When I Look At You (Rastro Fanfic)

The First

"What quality or attitude do you think you have that not everyone knows?"

Honestly? Marami. No. Sobrang dami. You see, lahat naman tayo may mga bagay na imaginary friend lang talaga natin ang nakakaalam. Some of us kase natatakot tayong majudge or kaawaan, some feels that when they show what's on there mind or heart eh talo sila, some thinks na mahirap ipagkatiwala yung nararamdaman sa iba, and others just think that no one will ever care or they shouldn't care. Pero ako? I just really don't like the idea of sharing what's on my mind and showing what's on my heart, not that I don't trust anyone and I don't like caring for others, actually ambilis ko nga magtiwala eh to the point na ambilis ko nalang din ipagkaloob ang pagmamahal ko sa isang tao. Isa nadin siguro yan sa reason why I don't speak what's on my mind and show what I really feel, cause my thoughts and my feelings are the only things that's left for me. So I always end up lying about what I feel and what I have in my mind, will not really lying, I just filter my words. Pero sometimes napapaisip din ako kung ganun ba talaga or talagang takot lang din akong aminin sa sarili ko yung totoo.

"ahem! So Ms. De Castro?"

Napahinto ang isip ko sa paglalayag ng magsalita ulit ang kaharap ko, nasa kala gitnaan pala ako ng interview ko ngayun at lumipad nanaman ang isip ko. At bago pako makalimut ulit I answered the most simple way of what I have in mind without thinking na job interview pala to.

"I tend to show that I don't care even though deep inside I'm dying to make that person feel that I truly care.."

I paused and think for a second if I should continue what I have to say or just leave my answer that way. I go with the first.

"..I have this habit of hiding what I feel which I think everyone has that side sometimes"

'Oh shit! Girl ano to? Nagsasagot kaba ng scrapbook?!' I silently scolded myself. I shyly smile at the person infront of me realizing what I just said. stupid!

Hi! I'm Althea De Castro, 24 years young at tapos ako ng college sa kursong Business Management. Ngayun lang ako nakapag apply dahil antagal ko din tinulongan ang Mama ko sa negosyong kakapatayo niya lang after ko grumaduate. I'm a day dreamer, music lover and currently single for 2 years now. I know what you guys are thinking, HINDI GANUN YUN! NAKAMOVE ON NAKO NOH! ayuko lang talaga lumangoy pa ulit sa dagat ng pag ibig at pagdurosa, I know I sound bitter but trust me I'M NOT!

Pang-apat ako saming limang magkakapatid at ako lang ang nag iisang babae..uhmm..medyo? At bago pa kung anu isipin niyo, ang sinundan ko kasing kapatid ay sirena. Yeah, his gay pero mahal na mahal ko yun.

*

Nakarating ako ng bahay mga bandang hapon na after ng interview ko. Nakita kong nag iinoman ang dalawa kung Kuya kasama ng isang pamilyar na tao sa balcony ng bahay namin, nagmadali akong umakyat habang napapailing.

"Ano nanaman kayang ginawa nina Kuya dun sa tao? At bakit ba kase ayaw pang tumigil nun!"

"Sinabe mo pa sissy!"

"Ay butiki!!! Kuya Prince naman bat ka nanggugulat!"

"Ikaw ang butiki! Sa laki niyang mata mo di mo manlang ba nakikita tong pink na pink kong dress at putok kong make up? Tawagin ba naman akong 'Kuya Prince'?! ATE PRINCESS"

At eto ang dahilan kung bakit mahal na mahal ko tong si Kuya Prince, kahit na lagi siyang pikon sakin dahil sa kahit kelan hindi ko siya tinawag sa gusto niyang pagtawag ko sa kanya. Natutuwa kase ako pag pikon na siya dahil nakikita ko ang mukha ni Papa pag nakabusangot na ang mukha niya.

"Eh kase naman ikaw KUYA ginulat mo ko eh!"

"Isa pang Kuya mo at sasabunotan na kita jan! Hay naku! puntahan mo na nga yung TANGAhanga mo sa taas at siguradong nilalasing nanaman yun nina Kuya Victor at Kuya Miko"