Love Ain't Enough

Prologue

Prologue

"Sasama ka ba sa amin manood ng sine, Cha?" Tanong sa akin ni Amie.

"No, susunduin ako ni Nicoló ngayon."

"Ay, oo nga pala every Friday siya ang sumusundo sa'yo. O sige mauna na kami. Bye!" Nagpaalam ang mga kaibigan ko sa akin.

"Bye!" Paalam ko. Abot-tenga ang ngiti ko habang hinihintay ang boyfriend ko, Nicoló Montier is my boyfriend for almost two years at isa lang ang masasabi ko, I'm the luckiest woman in the WWW (whole wide world), anim na taon ang agwat namin but doesn't stop us to love each other, akala ko nga magagalit ang parents ko pero kabaligtaran ang nangyari kulang na lang ay magpahanda sila ng malaman nilang si Nicoló ang boyfriend ko, botong-boto sila siguro dahil magbestfriend ang mga magulang namin at isa pa kahit noong hindi pa kami ay parang anak na talaga ang turing ni Daddy at Mommy sa kaniya at sa kakambal niya na si Simone.

Napatingin uli ako sa orasan ko, thirty minutes na pala akong naghihintay. How come he's late? Never naman siyang na-late, ngayon lang. Bigla akong nakaramdam ng kaba baka may nangyari na sa kaniya, baka habang papunta siya dito ay...erase erase! Napakaparanoid mo talaga, Charity! Na-late lang ang boyfriend mo ang dami mo ng naiiisip na kung ano-ano!

Inilabas ko ang phone ko at tinawagan siya, nakahinga naman ako ng maluwag ng sagutin niya ito at lahat ng negative thoughts ko ay nawala.

"B-babe," hinihingal na sabi niya.

Kumunot ang noo ko. His voice is raspy. "Are you ok?"

"Yeah...of course."

"Where are you?"

Ilang segundo ang hinintay ko bago siya sumagot. "N-nasa opisina, why?"

He forgot. "Friday ngayon." Sabi ko.

"Uhm...babe wait...sorry! Pupunta na ko diyan, wait for me."

I sighed when I heard his panic voice. "No need, magtataxi na lang ako. I know you're tired and busy." Kailangan ko siyang intindihin, alam ko naman kasing sa aming dalawa ay siya talaga ang maraming ginagawa at busy.

"Babe, susunduin kita." He said.

"Nicoló it's ok, alam kong busy ka at ayokong magdadrive ka ng pagod."

I secretly killed Stefan on my mind, alam kong pinapahirapan niya si Nicoló dahil noong minsan inutusan niyang maglinis ng CR ang boyfriend ko, galit na galit ako sa kaniya that time at ang gago tinawanan lang ako at ang sabi pa niya initiation daw iyon, muntikan ko na siyang masakal dahil hindi naman fraternity ang sinalihan ng boyfriend ko!

"Pinaglinis ka na naman ba ni Stefan kaya ka hinihingal? O baka naman pinatakbo ka niya para bumili ng kape?" Tanong ko.

"I bought him a coffee."

"O sige na, mamaya na lang ako tatawag at pakisabi sa pinsan mo na kakalbuhin ko siya kapag nakita ko siya!"

He chuckled. "Ok, bye."

"Bye, I lo---" kita mo 'tong lalakeng 'to nahahawa na sa pinsan niyang walang modo! Di man lang ako hinintay makapag- I love you.

*------*-------*-----

Masigla akong bumaba papunta sa kitchen, sabado ngayon kaya walang pasok sa school at pwede kong dalhan ng lunch ngayon si Nicoló para sabay kaming makapaglunch. Naiisip ko palang iyon ay kinikilig na ko!

Mabilis akong nakapag-pack ng ulam at kanin, hindi ako ang nagluto ng mga ito dahil hindi naman ako marunong magluto baka sa halip na maging masaya kami ni Nicoló ay banyo ang abutin naming dalawa kapag ako ang nagluto.

