-zawgyi-
ေရွ႕ကဆရာရဲ႕ ထက္သန္တ့ဲ ပုိ႔ခ်ခ်က္ေတြက တကယ္တမ္း နားထဲမဝင္ခ့ဲ... ေနပူလို႔ ဘယ္တုန္းကမွ ထိုင္သူမရွိခ့ဲတ့ဲ မွန္ျပတင္းေဘးက ခံုေလးကုိသာ အာရံုစုိက္ေနမိသည္...
အ့ဲဒီမွာ ရွိေနေလာက္မလား...
ထိုသူ......
" yah...... sehun... yaa......"
အတတ္ႏိုင္ဆံုး တိုးရွရွေလသံေလးနဲ႔ ေဘးခံုက သူငယ္ခ်င္း...
" ဘာလဲ "
" အတန္းဆင္းရင္ အိမ္လိုက္ခ့ဲ... ဒီေန႔hyungျပန္လာလို႔ စားၾကေသာက္ၾကမယ္ ငါ့ommaက မွာလိုက္တာ မင္းလည္းေခၚခ့ဲလို႔... jongdaeတို႔ေကာပဲ "
တိုးတိုးေလး ခိုးေျပာေနတာေတာင္ ႏွဳတ္ခမ္းပါးပါးကုိ ေထာင့္ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖဲျပီး အားရပါးရေျပာတတ္တ့ဲ လူေကာင္ပိစိနဲ႔ မ်က္မွန္ဝိုင္းေလး တပ္ထားတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းကုိၾကည့္ျပီး ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားရသည္...
" လိုက္ခ့ဲမယ္ "
...
...
...
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အိမ္ေနရင္းဝတ္တစ္စုံကုိပဲ ေကာက္စြပ္ထားလိုက္သည္... ဒီေန႔ဘယ္မွသြားဖို႔မရွိတာမို႔ စိတ္ေအးလက္ေအးပဲ weekendတိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနက် variety show တစ္ခုကုိၾကည့္ဖို႔ ေအာက္ထပ္ဆင္းရန္ျပင္သည္...
စားပြဲေပၚမွာ ျဖစ္သလိုတင္ထားမိတ့ဲ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕...
မေန႔ညက baekhyunအိမ္က ယူလာခ့ဲတာေတြ...
...
...
...
မြန္းတည့္ခ်ိန္မို႔ ေနရွိန္က ခပ္သာသာ... တကယ္တမ္း ေနေရာင္စူးစူးကုိ မ်က္စိက ခံႏိုင္ရည္သိပ္မရွိေပမယ့္ ေနရာက မထမိေသး...
ေရွ႕မွာပြင့္လ်က္ရွိေနတ့ဲ စာအုပ္တစ္အုပ္...
အတိအက်ဆိုရလ်ွင္ သူေအာက္ထပ္ကေန TVၾကည့္ျပီး ျပန္တက္လာတ့ဲေနာက္ ပြင့္လ်က္ဆီးၾကိဳေနခ့ဲတ့ဲ စာမ်က္ႏွာ...
ေသခ်ာေနရာတက် စီမထားေပမယ့္ ပိတ္ထားခ့ဲတာ ေသခ်ာေသာ...
မ်က္ဝန္းအစံုကုိ မွိတ္ခ်လိုက္ျပီး တိုးဝင္ေနတ့ဲ ခပ္သြဲ႕သြဲ႕ေလညွင္းကုိ ပုိအာရံုစိုက္မိသည္...
နဖူးျပင္ထက္...
အသာအယာမွိတ္ထားမိတ့ဲ မ်က္ခြံတို႔ထက္...
ပါးျပင္ထက္...
ေနာက္ျပီး ႏွဳတ္ခမ္းအစုံထက္...
နားရြက္ဖ်ားနဲ႔လည္တိုင္ထက္ေရာပါ...
