tamam ben hazırım çıkabiliriz ha bu arada abla muratla fatihte bugün Trabzon'a gidiceklermiş onlarla karşılaşabiliriz dedim ve arabaya binip havalimanına doğru yol aldık Fatih ve Murat benim liseden arkadaşlarımdı ve onlarla çok iyi anlaşırdık 10 dakikalık bir yolculuktan sonra havalimanına varmıştık valizleri bırakıp uçağa bindik telefonları uçak moduna almak için telefonu elime aldığımda Murat'tan mesaj gelmişti
- "Nefes arkana baksana" mesajı okuduktan sonra arkama baktığımda Murat ve Fatih gülümseyip bana bakıyorardı bende selam verip "aynı uçakta olmamıza şaşırdın galiba" diyerek konuya girdi fatih aslında tahmin edebiliyordum aynı uçakta olabileceğimize ama hemen arkamda oturmanıza şaşırmış olabilirm diyip gülümseyerek yerime oturup kemerimi bağladım...
uçak inişe geçti yolcular yavaş yavaş iniyorlardı bizde indikten sonra valizleri alıp direk babamın yanına gitmek için şoföre adresi verip dışarıyı izlemeye başladım birden ablam iyimisin demesiyle ona doğru dönüp "nede olmayayım ki" diye sorduğumda sanki biraz durgunsun dedi.
Evet aslında üzerimde bilmediğim bir şekilde bir ağırlık vardı adrese geldiğimizde arabadan inip valizleri aldık burası çok güzel bir konaktı içeriye girdiğimizde babama doğru koşup ona sıkıca sarıldım babam bana ve ablama bakıp "çok özlemişim sizi" diyip bize tekrar sarıldı biraz sohbet ettikten sonra bizim için hazırlanan odalara çıkıp valizimdeki kıyafetleri dolabıma yerleştimeye başladım.
Odadaki işlerim bittikten sonra üstüme rahat birşeyler giyip aşşağıya indim indiğimde ablam ve babam konuşuyorlardı yanlarına oturduğumda
Babam sanki birşeyler söylemek istiyormuş gibi bakınca daha fazla dayanamayıp "anlat babacım"diyerek konuya girdim bana dönerek bugün iş için bir yemeğe gidicem ve seninde benimle gelmeni istiyorum
Anlamsız bakışlarla babama bakarken "neden ben?" diye soruğumda "seninde benim yanımda olmanı istiyorum" diye cevap verdi bende fazla üstelemeyip kabül ettim.
Akşam için hazırlanmam lazımdı odama çıkıp dolabıma bakmaya başladım ve seçtiğim bir kıyafeti çıkarıp duşa girdim duştan çıktığımda saat 18:00 dı yani ben tam yarım saattir duştaydım ama hala zamanım vardı o yüzden üstümü giyinip ıslak saçlarımı topuz yaptım.
Sıra makyajıma gelmişti ben makyaj yapmayı fazla sevmediğimden hafifi bir makyaj yapıp kurumuş olan saçlarımı açıp taramaya başladım ve son olarak rujumu tazeleyip babamın yanına indiğimde ilk önce beni süzüp "çok hoş olmuşsun" diyerek beni etrafımda döndürmeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ablamda aşşağıya indiğinde bana sarılıp çok güzel olmuşsun dedi ablama dönüp sen gelmiyormusun diye sorduğumda ben çok yorgunum gelemiycem dedi ve odasına çıktı bizde babamla evden çıkıp arabaya doğru ilerlediğimizde aklıma takılan o soruyu babama sormaya karar verdim "babacım, senin ortaklık yapacağın kişiler kimler biz tanıyormuyuz" diye sorduğumda ilk başta pek bir tepki vermedi ama daha sonra bana dönerek kaleli kumun sahibi dediğinde ilk başta aklıma murat ve fatih geldi ama onlar mıydı?
pek emin değildi restauranta geldiğimizde babamla beraber yürümeye başladık kaleliler bizi karşıdaki masada bekliyor olmalılar ki biz geldiğimizde hepsi ayağa kalkmışlardı hepsine selam verip yerime oturacaktım ki arkadan biri meraba diyip elini uzatmıştı o bal rengi gözlerine düşmemek mümkünmü bende meraba diyerek elini sıktım geç kaldığım için özür dilerim diyerek karşıma oturdu babamlar sohbet ederken ben murat ve fatih sohbet etmeye başlamıştık.
