Zavallı kızın hikayesi

Okul çıkışı

Bu gün eve giderken çok tedirgindim ya Emir beni takip ediyorsa. Eve vardığımda daha annemler gelmemişti. Galiba mesaiye kalıyorlardı. Yine de emin olmak için annemi aradım. Annem mesaiye kaldıklarını söyledi bende mutfağa geçtim. Annemler yemek yemiş olacaklardı. Bende dünden kalan yemeklerden biraz ısıttım ve yedim. Sonra biraz televizyon izlemek istedim. Ama Emir'in ve Murat'ın söyledikleri aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Bende diziyi değiştirip biraz müzik dinlemek istediğim için bir müzik kanalı aramaya başladım. Kanalları değiştirirken haberlerde anne babamın çalıştığı fabrikada yangın çıktığını gördüm. Annemi aradım. Telefonu ulaşılamıyordu. Babamı aradım onun da aynıydı. Sonra apar topar bir taksi tutup fabrikaya gittim. Çok kalabalıktı. Herkes ya annesini ya babasıı ya da kardeşini almak için gelmişti. Ben yanlızdım ve anne babamı bulamıyordum. Birkaç saat sonra fabrikadaki ateşler söndüğünde kül yığınından başka bir şey yoktu. Ne annem ne de babam kimseyi bulamadım şok içinde etrafa bakıyordum. Sonra yanımdan geçen siyah lüks bir araba durdu ve arka koltuktan birisi inip yanıma geldi. Bu Murat'dı. Onu gördüğüme ilk defa bu kadar sevinmiştim. Görür görmez ağlayarak ona sarıldım artık kimsem yoktu. Beni eve götürmesini istedim. Oda beni evime götürmek için arabasına götürdü. Yolda hiç bir şey konuşmadık aklıma takılan ise evimi nerden bildiğiydi ama sormadım. Soramadım çünkü tüm sözler boğazıma düğümleniyordu sanki. Eve geldiğimizde oda benimle eve girdi önce itiraz edicektim ama sonra ağlayacak birisi istediğim için kabul ettim. Eve girdik ve oturma odasına geçtim. Tek isteğim ağlamaktı oturduğu zaman omzuna yaslandım ve ağladım onun da gözleri dolmuştu ama ağlamıyordu ağlayamıyordu...