Back in Jersey

2.

POV; Grayson

'E wake up!' zeg ik tegen Ethan. 'waarom?' zegt hij terug. 'we landen over 5 minuten.'Hij kijkt mij aan of hij mij letterlijk uit het vliegtuigraampje wil duwen. 'Ik ben wel toe aan een koffie' zeg ik tegen E, maar hij is alweer in slaap gevallen. 'Ethan!' en ik geef hem een klap in z'n gezicht waardoor hij klaar wakker is. 'Ik was al wakker hoor,' zegt hij op een kakkerige toon waardoor ik een klein beetje moet lachen, ik hoor ook een meisje achter mij lachen. Ik geef een blik naar achter en probeer het zo onopvallend te doen, maar helaas ziet ze het. 'sorry' zegt ze. 'waarom zou je sorry moeten zeggen?' zeg ik terug. 'geen idee eigenlijk...' 'maakt niet uit hoor, ik snap wel waarom je om dat gezicht moet lachen,' zeg ik waardoor Ethan een dodelijke blik naar mij geeft. 'misschien zie ik je nog wel een keer.' zeg ik tegen haar, ik heb niet zo'n zin om hier nu een heel gesprek te gaan voeren terwijl ik het gevoel heb dat ik half dood ben.

'put your seatbelts on please' hoor ik de vrouw zeggen door de speakers. wanneer we met lichte turbulentie weer veilig op de grond zijn geland kijk ik Ethan aan. 'we're back home mate' zeg ik op een Australisch accent. 'je kan dat niet na doen Gray, het klinkt alsof je een dode kikker heb doorgeslikt ofzo.' 'opschepper, jij kan het ook niet' zeg ik terug op een bitchie manier.

Als het vliegtuig eenmaal tot stilstand is gekomen staat iedereen op en loopt met hun handbagage het vliegtuig uit. eenmaal uit het vliegtuig moeten we eerst onze koffers van de band afhalen. 'Gray die groene is van jouw,' ik loop naar de band en pak mijn koffer er af. Ik zie naast mij iemand worstelen om de koffer van de band te halen, zonder na te denken help ik en haal de koffer van de band af. 'bedankt,' hoor ik een bekende stem zeggen. wanneer ik me omdraai zie ik het meisje waarmee ik in het vliegtuig ook mee heb gepraat. 'geen probleem, het is wel net zo aardig om iemand even een handje te helpen,' zeg ik waardoor ze lief begint te lachen. 'ik ben Grayson trouwens' zeg ik waardoor ze gelijk een hand uit steekt. 'ik ben Lily,' zegt ze en tegelijkertijd schudden we elkaar de hand. 'ben je hier alleen?' vraag ik. 'ja eigenlijk wel,' zegt ze op een manier waardoor ik niet zo goed kan inschatten of het nou wel of niet vrolijk overkwam... 'En jij?' vraagt ze. 'ik ben hier samen met m'n broer maar ik denk dat je hem wel hebt gezien in het vliegtuig want je lachte hem uit..' zeg ik lachend terug. 'ohja dat is waar ook.'

we lopen samen naar E toe, 'hey!' zegt ze waardoor E mij verbaasd aankijkt. 'hoi' zegt E terug. 'dus jij bent Ethan' zegt ze tegen hem. 'ja, en jij bent dat meisje wat mij uit zat te lachen in het vliegtuig denk ik?' 'Ja, sorry, het zag er zo grappig uit!' Waardoor Ethan toch een beetje moet lachen. 'Ik ben Lily trouwens,' zegt ze er snel achteraan. 'Waarom zijn jullie eigenlijk in New Jersey?' 'Wij zijn geboren hier maar we wonen eigenlijk in LA, we hadden zo veel aan ons hoofd de laatste tijd dus daarom dachten we dat het wel fijn zou zijn om weer wat tijd met familie door te brengen.' zei Ethan. We lopen richting de deuren waar je weer voorbij de douane bent. 'waarvoor ben jij eigenlijk in Jersey?' vraag ik. 'Ik woon ook ik LA maar mijn vriendje woont in New Jersey.' zegt ze. 'Ook gezellig,' zegt Ethan waardoor hij een beetje moet lachen. We lopen door de deuren heen en lopen naar onze vader toe. 'hey guys, I'm glad you're back home!' we geven elkaar een knuffel.

Wanneer we zijn uit geknuffeld zie ik Lily en haar vriend naar ons toe komen lopen. 'guys, wij gaan er vandoor hopelijk zien we jullie nog wel een keer!' ze zwaaien naar ons en verdwijnen uit ons zicht. 'Dat is nou jammer hè,' zegt E tegen mij als ik hem met een dodelijke blik aankijk. 'Ze was wel echt wat voor jouw' zegt hij er achteraan. Ik geef hem een stoot tegen z'n arm. 'Hoe kennen jullie dat meisje?' vraag onze pa. 'Ze moest Ethan uitlachen in het vliegtuig en toen zijn we aan de praat geraakt.' zeg ik tegen m'n vader. 'Ze zag er best aardig uit,' zegt m'n vader. 'Dat was ze ook totdat ze vertelde dat ze een vriendje had...' zei ik. Ethan begint me uit te lachen. We lopen verder en in de verte zie ik het bord ''Starbucks''. 'pap mogen we een koffie,' vraag ik als een klein kind. 'Tuurlijk' antwoord hij, dat gezicht dat ik er bij trok helpt altijd.

We lopen snel langs de balie, 'can I have a Iced Caramel Macchiato,' zeg ik tegen de man achter de balie. 'welke naam mag er op?' vraagt hij terug. 'Grayson' zeg ik. hij schuift de beker opzij en vraagt wat mijn vader en broer willen drinken. Nadat we de koffie in onze handen hebben lopen we door naar de auto, we gooien onze spullen in de achterbak en gaan zitten in de auto. Ik loop naar de bijrijdersstoel en plof neer. M'n pa en ik zitten te wachten totdat E z'n spullen in de kofferbak heeft gesmeten, hij doet de deur open en ploft op de achterbank neer. Mijn vader start ondertussen de auto. Ik kijk naar E, 'I'm glad we're home!' 'Me too!' zegt hij terug, en we rijden de parkeergarage uit naar huis.

2e hoofdstuk done!! vanavond komt er nog een hoofdstuk op. love ya!