Ang Stalker kong Papansin (ON GOING)

Chapter 13

Nami's POV

Ngayun araw na ang araw na hinihintay nilang lahat, pwera sakin. Kinakabahan ako. ngaun na kasi yung battle of the band, na rarattle tuloy ako!

Nandito nga pala kami sa music room ng school, huling practice na namin to at maghahanda na kami para mamaya.

"Idol! Wag kang kabahan mamaya ha!"

Seven told me. While I'm trying to calm my self cause I'm shaking kahit di panaman kami sasalang.
Inanayos na nila yung mga gagamitin nilang instruments para mamaya habang ako nandito sa isang gilid umiinom ng tubig tapos naman na din kasi kaming magpractice.

"See yah later guise"

Sabi ni zed. My pupuntahan daw sya saglit. Si alex naman eh umalis na din si four? Nandun sa, teka San nga ba nagpunta yun? Bigla kasing nawala dito sa loob so ang natira  ako at si cray..

Busy sya sa ginagawa nya kaya inayos konadin yung gamit ko at para makauwi na din ako, mamayang gabi kasi gaganapin yung battle of the band at dito yun sa school gaganapin.

"Cray alis nako ha"

Sabi ko sa kanya Peru wala man lang response kaya umalis nako. Haaays kung di ko lang talaga mahal tung ugok na yun, na suntok ko na yun eh.
.
.
.
.
.
.

Ng makarating ako sa bahay agad naman akong nagtungo ng banyo, kinuha ko yung twalya ko at naligo after 15 minutes natapos na din ako aakyat na sana ako ng my taong tumuktok sa pinto.

*tok-tok-tok*

Nakatapis pa ako Peru binuksan ko padin yung pinto paki alam ko hehehe ng buksan ko ang pinto nakita ko si aling titay

"Aling titay kayu po pala"

Bati ko sa kanya, ngumiti naman din sya sakin.

"Ay nakung bata ka! Anu bat nakatapis kalang?"

Takang tanung ni aling titay at hinila ako papasok,

"Maupo muna kayu aling titay,"
Naupo naman sya

"Bakit ka nga po pala nandito?"

"Kasi anak my sasabihin ako sayo"

Nanindig naman bigla ang balahibo ko parang kinakabahan ako huling kabahan ako nung namatay si mama at di maganda yun sana this time hayst never mind.

"Oo nak, kasi anu pasensya kana ha;"

Anak kasi ang tawag sakin ni aling titay Simula pa dati, Peru nagtaka naman ako sa mga sinasabi nya,

"Bakit po? My problema po ba?"

"Wag kasa magagalit sakin anak"

Biglang nalungkot ang mukha ni aling titay, habang ako lumalakas ang tibok ng puso ko.

"Anu po na yun?"

"K-kasi n-nabenta kona tong bahay NATO eh, p-pagpasensyahan muna sana ako anak kailangan ko kasi talaga ng pera ngaun kasi NASA hospital yung tiyo Atong mo"

Paliwanag ni aling titay, eh ako? Di ako makagalaw, pinagpapawisan ako ng malamig panu na ako ngaun? San ako pupulutin? Gusto kong umiyak!

"P-po?"

Yan lang ang tanging lumabas sa mga bibig ko.

"Wag ka mag-alala my isang bwan kapa para makapag hanap ng malilipatan mo, pasensya kana talaga sakin nami, sige mauuna na ako"

Sabay tayo ni aling titay at umalis palabas ng bahay. Ako nakaupo sa sofa at tulala lang

"P-papanu na ako?!"