"Manong, sa opisina po tayo ni Nicoló." Sabi ko sa driver namin ng makasakay na ko sa kotse.

Thirty minutes ang nagdaan bago ako nakarating sa opisina ni Nicoló and when I arrived at his office ganoon na lang ang pamumutla ng kaniyang sekretarya.

"M-miss Charity."

"Hello! Nandito ba si Nicoló?"

"B-bakit po hindi kayo nagpasabi na darating po kayo?" Natatarantang wika ni Edna.

Kumunot ang noo ko. "Sabado ngayon." Paalala ko sa kaniya.

"W-wala po si Sir Nicoló!" Medyo napalakas ang boses niya.

"Where is he?"

"Nasa m-meeting po."

"Ok, hihintayin ko na lang siya." Mabilis akong pumunta sa pinto, narinig ko ang pagtutol ni Edna pero huli na at nabuksan ko na ang pinto kasabay ng paninigas ng aking katawan.

I saw how Nicoló's eyes widened when he saw me habang patuloy lang sa pagtaas-baba ang ulo ng babae na nasa pagitan ng kaniyang hita.

"Stop!" Tigil niya sa babae. I immediately closed the door. Hindi ako tumakbo kahit na iyon ang gusto kong gawin sa halip ay umupo ako sa pinakamalapit na upuan doon, I want to hear his explanation.

"M-miss C-charity..."

"Can you please leave me alone for awhile? And t-tell Nicoló that I'm w-waiting here." Nanghihina at puno ng luhang wika ko.

Hindi pa man nakakaalis si Edna sa harap ko ay bumukas ang pinto ng opisina ni Nicoló, iniluwa noon ang sopistikadang babae na nakasimangot, sa tingin ko ay magkasing-edad lang sila ni Nicoló. Inirapan ako nito at umalis, sumunod na lumabas si Nicoló na maayos na ang hitsura. Lumapit ito sa akin.

"Let's talk to my office." He commanded. He tried to touch me pero iniiwas ko ang aking braso at tumayo, nauna akong naglakad papunta sa kaniyang opisina and guess what it smells awful, I want to vomit lalo pa't noong magreplay sa utak ko ang ginawa nilang kababuyan.

"Are you g-going to explain?" Tanong ko kay Nicoló.

"I'm sorry." He said.

"Sorry for what? For fucking her? For letting her blowjob you?"

"Charity! Where did you learn that?!" Galit na tanong niya. He scolded as if I'm a 7-year old girl.

"Am I forbidden to know those things? I'm already seventeen."

"You're just seventeen!"

I want to laugh with sarcasm. Nasasaktan ako. "Tell me, Nicoló do you love me?"

"I did." He answered and my whole world was destroyed.

"Really? You did?" Biglang pumiyok ang boses ko. "When did you s-stop?"

"Charity..."

"Bakit hindi mo pa ako hiniwalayan? You should dumped me when you realized na hindi mo na pala ako mahal hindi iyong ginagawa mo kong tanga at pinapaasa."

He remained silent at doon na ako nagalit.

"Bakit hindi mo pa ako hiniwalayan?! Tell me, Nicoló! Kung hindi pa ba kita nahuli ay hindi mo ako hihiwalayan?! Why are still staying with me kung hindi mo na pala ako mahal?!!" Sigaw ko sa kaniya.

"It's because of your dad."

"Because of my dad...you are staying with me because of my dad..." Bigla akong nanghina sa kaniyang sinabi, of course...hindi niya gugustuhing ma-disappoint ang taong tinitingala niya, bakit ba hindi ko iyon naisip? Bakit hindi ko iyon naramdaman?

I want to breakdown, my tears fell like a f*cking dam. Hinawakan ko ang kuwintas na ibinigay niya sa akin at pinigtas ito. "From now on I'm not yours anymore." Puno ng hinanakit na sabi ko.