Uyy. si Eunice Blooming .. (Puro ayiie)
Natulog kaba kagabi? balita ko buong gabi kayo magkausap ni Keith.
(Pangaasar ng mga bully na lalaki)
Ang bilis naman kumalat ng tsismis. Manahimik nga kayo.
"Bakit ang hilig ng mga tao makealam? kung may ka- close ka, sasabihin agad sayo na may something kayong dalawa .. Kainis!! pero infairness. Totoo yung tsismis sakin. ha! ha! ha! "
Tatlong buwan ding nanligaw si Keith. grabe siya. daig pa shakespeare sa dami ng poems na binigay sakin. puro copy paste? No hindi ah. swear. Ang galing niya gumawa!
(Isang araw, hinihintay ko si keith.. Uwian na. waa parin siya..)
Haay. ang tagal nama non. bat wala padin siya!!
( Alam ko iniisip niyo. namimiss ko siya? hindi. Hindi ko siya namimiss. Hindi talaga.. Maybe? maybe a little bit. ATA? UGGH!! Asan na ba kasi siya?? :( Oo na! namimiss ko na talaga siya. kasi naman. san ba nagsusuot suot yung taong yon!! )
Biglang.. may tumatawag sa pangalan ko.
EUNiCE.. Eunice!!!
Aba. si Miel pala ang sumisigaw na papalapit sakin.
Halika nga dito. sundan moko!!
Bakit?? 0__O
BASTA!
( Oh well. ako naman tong si sama, kasalanan ni keith to. ang tagal niya e. )
Saan ba tayo pupunta???
(Hinatak ako ni Miel sa may field ng school.... )
Napatigil ako. nakita ko si keith. Kasama ang barkada niya at eto pa!!! :")))
PS. Bibitinin ko muna kayo hahahha.
Inspired sa ganitong kwento? ohwell. true story hahahaha.
