0

0.2

2.bölüm

Yer: Zero of the World Tarih:10.06.18 Saat: 11.30

Müdire ile konuştuğumuzdan üzere yaklaşık iki hafta geçmişti ve şaşılmayacak şekilde, cezam hala devam ediyordu ve gene şaşılmayacak şekilde, ben delirmek üzereydim. Her an birine saldıracak gibiydim dokunsalar, hatır konuşsalar bile kendime hakım olamıyordum tabir-i caizse kızgın bir boğa gibiydim ve her yerde matadorlar vardı.

Dayanamıyordum ve bir çözüm yolu bulmalıydım ama arenanın yanına bile yaklaşamıyordum tek yapabildiğim gidip dövüşleri izleyip kendimi orada hayal ediyordum cidden, delirmek üzereydim.

Gece kaçıp sataşacak birilerini bulurdum, bunu yapmakta ustayım ama binadan aşağı inmem zor olacaktı. Önceden, yani daha önceki kaçışlarımda binanın etrafındaki sarmaşıklardan inerdim geri dönüşte de oradan tırmanır aralık bıraktığım pencereden sorunsuz girerdim. En son sefere kadar;

Flasback

Yer: Zero of the World; sarmaşıklı duvarı Saat:02.45

Sarmaşıkların sonuna doğru geldiğimde aşağı doğru baktım kafamı çevirip biraz daha aşağı inerken dönüp bir daha baktım bakmaz olsaydım aşağıda kolları göğsünde bağlı bana bakan bir müdire beklemiyordum. Belki kurtarırım diye aşağı bakıp konuştum "Gece egzersizi," bana ciddi misin der gibi baktı şansımı biraz daha zorladım "odada canım sıkılmıştı ve bilirsin sarmaşıklarda çok iyi duruyorlardı de iniyim de biraz hava alırım dedim." Kaşlarını kaldırdı hala ciddi misin der gibi bakıyordu " Yemedi mi," kafasını olumsuz anlamda salladı "konuştukça batıyorum dimi," kafasını olumlu anlamda salladı "cezalıyım dimi," kafasını kesinlikle anlamda salladı "kaç kere?" göğsünde bağladığı elleri çözdü ve on parmağını kaldırdı. Azdı aslında acaba insafa mı gelmişti korkarak sordum "on kere mi?" ellerini tekrar bağladı ve kafasını olumsuz anlamında salladı "100" nerdeyse düşüyordum "Bence fazla insafsızsı" "İstersen bin yapabilirim" "konuştukça daha çok batıyorum değil mi?" kafasını salladı. "e ben gidiyim o zaman madem cezamı da aldım" "e sen git o zaman" yukarı doğru tırmanmaya başladım biraz tırmandıktan sonra durdum, son şansımı da kullanmayı denedim ve aşağı bakıp bağırdım "Bu da cezadan sayılıyor mu?" bana şansın zorlama der gibi baktı ya da başka şekilde baktı emin değilim ama bunu anlamı olumsuzdu. Tırmanmaya devam ettim.

Flashback end

Ertesi sabah kaktığımda ise sarmaşıkları kesmeye başlamışlardı ve beni sonsuz kol ve bacak ağrısı bekliyordu. Üç gün boyunca yürüyemedim ve kollarını hareket ettiremedim. Şimdi ise arenaya doğru gidiyordum, içimdeki kızgın boğayı biraz olsun dindirmem lazımdı belki birkaç dövüş izlersem biraz sakinleşirdi. Bir de kaçış için yeni bir yol bulmalıydım.

10.06.18/05.33

Sonraki bölümde olaya daha çok giriş yapmaya başlayacağım iyi okumalar.