c2 // Texting (Tamamlandı..)

c2-5

"Acaba pizza mı yesek?" Nisa'nın cümlesi ile karnım daha çok guruldadı. Kerem bana bakıp gülerken "Ben hemen söylüyorum yoksa İlayda hepimizi bir oturuşta yiyecek." deyince yanımda ki yastığı kafasına attım. "Sabahtan beri bir şey yemedim tamam mı?" deyip kollarımı göğsümde bağladım. "Trip de atarmış oy oy.." diye Nisa'ya göz devirdim. Telefonum çalınca masanın üzerinden aldım. 'Annem' yazısını görünce hemen açtım. "Anne?" dedim telaşla. "İlayda'm neredesin kızım?" sesi telaşlı geliyordu. Cevap vermeyince "Kerem veya Nisa'lardaysan hemen kaç kızım. Baban iki eve de bakmaya gidiyor." ağladığını duyunca gözlerimi kapattım. "Tamam anne. Merak etme. O adam beni bulamayacak." deyip telefonu kapattım. "Ne oldu?" sesiyle gözlerimi araladım. "Benim gitmem lazım. Babam nerede olduğumu öğrenmiş." deyip oturduğum yerden kalktım. Kerem'in odasına doğru giderken onlarda arkamdan geliyordu. "Gitmek zorunda değilsin. Baban ile baş edebiliriz." diyen Kerem'e baktım. "Hayır Kerem gidiyorum." deyip eşyalarımı çantamda geri koydum. Sırt çantamı sırtıma takıp ikisine de sarıldım. Nisa ağlarken kafasına vurdum. "Ağlamasana kızım." deyip zorla gülümsedim. "Nereye gideceksin?" diye sorması ile "Bilmiyorum." diye yanıtladım onu. Birden kapı yumruklanmaya başlayınca yutkundum. "Ben balkondan atlarım." deyip hemen balkona koştum. 1. Kat olduğu için bir şey olacağını sanmıyordum. Balkona çıkınca etrafa baktım. Kerem bana sımsıkı sarılınca "Merak etme bugün bitireceğim her şeyi. Haberdar et beni. Birde," deyip cebinden anahtar çıkardı. "Bizim yazlığın anahtarı. Oraya git. Aklım en azından sende kalmaz. " deyince kafa salladım. Anahtarı alıp cebime koydum. İlk önce çantamı attım. Balkonun dış yerine çıkıp son kez Kerem'e baktım. Sonra atladım. Çantamı aldığım gibi koşmaya başladım.

🌸

Yazlığın kapısını açıp içeri girdim. Işığı açıp kapıyı kapattım. Kapıyı kilitleyip anahtarı üzerinde bıraktım. Koltuklara doğru ilerleyip çantamı yere koydum. Kendimi koltuğa atıp gözlerimi kapattım. Telefonumu elime alıp şu anonimin engelini kaldırdım. Gizemli biriydi ve ben bu gizemini çözmek istiyordum.

Anon-efa: Engeli kaldırmışsın?

İlaydamsı: Burada yatıp kalkıyorsun herhalde.

Anon-efa: Senin sayfanda yatıp kalkarım genelde.

Anon-efa: Bu arada güzelim. Senin yerini babana ben söyledim. Engellemenin cezası diyelim. 😉

İlaydamsı: Ne!

İlaydamsı: Ne saçmalıyorsun sen?

İlaydamsı: Kimsin sen ya?

İlaydamsı: Seni bulup bunu çok fena ödeteceğim Anon-efa!

İlaydamsı: Sana yemin ediyorum, bunu sana fena ödeteceğim.

Anon-efa: 😂😂

İlaydamsı: Ve amacına ulaştın. Canımı yakmayı başardın.

Anon-efa: Buda sana bir ders olsun güzelim.

Anon-efa: Bir daha engellemezsin artık. Ha engelledin diyelim babandan bu sefer bu kadar kolay kurtulmana izin vermem.

İlaydamsı: Aptal, cesaretsizin tekisin!

Deyip uygulamadan çıktım. Dudaklarım sinirden titrerken gözlerimde ki yaşı geri yollamaya çalıştım. Gelen bildirimleri yok sayıp lavaboya ilerledim. Kim olduğunu bulmalıydım. Canımı bu denli yakan insanı ne pahasına olursa olsun bulacaktım..

🌸

Sellaaaaam!

Bayramınız mübarek olsun güllerim ❤️❤️

Umarım herşey gönlünüzce olur.

Sizleri çokcana seven yazarınız ❤️❤️❤️❤️