Murat abisini çağırdığında bizi tanıştırmak için abi "bizim Nefes bahsetmiştim daha önce" diyerek söze girdi benden daha önce hiç bahsetmişmiydi benden "benim adım Nefes" diyerek kendimi tanıttım zaten o sırada "bende Tahir" demişti bile biraz daha konuştuktan sonra hangi bölümleri okuyacağımızı konuşurken benim ne bölüm okumak istediğimi sorduklarında küçüklüğümden beri hayalim olan hukuk okuyacağım dedim ikizlere sorduğumda biz daha kararsızız diyip kıytırdılar.
Tahir'e sorduğumda "KARADENİZ TEKNİK ÜNİVERSİTESİ Mühendislik Fakültesi' nde 1. sınıf öğrencisiyim" diyerek cevap verdi
"iyi anlaşıcaz"
"ben burda fazla kalamıyacam"
"baban burda okuyacağını söylemişti" birden babama döndüm ama Mustafa abi ile konuştuğu için birşey söylemedim nasıl olsa konuşurdum ben babamla tekrardan onlara dönerek
"aslında bir ara burada okumak istiyordum" diyerek ortamda sezsizlik sağladım derken fazla geçmeden
"Trabzon güzel yer ya" Tahir demişti bunları, ona bakıp
" sen çok seviyorsun galiba Karadeniz'i"
murat söze atlayıp "hemde öyle böyle değil her sinirlendiğinde civrasına gider"
"civramı dedin sen"
"evet, civra sen biliyor musun orayı?" demişti Tahir
"bilmezmiyim, bir tek orası sakinleştiriyor beni " dediğimde Fatih ve Murat pis pis sırıtmaya başladılar onlara ne var anlamında bakış attığımda "abimide bir tek orası sakinleştirir" demişti Fatih
"ne yani ne yapabilirim" diyerek sert bir şekilde çıkıştım Fatih'e, ne yani ne ima etmeye çalıştırıyorsun ki olamaz mı?
hava almak için biraz dışarıya çıktım omuzumda bir el farkettiğimde arkamda duran Tahir'i gördüm "sakin ol birşey demediler" yok bide deselerdi diye içimden geçirdim zaten yolculuğun verdiği yorgunluk vardı bide bu akşamki yorgunlukla dayanamayıp bünyemin zayıf olmasıyla beraber Tahir'in kucağına düştüm
TAHİR
Nefes'in arkasından geldiğimde sinirli olduğunun farkına varmıştım zaten sakinleştirmek için "sakin ol birşey demediler" yani neden öyle sinirlenmişti ki? içimden gerçektende güzel kızsın diye geçirirken düşüncelerimle beraber
Nefes bayılıp kucağıma düştü direk Nefes'i arka koltuğa koyup hastaneye doğru arabayı sürmeye başladım şimdi ne olmuştuda Nefes bayılmıştı ki hastaneye geldiğimizde az çok birşeyler söylüyordu ama anlamıyordum onu sedyeye yatırıp direk ünal amcayı aradım
-Tahir evladım ne oldu
-Ünal amca endişelenme ama Nefes birden bayıldı
-nasıl? nerde şimdi?
-hastanedeyiz, doktor geldi şimdi muayene ediyor
-tamam evladım geliyoruz biz
telefonu kapattıktan sonra doktorun yanına gidip önemli birşeyin olup olmadığını sordum neyseki "önemli birşey değil" dediğinde içime su dökülmüş gibi oldum Nefes yavaş yavaş ayılmaya başlamıştı yanına gidip iyi olup olmadığını sordum
ilk başta halsizlikten cevap veremedi ama biraz daha kendine geldikten sonra "iyiyim de nasıl oldu?"
evet en mantıklı soruyu sormuştu ama ben ona ne diyecektim ki konuşuyorduk birden bayıldın diyecek halim yoktu ya yine sinirlenirse söylediklerime ben kendiliğimden iç geçirirken Ünal amca abim ve yangazlar hepsi gelmişti Ünal amcada nefesin sorduğu aynı soruyu sordu şimdi anlaşıldı Nefes'in kime çektiği, üff ne saçmalıyorum ben ya
bişey mi dedin Tahircim
"yok Ünal amca ne diyim ben size anlatırım ama bu durumun Nefes'in bilmemesi lazım yoksa yine dellenir"
"anladım evladım ama sende bir anlatsan"
....
"şimdi anladım keşke bugün o kadar ısrar etmeseydim benimle gelmesi için"
"siz nereden bilebilirdiniz ki"
"haklısın evladım hadi Nefes'in yanına geçelim merak etmesin"
