ng cabinet na hindi madaling makita dahil madilim.

"Sino yan?! May tao ba diyan?!" sigaw ni Carl as he pull the gun's trigger. "Lumabas ka! Kundi papatayin kitang hayop ka!" He shouted. Napalunok ako sa tono ng boses niya. No... he's not Carl. But alam ko ang nakita ko. Gusto ko mang maniwala na hindi si Carl toh, but he's really Carl Dean Montenegro. Taimtim akong nagdasal na hindi niya ako makita. Mula sa aking tinataguan, may sumulpot na daga dahilan upang maisip niyang daga lang iyon. Gusto kong sumigaw dahil sa pagkakasulpot ng daga ngunit di maaari. Binaba naman ni Carl ang hawak niyang baril at binalik ito sa bag. Lumabas agad siya sa study room ng bahay. Nakahinga ako ng maluwag nang bumalik siya sa kwarto. Dumiretso naman ako sa kusina para makainom ng tubig. Hindi ko nakaya ang mga nangyayari. Mabilis akong pumasok sa kwarto pagkatapos makainom. Hindi ko pa nararating ang kwarto nang biglang bumulas ang pinto sa kwarto nila Carl.

"Hindi ka pa pala natulog?" Bumungad ang mukha ni Carl sa akin. Natutop ako sa aking pagkakatayo. Tila nagkaugat ang mga paa at nanigas ang katawan.

"Ah, uminom lang ako ng tubig. Nauuhaw ako eh." I manage my composure. Hindi pwedeng mahalata niya ako.

"Matulog ka na, Daniella." sabay sarado mg pinto. Buo ang boses niya nang sabihin yun. Daniella... He used to call me Danny. Or am I just overthinking? Well I really need to sleep. Ang daming nangyari ngayong araw.

Matutulog na sana ako nang may naalala ako.

"Art?" I called him. He's busy texting kasi.
"Yes Dan?" Lumingon siya sakin.

"Para saan to?" Sabay turo ko sa isang bote ng muriatic acid.

"Uh. Mommy asked me to buy that kasi."

What the hell is going on?!