Zavallı kızın hikayesi

...

Bu gün ailemin ölüşünün tam 3. Ayı olmuştu. Hala alışamıyordum yemek yemiyor gece uyuyamıyordum. Ayrıca peşimde bir de Murat vardı...
Yanlış duymadınız günün 24 saati yemek yemem için beni kovalıyordu. Babammış gibi peşimdeydi beni uyutmak için uğraşıyordu. Yemek yedirmek için peşimden koşuyordu. Bir gün yine yemek yedirmeye çalışırken...
-Hadi ye artık Zehra
-Bana ne,bana ne
-Ama lütfen Zehra hastalanıcaksın en sonunda
-Bırak yemeği ben sana bir şey söylemek istiyorum
Ellerini tuttum ve gözlerine baktım.
Pür dikkat gözlerime bakıyordu
-Kabul ediyorum
-Neyi??
-Bana çıkma teklifi etmiştin,kabul ediyorum.
Sarıldım ona kokusunu içime çekerek.Boynunu öptüm bir kez ve geri çekildim. Artık sevgiliydik artık yaslanacak gerçek bir omuzum vardı. Harika bir duyguydu şimdi o Emir görse çıldırırdı.